Όταν το κράτος περιφρονεί επίμονα τον αγροτικό κόσμο ο θυμός νικάει τη λογική

Αφορµή, αποτελεί άλλη µια φορά το ΟΣ∆Ε και οι πληρωµές των κοινοτικών ενισχύσεων. «Έχει γίνει κοινή συνείδηση στον αγροτικό κόσµο, ότι µας κοροϊδεύουν µπροστά στα µάτια µας», επιµένει ο συνοµιλητής µας. «Επιβεβαιώνονται κάθε τόσο οι παλιότερες καταγγελίες, αποκαλύπτονται κάθε µέρα καινούργιες και αντί να µπει ένα τέλος σ’ αυτή την κλοπή,  ενθαρρύνεται η ασυδοσία». «Πως µπορείς να το χωνέψεις αυτό;».

Επί της ουσίας πάντως, ακόµα κι αν δεν είναι µόνο το ΟΣ∆Ε η αιτία για τις µεγάλες δυσκολίες που αντιµετωπίζουν σήµερα οι αγρότες, η διαχείριση των κοινοτικών ενισχύσεων αποτελεί τον καθρέφτη της δηµόσιας λειτουργίας στα θέµατα του αγροτικού τοµέα. Είναι αυτό που βλέπει ζωντανά µπροστά του ο αγρότης να µη λειτουργεί, να υπακούει σε µικροσυµφέροντα και στη λογική του πελατειακού συστήµατος, να οδηγεί σε σπατάλη πόρων και σε υφαρπαγή κονδυλίων.

Τι θα γινόταν για παράδειγµα, αν κάθε µήνα, τα χρήµατα των δηµοσίων υπαλλήλων ή των συνταξιούχων, αντί να φθάνουν ακέραια στους αποδέκτες τους, καθυστερούσαν για καιρό στα χέρια του… ταχυδρόµου; Και όταν, κάποια στιγµή, αποδίδονταν στους δικαιούχους, τα ποσά παρουσίαζαν, κάθε φορά, αποκλίσεις και σε κάθε περίπτωση ήταν λιγότερα των προβλεπόµενων; Θα µπορούσε να συµβαίνει αυτό για χρόνια; Με τους αγρότες συµβαίνει.

Όσο κι αν το παράδειγµα ακούγεται υπερβολικό, περί αυτού πρόκειται. Εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, κανείς δεν ξέρει µε τις επιδοτήσεις των αγροτών (ως γνωστόν υπολογίζονται στο µισό περίπου των εσόδων κάθε αγρότη), πότε θα πληρωθούν, σε τι ακριβώς θα αντιστοιχούν οι πιστώσεις, µε ποιο τρόπο υπολογίζονται και τι είναι αυτό που χάνεται στο δρόµο µε τη µορφή παρακρατήσεων διαχείρισης ή δήθεν διευκόλυνσης της όλης διαδικασίας.