Φυλλοβόλα καρποφόρα δέντρα όπως η αχλαδιά, η καρυδιά, η ροδιά, η µηλιά, η βερικοκιά, η ροδακινιά, η δαµασκηνιά, η καστανιά και η αµυγδαλιά ρίχνουν τα φύλλα τους την εποχή του φθινοπώρου ενώ την περίοδο του χειµώνα βρίσκονται σε λήθαργο. Κατά τη διάρκειά του, δεν αναπτύσσεται νέα βλάστηση καθώς δεν κυκλοφορούν χυµοί µέσα στο εσωτερικό των δέντρων. Αυτή η περίοδος, µέσα στο χειµώνα, είναι η κατάλληλη εποχή για το κλάδεµα των φυλλοβόλων δέντρων. Σηµειώνεται πως αν τα δέντρα κλαδευτούν µέσα στην άνοιξη, είναι πιθανό να παρατηρηθούν φαινόµενα πτώσης ανθών και καρπών καθώς και γενική εξάντληση του δέντρου.
Μπορεί ο κατάλληλος χρόνος και τρόπος στο κλάδεµα καρποφορίας να διαφοροποιείται ανάλογα το είδος του δέντρου, ωστόσο η ανάγκη για απολύµανση των µικρών και των µεγάλων πληγών είναι διαχρονική, µε στόχο να διασφαλιστεί η προστασία του παραγωγικού δυναµικού των δέντρων ασθένειες.
Ευρύ φάσµα δράσης
Τα πλεονεκτήµατα της εφαρµογής µε χαλκούχα σκευάσµατα στον τοµέα της φυτοπροστασίας είναι η µεγάλη προσκολλητικότητα του στα φύλλα, η µεγάλη περίοδος δράσης του (εκτός και αν ακολουθήσει βροχόπτωση) και το µικρό τους σχετικό κόστος.
Γεωπόνοι αναφέρουν ότι τα χαλκούχα σκευάσµατα εκτός από µυκητοκτόνο δράση έχουν και σηµαντική βακτηριοκτόνο δράση. Χρησιµοποιούνται συχνά για την αντιµετώπιση και προστασία από βακτήρια όπως το βακτηριακό κάψιµο της αχλαδιάς και το βακτηριακό έλκος των πυρηνοκάρπων. Στην περίπτωση των πυρηνόκαρπων συστήνονται προληπτικές εφαρµογές για εξώασκο, κορύνεο, βακτηριακό έλκος και φώµοψη, στα εσπεριδοειδή κατά τις κοµµίωσης και στην ελιά κατά της καρκίνωσης.
Προσεκτικοί ψεκασµοί µετά τον παγετό
Σε περιπτώσεις έντονης κακοκαιρίας το χειµώνα είναι συχνά επιβεβληµένος ένας ψεκασµός µε χαλκό µετά το πέρας των ακραίων καιρικών φαινοµένων. Ο παγετός και οι ισχυρές ριπές ανέµου προκαλούν µικροεκδορές και εν γένει πληγές στα δέντρα (ελιές, εσπεριδοειδή), οι οποίες αποτελούν συνήθως την πηγή εισόδου ασθενειών ξύλου στο δέντρο. Ειδικά σε περιοχές µε ιστορικό εµφάνισης ίσκας/φυµατίωσης, οι καλλιεργητές καλό θα ήταν να προχωρούν σε προσεκτικούς ψεκασµούς µε χαλκούχα για την προστασία των πληγών από παθογόνα βακτήρια.
Eπτά γενικές συμβουλές κλαδέματος των καρποφόρων δέντρων
Το κλάδεμα των καρποφόρων δέντρων είναι μια σύνθετη καλλιεργητική τεχνική με αρκετές ιδιαιτερότητες και δεν μπορεί να τυποποιηθεί απόλυτα (ούτε καν σε έναν ικανοποιητικό βαθμό). Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες βασικές και γνωστές αρχές που μπορούμε να ακολουθήσουμε όταν κλαδεύουμε για να διατηρήσουμε την ισορροπία της βλάστησης και της καρποφορίας των δέντρων:
1. Συγκράτηση των δέντρων σε χαμηλό ύψος για την διευκολυνθεί η συγκομιδή.
2. Κλάδεμα ψηλών και πλάγιων βλαστών, ώστε να μειωθεί σταδιακά η τάση των δέντρων για βλαστική ανάπτυξη και να ενισχυθεί παράλληλα η καρποφορία.
3. Κλάδεμα των πολύ χαμηλών βλαστών, καθώς παρεμβάλλονται σε λοιπές καλλιεργητικές εργασίες και στην συγκομιδή.
4. Κόψιμο και απομάκρυνση ξερών και άρρωστων βλαστών.
5. Αφαίρεση «λαίμαργων» βλαστών, αφού αναγνωριστούν.
6. Διατήρηση σχήματος και συμμετρίας, ώστε να μην παρουσιαστούν φαινόμενα σπασίματος βλαστών.
7. Ψέκασμα και επάλειψη των τομών για απολύμανση και αντιμετώπιση προσβολών.
