Σε µελλοντικό χρόνο, «εδάφους επιτρέποντος», η καλλιέργεια της ειδικής ποικιλίας µήλων για µηλίτη που χρειάζονται για την παραγωγή, θα µπορούσε να αναπτυχθεί και στις ελληνικές καλλιέργειες.
Το µόνο που µένει είναι να «τσεκαριστεί» πώς µπορούν οι Έλληνες παραγωγοί που καλλιεργούν µήλα να εκµεταλλευτούν αυτή την ευκαιρία σε εµπορικό επίπεδο και να καλλιεργήσουν στην Ελλάδα αυτές τις ιδιαίτερες ποικιλίες, αφού, από όσα λένε οι αριθµοί, η ευρεία κατανάλωση µηλίτη στη χώρα µας από το 2017 αυξάνεται µε γρήγορους ρυθµούς, καθιστώντας το ανταγωνιστικό σαν προϊόν δίπλα σε άλλα αλκοολούχα ποτά.
Να σηµειωθεί ότι τα ιδιαίτερα αυτά µήλα προέρχονται από µια ειδική οµάδα ποικιλιών που καλλιεργούνται ειδικά για τη χρήση τους στην παραγωγή µηλίτη (αναφερόµενη στις Ηνωµένες Πολιτείες ως «σκληρός µηλίτης»). ∆ιαφέρουν από τα υπόλοιπα στην υφή και τη γεύση, καθώς είναι λίγο πιο πικρά και µε µεγαλύτερη ξηρότητα σε σχέση µε τα πιο απλά µήλα.
Στην Αγγλία έχουν ταξινοµηθεί σε τέσσερις βασικούς τύπους ανάλογα µε τη φύση των συστατικών τους και βέβαια τη γεύση τους. Στη Γαλλία και την Ισπανία, για παράδειγµα, υπάρχει άλλος ένας τύπος σε σχέση µε την ταξινόµηση της Αγγλίας, που ονοµάζεται acidulée ή acidulada. Στην Αµερική η ταξινόµηση έγινε τόσο µε βάση τα παραπάνω χαρακτηριστικά όσο και σύµφωνα µε τις περιοχές όπου αυτά καλλιεργούνται. Πάντως, γενικά, οι πιο γνωστές και καλές ποικιλίες είναι είκοσι, µε τις µισές σχεδόν να καλλιεργούνται στην Αγγλία. Στην Ευρώπη η πιο γνωστή ποικιλία είναι η bittersweets και η bitterharps µε υψηλή περιεκτικότητα σε τανίνη, κατάλληλη για το ποτό του µηλίτη.
Ο µηλίτης ήταν και είναι ένα από τα αγαπηµένα ποτά στην Αµερική και την Αγγλία. Σηµειωτέον ότι στη Βρετανία υπάρχει µεγάλη παράδοση στην παραγωγή και κατανάλωση µηλίτη, από το 1066, µε τη µισή από το σύνολο των 3,5 εκατοµµυρίων εκατόλιτρων της παγκόσµιας κατανάλωσης να γίνεται στη χώρα αυτή.
Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ στην Agrenda που κυκλοφορεί στα περίπτερα από το Σάββατο 6 Οκτωβρίου μαζί με το περιοδικό Profi
