Με βάση τα αποτελέσματα, οι Σοσιαλιστές και το Ποδέμος, εάν συμμαχήσουν, θα χρειάζονται ακόμη 11 έδρες για την πλειοψηφία. Ο Σάντσεθ θα σχηματίσει τη νέα κυβέρνηση της χώρας, αλλά εκτιμάται ότι χρειάζεται να συνεργαστεί με τους Ποδέμος του Πάμπλο Ιγκλέσιας που διαθέτουν 42 έδρες και το καταλανικό PNV για να εξασφαλίσει τις 176 έδρες που εγγυώνται την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή. Στο Φεράθ - την έδρα του κόμματος, όπου η κυκλοφορία είχε διακοπεί έως τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας από τους οπαδούς των Σοσιαλιστών - το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν «Όχι συνεργασία με τον Ριβέρα», από τους Πολίτες. «Θα προχωρήσουμε με βάση τις αξίες μας, τις αξίες της Αριστεράς», απάντησε ο Σάντσεθ. «No pasaran! Αυτό είναι πλέον σαφές» πρόσθεσε ο γενικός γραμματέας του PSOE από το μπαλκόνι.
Sergio Pérez/Reuters, theguardian.com
«Ο Σάντσεθ έχει κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένος» γράφει η καταλανική El Periodico: «Νίκησε με μεγάλη διαφορά τον μεγάλο αντίπαλό του - το Λαϊκό Κόμμα του Πάμπλο Κασάδο-, αλλά χρειάζεται μετεκλογικές συμφωνίες για να σχηματίσει κυβέρνηση, στις οποίες ενεργά ή παθητικά θα συμμετέχουν και οι αυτονομιστές (και δεν ήθελε αυτό το σενάριο). Θα παραμείνει στο παλάτι Μονκλόα, αλλά η πορεία των συμφωνιών θα είναι πολύπλοκη. Το ξέρει. Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας και οι Unidos Podemos, σώζουν την κατάσταση - αν και με ένα αποτέλεσμα πολύ χειρότερο από αυτό που είχαν το 2015 ή το 2016, αλλά αρκετά ισχυρό για να λειτουργήσουν μαζί με τους Σοσιαλιστές και να ζητήσουν να μπουν στην κυβέρνηση».
«Η στρατηγική του Σάντσεθ να ενσπείρει τον φόβο της Ακροδεξιάς λειτούργησε και το PSOE κατάφερε να ανακαταλάβει 1.980.000 ψηφοφόρους που το είχαν εγκαταλείψει μεταξύ 2015 και 2016. Με καταμετρημένο το 99,93% των ψήφων, κάπου 7.474.000 Ισπανοί έδειξαν ότι εμπιστεύονται τους Σοσιαλιστές» παρατηρεί η ABC, τονίζοντας ότι θεωρείται μάλλον αδύνατη μια συμφωνία με τους Πολίτες.
«Ο πορτοκαλί σχηματισμός των Πολιτών, που μετατράπηκε σε τρίτη πολιτική δύναμη, φτάνει τις 57 έδρες και αν συνεργάζονταν με τον Σάντσεθ θα είχαν συνολικά 180 βουλευτές, τέσσερις περισσότερους από τους 176 της απόλυτης πλειοψηφίας. Ωστόσο, ο πρόεδρος των πολιτών, Άλμπερτ Ριβέρα, αρνήθηκε και πάλι χθες το βράδυ οποιαδήποτε επιλογή συμφωνίας με τον Σάντσεθ, επιλέγοντας να παραμείνει στην αντιπολίτευση» γράφει η El Pais. «Χωρίς αυτούς, ο Σάντσεθ δεσμεύεται να συμφωνήσει με τους Ποδέμος προσθέτοντας στην εξίσωση είτε το ERC είτε το JxC και το PNV».
Rafael Marchante/Reuters, theguardian.com
«Η άνοδος των Σοσιαλιστών κατέστη δυνατή μόνο λόγω της αιμορραγίας των Ποδέμος. Η μεταφορά ψηφοφόρων μεταξύ των δύο κομμάτων είναι ακόμα ζωντανή, αν και αυτή τη φορά δούλεψε αντίστροφα απ' ό,τι το 2015 και το 2016. Έτσι, οι Podemos έχασαν 29 έδρες και απώλεσαν την τρίτη θέση στη Βουλή από τους Πολίτες. Ο γενικός γραμματέας του κόμματος που είχε εκφράσει το κίνημα των Αγανακτισμένων, με 67 έδρες το 2016, Πάμπλο Ιγκλέσιας, είχε υποσχεθεί να ανοίξει διάλογο για μια ανανέωση της ηγεσίας εάν το κόμμα συγκέντρωνε λιγότερο από το 15% των ψήφων. Έμεινε στο 14,31%, αλλά το θεώρησε "αρκετό"». Παρά την υποχώρησή τους, οι Podemos θα έχουν πιθανώς την ικανότητα να θέσουν όρους στην ημερήσια διάταξη της επόμενης σοσιαλιστικής κυβέρνησης, ακριβώς τον στόχο που είχε ο αρχηγός τους για τις εκλογές αυτές, εκτίμησε η ABC.
Pablo Casado, Almería
«Η κατάρρευση του Λαϊκού Κόμματος είναι η είδηση στο αντίθετο πολιτικό μπλοκ, της Δεξιάς. Έχασε 71 βουλευτές και διαθέτει πλέον 66 έδρες από τις 137 που είχε το 2016. Είναι το χειρότερο αποτέλεσμα στην ιστορία του κόμματος και αυτό δείχνει ένα άγνωστο μέλλον» επισημαίνει η El Pais. Δέκα μήνες μετά την αποπομπή του Ραχόι, που υπέστη βαρύ πλήγμα από την καταδίκη του PP στη δίκη για σκάνδαλο διαφθοράς, το συντηρητικό κόμμα υπέστη μια από τις χειρότερες εκλογικές του ήττες, με τον Πάμπλο Κασάδο (38 ετών) στα ηνία να εστιάζει στο να αναχαιτίσει την επιρροή του ακροδεξιού Vox. Το Λαϊκό Κόμμα κέρδισε μόνο στη Μελίγια, έμεινε χωρίς εκπροσώπηση στη Χώρα των Βάσκων και έπεσε στην τρίτη θέση σε σημαντικές περιοχές όπως η Ανδαλουσία, η Μαδρίτη και η Αραγονία. Και αυτό λιγότερο από ένα μήνα από τις αυτόνομες, τοπικές και ευρωπαϊκές εκλογές, παρατηρεί η El Pais.
o Albert Rivera με τη María Ángeles Rosado, υποψήφια με τον συνδυασμό του, σε μια προσπάθεια μεταστροφής του επιχειρήματος ότι οι Πολίτες είναι κόμμα των πόλεων (περιοχή Guadalajara)
Αντίθετα, το «πορτοκαλί κόμμα» -οι Πολίτες- αύξησαν τη δύναμη τους κατά 25 έδρες και τώρα διαθέτουν 57 βουλευτές - μόλις 9 λιγότερους από το Λαϊκό Κόμμα. Σε ψήφους, η διαφορά μεταξύ Ριβέρα και Κασάδο είναι γύρω στις 200.000. Παρόλο που ο Πολίτες δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν το Λαϊκό Κόμμα, το ναυάγιο του Κασάδο επιτρέπει στον Ριβέρα να διεκδικεί την ηγεσία της αντιπολίτευσης. Ο Ριβέρα είχε επιλέξει να συνεργαστεί με το Λαϊκό Κόμμα και με το Vox στην προσπάθειά του να αποσπάσει από τους Σοσιαλιστές οχυρά τους, όπως στην Ανδαλουσία. Ο Ριβέρα τάσσεται εναντίον των αποσχιστικών τάσεων και ζητούσε να απομακρυνθεί ο Σάντσεθ από την εξουσία διότι «συνθηκολόγησε με τους αυτονομιστές».
Με 2,6 εκατομμύρια ψήφους, το ακροδεξιό Vox καθίσταται η πέμπτη πολιτική δύναμη στη νέα Βουλή. Το κόμμα του Σαντιάγο Αμπασκάλ έκανε κυρίως την εκστρατεία του στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, εμπνεόμενο από τις τακτικές του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και του προέδρου της Βραζιλίας Ζαΐχ Μπολσονάρου. Έχει συμμαχήσει με τη Μαρίν Λεπέν (Εθνικός Συναγερμός) στη Γαλλία και με τον Ματέο Σαλβίνι (Λέγκα) στην Ιταλία. Χρησιμοποίησε λόγο αντιφεμινιστικό, αντιμεταναστευτικό, άκρως τοξικό έναντι των αυτονομιστών στην Καταλωνία.
Manu Fernández/AP, theguardian.com
Ο Σάντσεθ εξασφαλίζοντας 123 έδρες από 85 στις προηγούμενες εκλογές του 2016, οδήγησε το PSOE σε νίκη, την πρώτη του από το 2008. Είχε αναλάβει την εξουσία τον Ιούνιο, αφού ανέτρεψε τον συντηρητικό Μαριάνο Ραχόι υποβάλλοντας πρόταση μομφής, που υπερψήφισαν το Ποδέμος και το PNV (Bάσκοι εθνικιστές που τώρα συγκεντρώνουν 6 έδρες). Το ερώτημα παραμένει ο ρόλος των Kαταλανών αυτονομιστών που καταλαμβάνουν 22 έδρες - 15 η Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλωνίας [ERC], πιο μετριοπαθής, 7 η παράταξη Μαζί για την Καταλωνία του πρώην προέδρου Κάρλος Πουτζδεμόν.
ο επικεφαλής της Ρεπουμπλικανικής Αριστεράς της Καταλωνίας Oriol Junqueras / Emilio Morenatti/AP, theguardian.com
Το 2017 η ημιαυτόνομη περιοχή της Καταλωνίας πίεσε με δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της από την Ισπανία, με τη Μαδρίτη να το ανακηρύσσει παράνομο και πολιτικούς να είναι αντιμέτωποι με φυλακίσεις για μεγάλο διάστημα. Το θέμα συνέβαλε στο να κινηθούν οι διαδικασίες τον Φεβρουάριο για τις εκλογές της Κυριακής (28/04) - οι τρίτες μέσα σε τέσσερα χρόνια - αφού η κυβέρνηση μειοψηφίας του Σάντσεθ (24%) που βασιζόταν στη στήριξη μικρών περιφερειακών κομμάτων και από την Καταλωνία, καταψήφισαν τον προϋπολογισμό που κατέθεσε για το 2019.
Ο Christopher Lockwood που καλύπτει ευρωπαϊκά θέματα για το Economist σημείωσε, μεταξύ άλλων, στα πλαίσια ραδιοφωνικής μετάδοσης του περιοδικού: “Είναι πολύ σημαντικές εκλογές, γιατί πρόκειται για μία ακόμη ευρωπαϊκή χώρα που βιώνει πολιτικό κατακερματισμό. Αυτός προκλήθηκε από την οικονομική κρίση και εκείνη της ευρωζώνης που επηρέασε πολύ έντονα την Ισπανία, δημιουργώντας την ανάγκη να έρθουν καινούρια κόμματα για να δώσουν λύση στο πρόβλημα. Ανέκυψε ακόμη το ζήτημα της απόσχισης της Καταλωνίας, που επανέφερε τον εθνικισμό στην ισπανική πολιτική σκηνή, ανασύροντας μνήμες της εποχής Φράνκο και του αιματηρού ισπανικού εμφυλίου πολέμου, όταν αντιμαχόμενες δυνάμεις έριζαν για την Καταλωνία. Σε ό,τι αφορά την Ευρώπη, αυτή παραδοσιακά διοικούταν από τον γαλλογερμανικό άξονα και ένα από τα δυνατά στοιχεία που προέκυπταν από την παρουσία της Βρετανίας στην Ένωση ήταν ως εξισορροπητικού παράγοντα ανάμεσα τους, έχοντας κάτι να πει στη Γερμανία για την προσήλωσή της στις αρχές του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού και στη Γαλλία για την τάση της να υιοθετεί μια προσέγγιση εθνικής κυριαρχίας, ειδικά σε ζητήματα άμυνας. Τώρα που η Βρετανία φεύγει, θα υπάρξει κάποια άλλη δύναμη να παίξει αυτό τον ρόλο; Η Ισπανία κάποιες φορές έδειξε ότι φέρει μια τέτοια δυνατότητα.”
economist.com
Η ερημωμένη Ισπανία
Στα τέλη Μαρτίου, συνεχίζει σε άλλο δημοσίευμα το περιοδικό, εκπρόσωποι των μετακινούμενων βοσκών, των μοναχικών οροσειρών και των δασών με τις βελανιδιές και τις φτελιές, που αριθμούσαν περί τους 50.000 διαδήλωσαν στο κέντρο της Μαδρίτης κάνοντας λόγο για “επανάσταση της ερημωμένης Ισπανίας”. Από τοποθεσίες με ποιητικά ονόματα, ζητούσαν πράγματα καθημερινά. Η Villamayor del Rio φαρμακείο, η Orihuela del Tremedal πιο γρήγορο Ίντερνετ, η Aranda del Duero καλύτερες υποδομές. Η Almanza σημείωνε ότι αντιστέκεται και η Fuentes de Béjar ότι υπάρχει, όπως και η do Arévalo de la Sierra και η El Royo. “Αισθανόμαστε κάπως εγκαταλελειμένοι” είπε η Paula Siles, κοινωνική λειτουργός από τη Las Parras de Castellote (με πληθυσμό 57 ανθρώπων, που ήταν 86 το 2004), στα βουνά Maestrazgo (Teruel).
ο Α. Ριβέρα του κόμματος των Πολιτών σε τρακτέρ στην Guadalajara
Καθώς οι Ισπανοί μετακινήθηκαν εσωτερικά προς τη Μαδρίτη και τις ακτές, ένα μεγάλο μέρος της χώρας στα κεντρικά παρουσιάζει μια από τις χαμηλότερες πληθυσμιακές πυκνώσεις στην Ευρώπη, αντίστοιχη με αυτή που συναντάται στη Λαπωνία και τα ορεινά της Σκωτίας (Highlands), υπογραμμίζει το economist.com. Πολλά χωριά έχουν ερημώσει ή απέμειναν με λίγους κατοίκους μεγαλύτερης ηλικίας, με το ίδιο φαινόμενο να παρατηρείται και σε πόλεις. Στο ευπώλητο βιβλίο του “Άδεια Ισπανία” (La España Vacía, 2016), ο Sergio del Molino σημειώνει ότι όσοι εγκαταλείπουν τα χωριά, αναζητούν ευκαιρίες που τα τελευταία δεν μπορούν να δώσουν.
Η ύπαιθρος παρείχε παραδοσιακά υποστήριξη στο συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (PP), με τον πρόεδρο του Πάμπλο Κασάδο να επιθεωρεί ντομάτες στην Almería (11/2018) και να θεωρείται ότι απηχεί τις απόψεις του ακροδεξιού Vox, όταν υπόσχεται να προστατεύσει τις ταυρομαχίες και το κυνήγι. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Σάντσεθ, από την πλευρά της, πρότεινε 70 μέτρα για την ανάσχεση της πληθυσμιακής μείωσης, ενώ ο Ριβέρα του φιλελεύθερου κεντροδεξιού κόμματος των Πολιτών (Ciudadanos) ανέβηκε σε τρακτέρ (στην Guadalajara, 03/2019) και ζήτησε φορολογικές ελαφρύνσεις.
Στην Καταλωνία η γιορτή του Αγίου Γεωργίου, που είναι ο πολυούχος της περιοχής και γιορτάζεται στις 23 Απριλίου, θυμίζει κάτι από Αγίου Βαλεντίνου αφού χαρίζονται λουλούδια, έχει την αύρα ενός ανοιχτού λογοτεχνικού φεστιβάλ και συμπίπτει με την ημερομηνία που λέγεται ότι πέθαναν ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ και ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες το 1616 (αν και κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο τελευταίος έφυγε στις 22 Απριλίου, την ώρα που γίνεται λόγος και για συγκερασμό του γρηγοριανού και του ιουλιανού ημερολογίου).
Ο θρύλος θέλει τη θανάτωση του δράκου από τον Άγιο Γεώργιο να συνοδεύεται από την απελευθέρωση πριγκίπισσας στην καστροπολιτεία της Καταλωνίας, Montblanc και στο σημείο που χύθηκε το αίμα του να φυτρώνει θάμνος τριανταφυλλιάς. Το 1931 οι εκδοτικοί οίκοι σε μια προσπάθεια να ενισχύσουν τις πωλήσεις συνδύασαν την 'Ημέρα του Βιβλίου' που γινόταν τον Οκτώβριο με την 'Ημέρα των Τριαντάφυλλων'. Η διοργάνωση απέκτησε μεγαλύτερη σημασία μετά τον θάνατο του Ισπανού δικτάτορα Φρανσίσκο Φράνκο – με την καθημερινή εφημερίδα La Vanguardia να γράφει το 1976: “Η Βαρκελώνη έζησε μια διαφορετική ατμόσφαιρα χθες. Εντελώς ξεχωριστή από τον Άγιο Γεώργιο των προηγούμενων χρόνων. Υπήρχε ένα αίτημα για δημοκρατία. Για ελευθερίες.”
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, naftemporiki.gr, economist.com
