Τρίμματα

Όσοι είχαν επενδύσει στο ότι ο ΟΠΕΚΕΠΕ θα ήταν το πρόβληµα των εκλογών, λόγω της µεταφοράς τους στο gov.gr τελικά έπεσαν έξω.

Η προεκλογική περίοδος αργά ή γρήγορα ολοκληρώνεται, όµως ο επόµενος υπουργός Γεωργίας δεν θα πρέπει να αισθάνεται ιδιαίτερα ευτυχής.

Τελικά, τζάµπα περίµεναν οι αγρότες, να ακούσουν κάτι από τους πολιτικούς αρχηγούς που να αφορά και τη δική τους επαγγελµατική θέση και ζωή, στον τηλεοπτικό διάλογο της περασµένης Τετάρτης. Σιωπή ασυρµάτου!

Yπολείπονται µόλις δύο εβδοµάδες µέχρι τις εθνικές εκλογές της 21ης Μαΐου και τα θέµατα της αγροτικής παραγωγής που δεν βρήκαν µέχρι τώρα θέση στον προεκλογικό διάλογο, µάλλον φαίνεται να µένουν οριστικά εκτός νυµφώνος.

Συνήθως λέµε ότι δεν υπάρχει σχέδιο για την ανάπτυξη της ελληνικής γεωργίας. Αυτή τη φορά είµαι υποχρεωµένος να εκφράσω την αγωνία, µήπως υπάρχει τελικά σχέδιο το οποίο µάλιστα υλοποιείται µε συνέπεια και υπηρετεί την απαξίωση της ελληνικής γεωργίας.

Οι εφαρµοστικές αποφάσεις της νέας ΚΑΠ θα ’πρεπε να έχουν εκδοθεί εδώ και καιρό, όµως οι ιθύνοντες µάλλον είχαν αλλού το µυαλό τους.

Τρία σούπερ µάρκετ ισάριθµων αλυσίδων λιανικής λειτουργούν τον τελευταίο χρόνο στην Αγιά της Λάρισας και τα τρία πουλάνε αυτές τις µέρες ντόπια αρνιά Κρήτης µε 9,99 ευρώ το κιλό.

Λόγω της προεκλογικής περιόδου που διανύουµε, οι µέρες είναι πονηρές. Αυτό που έγινε για παράδειγµα, µε την κουτσουρεµένη πληρωµή της ειδικής ενίσχυσης στο βαµβάκι, ήταν βούτυρο στο ψωµί της αντιπολίτευσης. Ξαφνικά, αγρότες - βαµβακοκαλλιεργητές µε εκτόπισµα, οργανωµένοι σε Οµάδες Παραγωγών, βρέθηκαν απλήρωτοι, χωρίς κανείς να µπει στον κόπο να τους εξηγήσει, γιατί δεν πληρώθηκαν και πότε πρόκειται να πληρωθούν.

Σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνο στην Ελλάδα, οι αγρότες βρίσκονται αυτόν τον καιρό σε δύσκολη θέση κι’ αυτό αποτυπώνεται όχι μόνο από τη συμμετοχή τους σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας (βλέπε Γαλλία, Γερμανία) αλλά και από τον προσανατολισμό της ψήφου τους, τουλάχιστον εκεί όπου διενεργούνται τελευταία εκλογικές αναμετρήσεις (π.χ. Ολλανδία).

Το ζητούμενο για τα αγροτικά προϊόντα και ειδικά αυτά που έχουν κατεύθυνση τη διατροφή, είναι η ισχυροποίηση της ταυτότητας, η ενίσχυση της υπεραξίας και η δίκαιη κατανομή της, δηλαδή η επιστροφή μέρους αυτής και στον παραγωγό. Για να γίνει βέβαια αυτό, χρειάζεται, πρώτα απ’ όλα, συστηματικός έλεγχος της αγοράς.

Η εµπειρία λέει πως ο τοµέας της αγροτικής παραγωγής παρουσιάζει ανθεκτικότητα στις οικονοµικές κρίσεις, ωστόσο, όταν βρίσκεται ταυτόχρονα αντιµέτωπος µε υψηλά κόστη παραγωγής, αποκλιµάκωση των τιµών παραγωγού, ακριβά επιτόκια, πιστοληπτική δυσκολία και µείωση των κοινοτικών ενισχύσεων, κανείς δεν µπορεί να προβλέψει µε βεβαιότητα τις αντοχές τις οποίες τελικά θα επιδείξει.

Είτε µένει ένας µήνας είτε µένουν τέσσερις µήνες µέχρι τις εκλογές, το παρόν κεφάλαιο διακυβέρνησης φθάνει στο τέλος του και το αποτύπωµά του είναι καταγεγραµµένο.

Το έγραφα και πριν από δύο εβδοµάδες. Καλό το επιτελικό κράτος, χρήσιµη η ψηφιακή διακυβέρνηση, όµως χωρίς δηµόσια διοίκηση και αξιόπιστους δηµόσιους οργανισµούς… η χώρα µπάζει.

Τα τελευταία χρόνια, το µοντέλο του επιτελικού κράτους, µε τη βοήθεια φυσικά της ψηφιακής αναβάθµισης των υπηρεσιών (ψηφιακή διακυβέρνηση), έδειξε να εξασφαλίζει σε σηµαντικό βαθµό τις συναλλαγές του πολίτη µε το ∆ηµόσιο, όπως και τον καλύτερο σχεδιασµό των κεντρικών επιλογών της χώρας, αυτό όµως δεν σηµαίνει ότι η λειτουργία της δηµόσιας διοίκησης είναι περιττή.

Το πώς θα εξελιχθούν φέτος οι τιµές των αγροτικών προϊόντων δεν µπορεί να προβλεφθεί, αν και µια διόρθωση από τα αντίστοιχα περυσινά επίπεδα έχει ήδη συντελεστεί και µάλλον έπεται συνέχεια. Πάντοτε η υπόθεση της αγροτικής παραγωγής χρειάζεται «χαρτί και µολύβι» όµως, ειδικά για φέτος, τα περιθώρια έχουν στενέψει πολύ.

Eίναι εύκολο να λέµε ότι οι αγρότες δεν έχουν ανάγκη, εξετάζοντας όµως προσεκτικά τα περιθώρια κερδοφορίας που αφήνει η πλειοψηφία των δραστηριοτήτων στον τοµέα της αγροτικής παραγωγής, γίνεται εύκολα κατανοητό ότι η εµπλοκή µε τη γεωργία είναι ένας ασφαλής τρόπος για να χάνεις λεφτά.

Μπορεί οι επικείµενες εθνικές εκλογές να διευκολύνουν σε κάποιο βαθµό µια πολιτική ειδικών ενισχύσεων που λειτουργεί κατευναστικά στα σοβαρά προβλήµατα ανταγωνιστικότητας που συνεχίζει να έχει η ελληνική γεωργία, ωστόσο, οι γνήσιοι επαγγελµατίες του χώρου δεν θα πρέπει να µένουν σ’ αυτό.

Καλές οι ειδικές ενισχύσεις, απαραίτητες οι αποζηµιώσεις, καλοδεχούµενες και οι άµεσες πληρωµές, αρκεί να γίνονται και στην ώρα τους, ωστόσο η υπόθεση της ελληνικής γεωργίας χρειάζεται µια γενναία επανεκκίνηση. Απαιτεί έναν καλοσχεδιασµένο µακροπρόθεσµο προγραµµατισµό, µε τη συµµετοχή όλων των εµπλεκοµένων στην αλυσίδα αξίας, έτσι ώστε να ξέρουν όλοι από νωρίς ποιες είναι οι επιδιώξεις και ποιος ο οδικός χάρτης προκειµένου αυτές να επιτευχθούν.