Χωρίς υποδοχή δείχνει να ξεφτίζει η εμμονή με την Πράσινη Συμφωνία

Χωρίς υποδοχή από αγορές, δείχνει να ξεφτίζει η εμμονή με την Πράσινη Συμφωνία

Ακόµα και οι εµπνευστές του Farm to Fork, του αγροδιατροφικού σκέλους της Πράσινης Συµφωνίας, µε υπόκρουση τις διαµαρτυρόµενες φωνές δεκάδες χιλιάδων αγροτών και µάλιστα ενόψει ευρωεκλογών, επιχειρούν να συµµαζέψουν τα σπασµένα µιας πράσινης πολιτικής που µάλλον ξόφλησε.

Εκτός του ότι δεν κατάφερε να δηµιουργήσει τη ζήτηση την οποία µε σχεδόν φαντασιόπληκτη αισιοδοξία διεµήνυε, έφερε και µια πόλωση στις ευρωπαϊκές κοινωνίες που ξεκάθαρα αδικεί τους πληθυσµούς της υπαίθρου. Ειδικά σήµερα, µε τη δεδοµένη γεωπολιτική συνθήκη, µε την πολεµική βιοµηχανία να δουλεύει σε µέγιστους ρυθµούς λόγω και της αντίστοιχης κατανάλωσης, πώς θα µπορούσε να χρεωθεί ο Ευρωπαίος αγρότης την ευθύνη για όλα τα κλιµατικά δεινά του πλανήτη; Πώς θα µπορούσε να πειστεί ένας αγελαδοτρόφος στην Ολλανδία ή ένας προβατοτρόφος στην Ελλάδα για την µεµονωµένη επιβάρυνση της µονάδας του στο κλίµα, την στιγµή που οι δέκτες δείχνουν πολεµικά αεροπλάνα να καίνε ασταµάτητα κηροζίνη; Όσο πασιφιστική και αν ακούγεται η διατύπωση αυτή, άλλο τόσο αδύναµη ήταν και η επιχειρηµατολογία που συνόδευε τις από πάνω προς τα κάτω αποφάσεις λουκέτων σε κτηνοτροφικές µονάδες στην Ολλανδία.

Πιο απλά, το αφήγηµα της Πράσινης Συµφωνίας µπαγιάτεψε, σε βαθµό που να ακούγεται σαν παραλογισµός, ειδικά όσο η αγροτική παραγωγή στην Ευρώπη µένει κλειδωµένη στα σιλό, γιατί η αγορά δουλεύει µε τις πιο ανταγωνιστικές σοδειές της Αιγύπτου, της Βραζιλίας, της Αργεντινής, της Ουκρανίας και της Τουρκίας.

Η µονοετής παράταση στις πράσινες απαιτήσεις της τρέχουσας ΚΑΠ, αυτές που θα προετοίµαζαν το έδαφος για µια ολοκληρωµένη υιοθέτηση του Farm to Fork ως θεσµοθετηµένες δεσµεύσεις, είναι µονοετής για λόγους ευπρέπειας των απερχόµενων. Αυτό που δεν ίσχυσε πέρυσι και φέτος, δύσκολα θα µπορούσε να ισχύσει του χρόνου. Χωρίς υποδοχή από την αγορά και µε ένα νέο κολλέγιο επιτρόπων, νέους επικεφαλής της Κοµισιόν και διαφορετική σύνθεση στην Ευρωβουλή, σαφώς χρωµατισµένα από τις σηµερινές αγροτικές διαµαρτυρίες, το Farm to Fork όπως παρουσιάστηκε, φαίνεται ότι τερµατίζεται. Χωρίς βέβαια αυτό να αποτελεί εγγύηση ότι τα κέντρα εξουσίας δεν θα επανέλθουν σε κάτι αντίστοιχο.

Σηµειώνεται πως υπήρξε αιτία σύγκρουσης µεταξύ των Βρυξελλών και των αγροτών από το 2019, όσο ακόµα γραφόταν η Πράσινη Συµφωνία, εµπνευστής της οποίας ήταν ο Ολλανδός, τότε αντιπρόεδρος της Κοµισιόν, Φρανς Τίµερµανς, ο οποίος την αµύνθηκε µε σχεδόν εµµονικό ταπεραµέντο για τέσσερα χρόνια και µετά παραιτήθηκε.

Ο Τίµερµανς είναι σα να θέλησε να λησµονηθεί από το ευρωπαϊκό «κοινό συνειδητό», αποτραβήχτηκε στις εσωτερικές πολιτικές διεργασίες της Ολλανδίας λίγο πριν σκάσει η βόµβα της νέας ΚΑΠ. Πριν δηλαδή δουν οι Ευρωπαίοι αγρότες τα ποσά των επιδοτήσεων της ΚΑΠ, που ήταν ψαλιδισµένα παντού, δηλαδή και εκεί που ο µηχανισµός δουλεύει και εκεί που ζορίζεται και αδυνατεί.

Μάλλον τα κατάφερε αφού στην πρώτη γραµµή των ευθυνών βρίσκεται τώρα η Γερµανίδα προϊσταµένη του, Ούρσουλα φον ντερ Λέιεν, η οποία προσπάθησε τις τελευταίες εβδοµάδες να αντικαταστήσει την Πράσινη Συµφωνία µε έναν «στρατηγικό διάλογο».