Μπορεί τα στρατηγικά σχέδια και οι περιβαλλοντικές δεσμεύσεις να μονοπωλούν το ενδιαφέρον γύρω από τη νέα ΚΑΠ, ωστόσο μαζί με την προωθούμενη επανεθνικοποίηση της ΚΑΠ, ορισμένοι εντοπίζουν και μια επικίνδυνη εσωστρέφεια στο εμπόριο τροφίμων που υποσκάπτει την κοινή αγορά.
Σε πρόσφατες δηλώσεις του ο Γάλλος Ευρωβουλευτής Έρικ Αντριού, στέκεται στο φαινόμενο του λεγόμενου γαστρονομικού εθνικισμού. Οι σημαίες δηλαδή των κρατών μελών πάνω στις συσκευασίες τροφίμων και κυρίως οι καλλιέργεια από πλευράς θεσμικών παραγόντων και κυβερνήσεων μιας τάσης στους καταναλωτές να προτιμούν εθνικά προϊόντα. Για κάποιο λόγο οι Βρυξέλλες έχουν προβληματιστεί έντονα με την τάση αυτή, ήδη από την περασμένη άνοιξη, οπότε εν μέσω πανδημίας και γενικευμένου λοκ-ντάουν, πολλές κυβερνήσεις παρότρυναν τους καταναλωτές να στηρίξουν τις εγχώριες αγροτικές παραγωγές.
«Η ανοικοδόμηση της ευρωπαϊκής επισιτιστικής κυριαρχίας είναι εξίσου σημαντική με την Πράσινη Συμφωνία και τις κοινοτικές επιδοτήσεις», δήλωσε ο Γάλλος Ευρωβουλευτής.
Ο ίδιος βρίσκεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων εκπροσωπώντας το Κοινοβούλιο στο κομμάτι που αφορά στην κοινή οργάνωση των αγροτικών αγορών (ΚΟΑ). Σημειώνεται πως το σκέλος αυτό διέπει την παραγωγή και εμπορία γεωργικών προϊόντων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, συμπεριλαμβανομένων των τροφίμων ζωικής και φυτικής προέλευσης.
«Η εντολή του Κοινοβουλίου σχετικά με την κυριαρχία των τροφίμων είναι εν τέλει σύμφωνη με το νέο δόγμα της Επιτροπής για ανοιχτή στρατηγική αυτονομία», είπε, προσθέτοντας ότι η γεωργία πρέπει επίσης να βρίσκεται στο επίκεντρο της συνεχιζόμενης αναθεώρησης της εμπορικής πολιτικής της ΕΕ.
«Η εναλλακτική λύση δεν είναι πλέον μεταξύ της επισιτιστικής κυριαρχίας ή της έλλειψης επισιτιστικής κυριαρχίας, είναι μεταξύ της ευρωπαϊκής επισιτιστικής κυριαρχίας και της εθνικής επισιτιστικής κυριαρχίας», είπε.
Ανέφερε το γεγονός ότι, ακόμη και μετά το Brexit, η ΕΕ παραμένει καθαρός εισαγωγέας γεωργικών προϊόντων σε όρους όγκου, πράγμα που σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι μπορούν ακόμη να έχουν την ευκαιρία να αυξήσουν υψηλότερα περιβαλλοντικά και κοινωνικά πρότυπα όταν διαπραγματεύονται με εμπορικούς εταίρους.
Τόνισε ότι η ΕΕ πρέπει να είναι σε θέση να διεκδικήσει ότι τα εισαγόμενα προϊόντα σέβονται τους ίδιους υγειονομικούς, κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς κανόνες που ισχύουν για τους ευρωπαίους παραγωγούς.
«Εάν δεν το πετύχουμε αυτό, δεν θα υπάρξει κοινωνική πρόοδος στις αγροτικές περιοχές, ενώ οποιαδήποτε αύξηση των προτύπων μας θα οδηγήσει σε αύξηση της εισαγόμενης ρύπανσης, η οποία θα έχει απλώς μετατοπίσει το πρόβλημα», πρόσθεσε ο Andrieu.
Η αντιμετώπιση της κυριαρχίας των τροφίμων εξαρτάται επίσης από τη βελτίωση των ικανοτήτων διαχείρισης κρίσεων, τη διατήρηση της γεωργικής παραγωγής και την ικανότητα επίλυσης κρίσεων υπερπαραγωγής όταν συμβαίνουν.
«Η προσαρμογή της προσφοράς με τη μείωση των τιμών δεν λειτουργεί από μόνη της και πρέπει να συνοδεύεται, δεδομένου ότι η γεωργία είναι και η βαριά βιομηχανία και ένας τομέας όπου ο σύνδεσμος παραγωγής είναι εξαιρετικά κατακερματισμένος», είπε.
Τέλος, το ζήτημα των αποθεμάτων τροφίμων δεν πρέπει να είναι πλέον ταμπού σύμφωνα με τον διαπραγματευτή του Κοινοβουλίου, καθώς η επισιτιστική ασφάλεια εξαρτάται από τα αποθέματα ασφαλείας όσο και από το εμπόριο. «Πρέπει να παρακολουθούμε καλύτερα τα επίπεδα των αποθεμάτων, απαιτώντας μεγαλύτερη διαφάνεια εάν είναι απαραίτητο», κατέληξε.
