Υπενθυµίζεται ότι ο κλάδος είχε πληγεί βαρύτερα και από τις φονικές πληµµύρες (Ιανός, Elias και Daniel), µε τις αντίστοιχες απώλειες να προσεγγίζουν τις 100.000 ζώα.
Εξάλλου, κάποια στοιχεία από την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη δείχνουν ότι στη συγκεκριµένη Περιφέρεια, µέσα σε µια δεκαετία (2015 – 2025) οι εκτροφές µειώθηκαν από 8.552 σε 4.177 και το ζωικό κεφάλαιο περιορίστηκε από 1.218.165 ζώα σε 632.141 ζώα.
Ολόκληρο το ρεπορτάζ στην Agrenda που κυκλοφορεί
Αναµφίβολα υπάρχει µεγάλη ευθύνη των επίσηµων αρχών, τόσο για τους ελλιπείς ελέγχους στις εισαγωγές ζώντων ζώων που «έφεραν» τις επιζωοτίες, όσο και για την εξάπλωση αυτών, δηλαδή την κατάρρευση κάθε σχεδίου περιορισµού των κρουσµάτων στις εστίες τους.
Η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι κάποιοι κύκλοι εκµεταλλεύονται και µε το παραπάνω την αναταραχή που δηµιουργείται και στην υπόθεση των ζωονόσων. Ιδίως, τις ειδικές ενισχύσεις που θεσπίζονται για την προµήθεια ζωοτροφών και τις αποζηµιώσεις που καταβάλλονται για την αντικατάσταση ζωικού κεφαλαίου. Συµβαίνουν περίεργα πράγµατα, τα οποία κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί δηµόσια. Βεβαίως, µέσα σ’ αυτή την αναταραχή, µαζί µε τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. ∆ηλαδή καταστρέφονται πολλές καλές εκτροφές από τίµιους και καλούς κτηνοτρόφους.
Είναι κι εδώ σαφές ότι το σύστηµα του ΟΠΕΚΕΠΕ, εξέθρεψε µια σηµαντική µερίδα «κτηνοτρόφων» οι οποίοι είναι µόνο στα χαρτιά. Ούτε τα ζώα αγαπάνε, ούτε τον κλάδο σέβονται, ούτε καµιά προκοπή κάνουν. Αντίθετα, υπονοµεύουν το επάγγελµα του κτηνοτρόφου.
Η κτηνοτροφία είναι µια επιχειρηµατική δραστηριότητα και η κάθε εκτροφή είναι µια επιχείρηση. ∆εν µπορεί ο καθένας να σταθεί επάξια σ’ αυτόν το χώρο. Πολύ περισσότερο οι «κρατικοδίαιτοι λαθροκυνηγοί κοινοτικών ενισχύσεων» ή και κάποιοι από τους νεότερους «κτηνοτρόφους» που βλέπουν µόνο τη χρηµατοδότηση (π.χ. πριµ πρώτης εγκατάστασης), δεν ασχολούνται µε τα ζώα, σε πολλές περιπτώσεις τα περιµένουν όλα από τους γονείς τους, ενώ, χρόνο µε το χρόνο, αντιλαµβάνονται ότι έχουν εγκλωβιστεί σε µια δραστηριότητα για την οποία βαρυγκωµούν.
Για όλους αυτούς τους λόγους, ίσως είναι αναγκαίο, η κρίση της ευλογιάς να αποτελέσει την αφετηρία για αναδιάρθρωση της κτηνοτροφίας σε σωστές βάσεις. Με κτηνοτρόφους συνειδητοποιηµένους (υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι στη χώρα) και νέους ανθρώπους µε µεράκι για τα ζώα, οι οποίοι βέβαια, θα πρέπει να ενισχυθούν ποικιλοτρόπως και να απολαµβάνουν δια βίου εκπαίδευση.
