Η σχετική υπουργική απόφαση όπως αποκαλύπτει η Agrenda, καθαρογράφηκε στις 9 Οκτωβρίου και το σκεπτικό που κυριάρχησε στη λήψη της είναι ότι η φάβα αποτελεί βασικό προϊόν της διατροφικής κουλτούρας της νησιωτικής Ελλάδας που συμβάλλει στην ενίσχυση και στην ανάδειξη της πολιτισμικής ταυτότητας των νησιωτικών περιοχών, αλλά και στη διαφύλαξη και ενίσχυση της παραγωγικής ταυτότητας και της γευστικής μνήμης των νησιωτικών κοινοτήτων και στη βιώσιμη ανάπτυξή τους.
Η φάβα είναι πανάρχαιο έδεσμα που καταναλώνεται μέχρι και σήμερα παραδοσιακά στα περισσότερα ελληνικά νησιά. Παρασκευάζεται από σπασμένες κοτυληδόνες σπόρων οσπρίων που προέρχονται από τοπικές ποικιλίες πέντε βοτανικών ειδών και συγκεκριμένα 3 είδη λαθουριού, 1 μπιζελιού και 1 κουκιού. Οι αγρότες σε κάθε νησί έχουν αναπτύξει την δική τους καλλιεργητική τεχνική και επεξεργασία, σύμφωνα με την τοπική παράδοση.
Το στοιχείο ήταν και είναι διαδεδομένο στον Ελληνικό νησιωτικό χώρο με ισχυρές παραδόσεις που ανιχνεύονται σχεδόν σε όλα τα νησιά. Αντιπροσωπευτικά παραδείγματα από διάφορες γεωγραφικές περιοχές του νησιωτικού χώρου αποτελούν η Σκύρος, η Θήρα και η Θηρασιά, η Λήμνος, η Κάρπαθος, η Αμοργός, η Νάξος, η Τήνος, η Λευκάδα, αλλά και η Λέσβος, η Ζάκυνθος, η Σχοινούσα, η Εύβοια, η Κρήτη, η Κέα (Τζιά)
Με τον τίτλο «Ο κύκλος της φάβας στη νησιωτική Ελλάδα» ουσιαστικά ανοίγει μια ομπρέλα προστασίας, που θέτει, πλέον, υπό τη σκέπη της άυλης πολιτιστικής της Ελλάδας, ονομασίες όπως η φάβα, ο φάβας, φάβα Θήρας, αρακάς Σαντορίνης, κατσούνι Αμοργού, Μαέρεμα, κατσούνι Δονούσας και Ηρακλειάς, καμπίλι Ίου, κουκιοφάβα και αγριοαρακάς Ίου, άφκος Λήμνου, λαφυρ’ Λήμνου, πίσε Σκύρου, κουρακάτσι Σκύρου, μονολόγι Σκύρου, γλυκάδι ή γλυκουένο Ολύμπου Καρπάθου, σπρικά ή ξετρίχιο Ολύμπου Καρπάθου, αρακουένι ή αρακουένο Ολύμπου Καρπάθου, το φάα Ολύμπου Καρπάθου, κατσούνι Σχοινούσας, μαειρέματα Λέρου, κουκόφαβα, φλισκοκούδι Αγαθονησίου, μπίζι Πάρου, αρακάς κορφάτος Πάρου, ασπρικουά Κάσου, φάκος Μεσότοπος Λέσβου, ο φάβας Ζακύνθου, το φάα, φα Ολύμπου Καρπάθου. Καλύπτει επίσης όλα τα ελληνικά νησιά που παράγουν φάβα.
Η ανάδειξη της αγροδιατροφικής παράδοσης της φάβας στα νησιά ως στοιχείου άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς αναμένεται να συμβάλει στη διατήρηση των τοπικών ποικιλιών οι οποίες δίνουν φάβα και συνεπώς στην αγροβιοποικιλότητα, καθώς και στην ενίσχυση της συλλογικής ταυτότητας των τοπικών γεωργικών κοινωνιών, αλλά και ευρύτερα των τοπικών κοινωνιών που πωλούν την φάβα στα παντοπωλεία του νησιού ή που μαγειρεύουν την φάβα στα εστιατόρια ή την καταναλώνουν. Η ζήτηση επίσης φάβας ιδίως όταν η πρωτογενής ύλη παράγεται τοπικά, θα ενισχύσει την τοπική οικονομία, ενώ η συνέχιση της παράδοσης δεν αποκλείει την εξέλιξή της με νέους τρόπους καλλιέργειας, επεξεργασίας και μαγειρέματος.
Ο φάκελος υποβλήθηκε στη Διεύθυνση Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς από το Ινστιτούτο Φυτογενετικών Πόρων, το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, την Ένωση Συνεταιρισμών Θηραϊκών Προϊόντων, τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ατσικής Λήμνου, τον Δήμο Σκύρου, τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Χώρας Αμοργού, τον Μιχάλη Λεντάκη, την Μαρίνα Λεντάκη, τη Ρούλα Χουβαρδά-Παπαβασίλη (οι τρεις τους από Κάρπαθο) την Οικογένεια Αθηνάς Καβαλέρη (Λήμνος), τον Σύλλογο Καρσάνων Λευκάδος- Αθήνας, το Κοινοτικό Συμβούλιο Καρυάς Λευκάδος, την Εταιρεία Τηνιακών Μελετών, τον Νίκο Κων/νου Αλβέρτη (Τήνος), την Λαβρία Πρωτοπαπαδάκη (Νάξος)
