Εφαρµογή χηµικών λιπασµάτων γίνεται κατά απαρέγκλιτο κανόνα αφού έχει προηγηθεί εδαφολογική ανάλυση ώστε να υπολογιστεί το είδος του λιπάσµατος που θα χρησιµοποιηθεί. Η επάρκεια αζώτου είναι απαραίτητη για τη βλαστική ανάπτυξη του φυταρίου. Η βασική λίπανση (πριν από την σπορά ή µεταφύτευση) απαιτεί άζωτο 6-8 κιλά/στρέµµα σε αµµωνιακή µορφή, φώσφορο 8-10 κιλά/στρέµµα (υπό µορφή P2O5) και κάλιο 8-10 κιλά/στρέµµα (υπό µορφή Κ2O). Η επιφανειακή λίπανση (µετά την έναρξη καρπόδεσης) απαιτεί άζωτο 5 - 6 κιλά /στρέµµα σε νιτρική µορφή, για να εξασφαλιστεί επαρκής και συνεχής βλαστική ανάπτυξη µε ενδιάµεσα «κύµατα» ανθοφορίας και καρπόδεσης. Σε περιπτώσεις ανεπάρκειας καλίου εφαρµόζονται συνήθως επιφανειακά και 3-4 κιλά/στρέµµα Κ2O.
Στην Ελλάδα ωστόσο, όπου τα περισσότερα εδάφη είναι µέτριας γονιµότητας, έχει επικρατήσει να εφαρµόζεται πρώτα οργανική λίπανση µε 3-4 τόνους/στρώµα χωνεµένης κοπριάς και έπειτα η προηγούµενη ανόργανη λίπανση. Πέραν της βασικής λίπανσης, συνίσταται στη συνέχεια µε κάθε πότισµα να εφαρµόζεται και υγρή λίπανση.
Η ώρα της επιφανειακής θρέψης
Εάν η βασική λίπανση ήταν πλούσια και κάλυπτε τις ανάγκες της καλλιέργειας, τότε η παροχή επιφανειακής θρέψης µπορεί να καθυστερήσει. Γενικά οι ανάγκες της πιπεριάς σε ποσότητα λιπασµάτων είναι πολύ µικρότερες απ’ ότι οι ανάγκες της ντοµάτας για ίδιο ύψος παραγωγής (βλ. πίνακες). Σηµειώνεται επίσης πως συχνά οι καλλιεργητές δεν εφαρµόζουν χηµικά λιπάσµατα κατά την προετοιµασία του εδάφους, αλλά αρκούνται στις επιφανειακές λιπάνσεις (υδρολίπανση) σε όλη τη διάρκεια της ανάπτυξης και καρποφορίας των φυτών.
