Ο κοιμισμένος μαύρος γίναντας που στέκει άδειος από το 1972, χτίστηκε από τους αρχιτέκτονες Βικέλα, Μολφέση και Λοΐζο και το μηχανικό Αρίσταρχο Οικονόμου. Σύμβολο της ανάπτυξης της χώρας αλλά και του λιμανιού ήταν ένα μεγαλόπνοο έργο που σε αντίθεση με άλλα πολλά κτήρια της εποχής που λειτούργησαν για δεκαετίες και τώρα παρακμάζουν, ο Πύργος του Πειραιά δε τελείωσε ούτε δούλεψε ποτέ. Για πρώτη φορά στην ιστορία του, το ογδοντατεσσάρων μέτρων οικοδόμημα θα χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή καλλιτεχνικού έργου. Οι εικοσιδύο του όροφοι ενεργοποιούνται εσωτερικά για να εκπέμψει η συμβολική χειρονομία LIQUID SOUL.
Το ήδη υπάρχον μνημείο, που άθελά του έχει γίνει σύμβολο των ανεκπλήρωτων ονείρων σπουδαίων ανθρώπων που δούλεψαν σκληρά για την ανοικοδόμηση της χώρας αλλά και της μεταπολιτευτικής παρακμής της, γίνεται διπλά μνημείο με το έργο των ΣΕΡΑΠΙΣ που δρα ως ένας φόρος-τιμής στην ιστορία αυτού του λιμανιού και τη σχέση του υγρού στοιχείου με το εμπόριο, την ψυχή του Πειραιά και των ανθρώπων πίσω από το έργο της ναυτιλίας.
Δρα και ως μια πνευματική κίνηση προς το μέλλον, προερχόμενη από μια μεγάλη σε κλίμακα ενέργεια που με απλότητα μεταβάλλει απρόσμενα το νυχτερινό τοπίο του λιμανιού και απευθύνεται σε εκείνους που εκεί ζουν, εργάζονται, ή ταξιδεύουν.
Η ΣΕΡΑΠΙΣ είναι μια καλλιτεχνική οντότητα που δημιουργεί έργα τέχνης εμπνεόμενη από την ατμόσφαιρα της ελληνικής ναυτιλίας, τον Πειραιά, τον ήλιο και τη θάλασσα.
Στοχεύει σε μια επέκταση των ορίων της καλλιτεχνικής παραγωγής και διανομής και έχει ως βάση της την αφήγηση μιας ναυτιλιακής εταιρείας που δημιουργεί έργα τέχνης μεταξύ των υπολοίπων δραστηριοτήτων της.
Είναι μια ανθρωποκεντρική αφήγηση που τοποθετείται στο σύμπαν της ελληνικής ναυτιλίας αλλά διαπερνάται από μια έντονη πνευματικότητα στις εικόνες και τις αναφορές της και μια επιδίωξη φανέρωση αυτών που παραμένουν κρυφά.
Η καλλιτεχνική παραγωγή της ΣΕΡΑΠΙΣ μπορεί να αναγνωσθεί ως μια σύγχρονη θαλασσογραφία.
Πηγή:thetoc.gr
