Οι πληροφορίες θέλουν τη φιλοσοφία του Μέτρου να κινείται στη λογική των πριµοδοτήσεων που δόθηκαν πριν από λίγα χρόνια στους καπνοπαραγωγούς προκειµένου να εγκαταλείψουν την καλλιέργεια του καπνού. Ο εν λόγω νέος προσανατολισµός εκ µέρους της ΕΕ έχει να κάνει:
- Με το κόστος που έχει για τον κοινοτικό προϋπολογισµό η µέχρι σήµερα στήριξη των αιγοπροβατοτρόφων.
- Με το κοινωνικό κόστος που θα είχε η χωρίς δίχτυ προστασίας εγκατάλειψη του συγκεκριµένου κλάδου.
- Με τις αναδιαρθρώσεις που επιχειρούνται στο αιγοπρόβειο γάλα, όπως και στο επίµαχο τελικο προϊόν που ακούει στο όνοµα «Φέτα».
Σηµειωτέον ότι η επεξεργασία που γίνεται στο παραπάνω θέµα, επιχειρείται να κρατηθεί µυστική ως κόρην οφθαλµού, κι αυτό γιατί η εφαρµογή της νέας ΚΑΠ δείχνει να καθυστερεί (ενδεχοµένως να µην ισχύσει από το 2020), ενώ ο υπολογισµός των πριµ αποζηµίωσης των κτηνοτρόφων που θα θελήσουν να βγουν από το επάγγελµα, θα πρέπει να υπολογισθούν µε βάση τα «ιστορικά στοιχεία» της δραστηριότητάς τους. Με άλλα λόγια, καλό είναι, οι αιγοπροβατοτρόφοι που θα θελήσουν να επωφεληθούν του µέτρου, να διατηρήσουν, τουλάχιστον για κάποιο διάστηµα ακόµα, τη µέγιστη δυνατή παρουσία, από πλευράς ζωικού κεφαλαίου και κατοχυρωµένων βοσκοτόπων, έτσι ώστε να είναι µέσα στο παιχνίδι των επικείµενων ενισχύσεων.
Ίσως γι’ αυτό το λόγο, ακόµα και κυβερνητικοί παράγοντες που θα µπορούσαν να έχουν γνώση των όσων εξετάζουν επί του θέµατος στις Βρυξέλλες, αποφεύγουν προσεκτικά οποιαδήποτε αναφορά. To ρεπορτάζ της Agrenda κλήθηκε πάντως να σχολιάσει ο αρµόδιος γενικός γραµµατέας Αγροτικής Πολιτικής και Κοινοτικών Πόρων, Χαράλαµπος Κασίµης, ο οποίος δήλωσε προσεκτικά ότι «τέτοιο θέµα δεν έχει προς το παρόν απασχολήσει κανένα από τα προηγούµενα Συµβούλια Υπουργών Γεωργίας», τονίζοντας µάλιστα ότι ο ίδιος δεν έχει λείψει σε κανένα από αυτά. Αντίθετα, οι συζητήσεις στα τεχνικά κλιµάκια, φαίνεται πως έχουν διαρρεύσει στα lobby της γαλακτοβιοµηχανίας, απ’ όπου και «διακινείται» συστηµατικά το τελευταίο διάστηµα η πληροφορία. Το ποιος άνοιξε αυτή τη συζήτηση και ποιος έχει συµφέροντα από µια τέτοια εξέλιξη, ίσως πρέπει τελικά να προβληµατίσει τους ιθύνοντες.
Ευθύνες για την εξελίξη φέρουν και οι ηγήτορες
Η αλήθεια είναι ότι το... πουλόβερ της ελληνικής κτηνοτροφίας και δη των παραδοσιακών εκµεταλλεύσεων στον κλάδο της αιγοπροβατοτροφίας έχει από καιρό «ξεχειλώσει». Θα µπορούσε να πει κανείς ότι ιστορικά, τον ρόλο του δούρειου ίππου στα κτηνοτροφικά πράγµατα ανέλαβε ο Σύνδεσµος Ελληνικής Κτηνοτροφίας, µια οργάνωση µε µηδενική αναφορά στη βάση των κτηνοτρόφων αλλά µε τεράστια εµπλοκή στις διαβουλεύσεις µε τις πολιτικές αρχές. Το γιατί, µια οργάνωση «σφραγίδα» έτυχε τέτοιας αποδοχής από τις κρατικές αρχές, είναι κι αυτό ένα θέµα συζήτησης. Το αποτέλεσµα πάντως ήταν να «πνιγεί» τη φωνή των πραγµατικών κτηνοτρόφων και την εκπροσώπησή τους να αναλάβουν «ηγήτορες» µε προσωπικές στρατηγικές, γνωστοί κόλακες της γαλακτοβιοµηχανίας. Κάπως αργά αντιλαµβάνονται τώρα όλοι, ότι το πεδίο που έµεινε κενό από τους παραγωγούς, αφήνει έκθετη και την εγχώρια βιοµηχανία γαλακτοκοµικών.
