Στα προσόντα τους, η ξεκάθαρη πολιτική σκέψη, η αποφασιστικότητά τους για µεταρρυθµίσεις, η καλή σχέση µε τις ευρωπαϊκές αρχές και η άνεση επικοινωνίας τους µε το χώρο. Το όνοµα του πρώην υπουργού Θανάση Τσαυτάρη είναι κι αυτό µέσα στις επιλογές που έχει µπροστά του ο Μητσοτάκης, µόνο που εδώ το θέµα συνδέεται περισσότερο µε µια πιθάνη, έστω και χαλαρή, συνεργασία της νέας κυβέρνησης µε το Κίνηµα Αλλαγής.
Αντίθετα, το όνοµα της κ. Γιαννάκου θα µπορούσε να συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες από τη στιγµή που δεν αξιοποιηθεί στη θέση της Προέδρου της Βουλής, σενάριο το οποίο επίσης εξετάζεται, µαζί µε το όνοµα του Νικήτα Κακλαµάνη. Η περίπτωση της Άννας ∆ιαµαντοπούλου πάντως, ίσως είναι αυτή που θα ταίριαζε περισσότερο απ’ όλες σε ένα υπουργείο όπως αυτό της Γεωργίας. Κι αυτό γιατί, η πρώην Κοινοτική Επίτροπος, εκτός του ότι διαθέτει πολιτικό ταµπεραµέντο αξιώσεων, έχει τεράστια εµπειρία από χάραξη µεταρρυθµιστικών πολιτικών (βλέπε τη µεταρρύθµιση στην Παιδεία), διαθέτει και ισχυρή οµάδα στελεχών που θα µπορούσαν να βγάλουν εις πέρας µια τέτοια υπόθεση. Τα πάντα εξαρτώνται βέβαια από τις διαθέσεις, που θα έχει η νέα κυβέρνηση γύρω από αυτά τα ζητήµατα.
Ο ρόλος της αγροτικής παραγωγής για το επόµενο αναπτυξιακό µοντέλο της χώρας είναι καθοριστικός και µια εκ βάθρων ανασυγκρότηση θεωρείται χρήσιµη για να µπορούν να λειτουργήσουν παραγωγικά και οι επόµενοι κρίκοι της παραγωγικής αλυσίδας (µεταποίηση, συσκευασία, εµπόριο, εξαγωγές, λιανική πώληση).
Διαβάστε αναλυτικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα Agrenda που κυκλοφορεί το Σάββατο 29 Ιουνίου, μαζί με το περιοδικό Αγρόκτημα
