Ήρθαν σχεδόν όσοι δήλωσαν συμμετοχή και αυτό αποτελεί μια μορφή «καινοτομίας» στα ήθη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Η ηλεκτρονική πρόσκληση από τον επικεφαλής της συνάντησης κ. Νικόλαο Μάνο (697 6565 344) και την γραμματέα κα Λίνα Μανασή (694 5888 209) προσκαλούσε «όλους όσους φόρεσαν την προσκοπική μαντήλα, παλιούς και νεότερους παλιούς Προσκόπους της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο! …). Και προλάβαμε να καταγράψουμε ότι ήρθαν από τη μακρινή Αλεξανδρούπολη (κα Όλγα Βρετοπούλου), από την κοντινή Πιερία (κ. Αντώνης Μορθανάσης) ακόμα και από τη «μακρινή» Αθήνα.
Ο προσκοπισμός είναι μια εθελοντική, πολιτική, μη κομματική, παιδαγωγική κίνηση για νέους ανθρώπους, ανοιχτή σε όλους χωρίς διακρίσεις. Πρόκειται για ένα σύστημα κοινωνικής διαπαιδαγώγησης. Αποστολή του προσκοπισμού, όπως αναφέρεται στην επίσημη ιστοσελίδα του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων (http://www.sep.org.gr), είναι να συμβάλει στη διαπαιδαγώγηση των νέων, μέσω ενός συστήματος αξιών (με κύρια βάση τον επονομαζόμενο «Νόμο των Προσκόπων») και να βοηθήσει στην οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου.
Για την επίτευξη της αποστολής, η Προσκοπική Κίνηση στηρίζεται στην εθελοντική, υπεύθυνη προσφορά ενήλικων καταρτισμένων στελεχών. Και εκεί στον Χορτιάτη, με την καταπληκτική θέα προς τη λίμνη Βόλβη και τον κόλπο του Θερμαϊκού, με τον Όλυμπο απέναντι, βρεθήκαμε περίπου 180 ηλικιωμένοι άνθρωποι που έδωσαν την υπόσχεσή τους (και μετά έβαλαν την προσκοπική μαντήλα τους) ότι θα προσπαθούν να τηρούν το νόμο των προσκόπων.
Το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων – ΣΕΠ συστάθηκε με το Νόμο 1066/1917, εδρεύει στην Αθήνα και αποτελεί ίδρυμα ιδιωτικού δικαίου. Έχει χαρακτήρα κοινωφελή μη κερδοσκοπικό και εποπτεύεται από το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων. Ένα κομμάτι του είναι και οι Ενώσεις Παλαιών Προσκόπων. Το ΣΕΠ συνεχίζει την Προσκοπική Κίνηση που άρχισε στην Ελλάδα το 1910 και είναι ιδρυτικό μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού της Προσκοπικής Κίνησης.
Στη Θεσσαλονίκη ήρθε ο προσκοπισμός από τον Αλέξανδρο Πετρίδη (γυμναστή). Τον Σεπτέμβριο του 1912 (πριν την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης) έγινε η πρώτη ομιλία-ενημέρωση για τον προσκοπισμό στην Ιδιωτική Σχολή Νούκα και την πρώτη εμφάνιση με προσκοπικές στολές έκαναν οι πρόσκοποι Θεσσαλονίκης στις 26/10/1914 με δύο ομάδες προσκόπων από παιδιά από τα εκπαιδευτήρια των Σχολών Νούκα και Κωνσταντινίδη.
Σήμερα, από όσα ακούσαμε, στη Θεσσαλονίκη δραστηριοποιούνται και προσφέρουν σε 3.000 νέους και νέες, 7 έως 18 ετών, προσκοπικές δομές σε 50 διαφορετικές γειτονιές της Θεσσαλονίκης, με κεντρικά γραφεία στη Βασιλέως Γεωργίου 1, 54640 Θεσσαλονίκη, τηλ: 2310 857567, www.scoutsofthessaloniki.gr.
Η 11η Συνάντηση Παλαιών Προσκόπων Θεσσαλονίκης περιελάμβανε υποδοχή και χωρισμό σε ενωμοτίες. Το κατ’ ενωμοτίας σύστημα είναι το απολύτως πετυχημένο σύστημα διοίκησης με μικροομάδες. Στην ενωμοτία Αλεπούδων βρεθήκαμε οι: Χαράλαμπος Κανδυλάκης (9ο Σ Π), Γιώργος Κουτρουτσόπουλος, Παναγιώτης Μπούμπουλας (9ο Σ Π), Γιώργος Γούναρης, Κώστας Βρανάκης (9ο Σ Π), Δημήτρης Μιχαηλίδης (19ο Σ Α/Π), Χρήστος Βασδέκης, Στέλλα Σεβαστοπούλου (19ο Σ Α/Π), Χρήστος Γραμμένος (13ο Σ Π) & Θανάσης Εξαδάκτυλος (9ο Σ Π), και πολλοί ακόμα αργότερα μεταξύ των οποίων: Γιώργος Τσορμπατζηκωστής, Δημήτρης Πανίδης, Γιάννης Στρατής, Νίκος Ταχιάος, Κώστας Βεγύρης, Νίκος Παπαϊωάννου, Άγγελος Αγγελίδης, Πέτρος Πανίδης, Βασίλης Καλφόπουλος, Χρήστος Μπάμπουρας, Δήμος Σιούλας, Νίκος Σταυρίδης, Οδυσσέας Χιλιτίδης, Γιώργος Βεγύρης, Τριαντάφυλλος Μεταξάς.
Μετά το «Μεγάλο Παιχνίδι» ο υπεύθυνος του Κατασκηνωτικού Κέντρου Χορτιάτη κ. Βαγγέλης Κατσάρης και ο υπαρχηγός του Γιάννης Ανδρεάδης, μαζί με ολόκληρη ομάδα εθελοντών, ετοίμασαν μια εξαιρετική φασολάδα (πάντα η προσκοπική φασολάδα είναι εξαιρετική και έχει μια διαφορετική γεύση). Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με την «πυρά» στο αμφιθέατρο. Ψυχαγωγικά σκετς, τραγούδια και αφηγήσεις, αναφέρθηκαν στα περισσότερα από 100 χρόνια προσφοράς του προσκοπισμού στη Θεσσαλονίκη.
Εκεί ανάμεσα στα άλλα ακούσαμε τον απολογισμό της «Ομάδας Πολιτικής Προστασίας Προσκόπων Θεσσαλονίκης» με τη συνεχή δεκάχρονη καθημερινή περιφρούρηση του πνεύμονα της Θεσσαλονίκης, του Σέιχ Σου από τον υπεύθυνο κ. Σταύρο Δρακόπουλο και τον κ. Χρήστο Ραχτσόπουλο, αλλά και την ετοιμότητα των προσκόπων με το «ΕΣΟ ΕΤΟΙΜΟΣ».
Μια εξαιρετικά καλά οργανωμένη συνάντηση, όπως ξέρουν να οργανώνουν οι πρόσκοποι. Η καλύτερη και αποτελεσματικότερη πρακτική «σχολή» ηγεσίας. Θυμάμαι όταν νέος, 18 χρονών οργάνωνα την κατασκήνωση της ομάδας μου, στο 19ο Σύστημα Αεροπροσκόπων Αναλήψεως (Αρχηγός κ. Άκης Αποσιάδης), στον Λόφο Προσκόπων, το 1968, εκεί όπου σήμερα είναι το 1ο Σύστημα Προσκόπων Θέρμης.
Προετοίμαζα ένα χρόνο την ομάδα των προσκόπων για να μπορέσουν να ανταποκριθούν οι αεροπρόσκοποι, μόνοι, χωρίς εξωτερική βοήθεια, στηριζόμενοι μόνο στην ομάδα τους, στις 15-20 ημέρες κατασκήνωσης. Μακριά από τις ανέσεις του πολιτισμού, μακριά από τους γονείς, μακριά από τις εξυπηρετήσεις της πόλης. Μόνοι μας, εμείς και οι συνάνθρωποί μας, μαθαίναμε τα «μυστικά» της κοινωνίας, της επικοινωνίας, της συμβίωσης και της επιβίωσης. Η μεγαλύτερη Σχολή Μάνατζμεντ.
Πηγαίναμε ημερήσιες και διήμερες εκδρομές για να εντοπίσουμε το καταλληλότερο μέρος για την κατασκήνωσή μας. Κάναμε το πρόγραμμα δραστηριοτήτων που θέλαμε. Βρίσκαμε τον εξοπλισμό ή/& συντηρούσαμε τον υπάρχοντα, για να μπορέσουμε να ζήσουμε με άνεση. Μαθαίναμε να κάνουμε τις απαραίτητες κατασκευές ανέσεων με σκαπανική (με κόμβους που μπορούσαν να λυθούν μετά). Μαθαίναμε πρώτες βοήθειες, για να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις. Μαθαίναμε κανόνες υγιεινής και ασφαλείας για να ζήσουμε υγιείς εκεί, μακριά από τους γονείς και τις ανέσεις της πόλης. Μαθαίναμε πώς να ντυνόμαστε και να αντιμετωπίζουμε τον καιρό. Μαθαίναμε να βρίσκουμε τον δρόμο και να τον αποτυπώνουμε σωστά και για τους επόμενους. Μαθαίναμε να μαγειρεύουμε. Μαθαίναμε πώς γίνεται ένα σωστό διαιτολόγιο, με ποικιλία και κάλυψη αναγκών. Μαθαίναμε τις δοσολογίες και τη μαζική εστίαση. Μαθαίναμε να κρατάμε λογαριασμό για να μην πέσουμε έξω στις ποσότητες, αλλά και στα λεφτά που είχαμε. Μαζεύαμε τα λεφτά με δράσεις και εκδηλώσεις και προσφορά υπηρεσιών. Μαθαίναμε να οργανώνουμε ομαδικές εκδηλώσεις. Μαθαίναμε να εκφραζόμαστε καλλιτεχνικά (τραγούδια, καλλιτεχνικές αναφορές κλπ). Μαθαίναμε να διαχειριζόμαστε σωστά τον χρόνο. Μαθαίναμε να προγραμματίζουμε σε εβδομαδιαία, σε μηνιαία και σε ετήσια βάση. Μαθαίναμε να βλέπουμε σκωπτικά δύσκολες καταστάσεις και να τις ξεχνάμε αφού γελούσαμε με αυτές στην πυρά. Μαθαίναμε να κάνουμε το δικό μας περιστασιακό σπίτι στο δάσος, χωρίς να κινδυνεύουμε από τις μεταβολές στον καιρό. Μαθαίναμε να ετοιμάζουμε εναλλακτικές λύσεις σε πιθανές δύσκολες καταστάσεις. Μαθαίναμε να σεβόμαστε το περιβάλλον (φυσικό, κοινωνικό, πολιτιστικό κλπ). Μαθαίναμε πώς οργανώνουμε το σακίδιο και πώς προετοιμαζόμαστε για πορεία. Μαθαίναμε να σεβόμαστε την εργασία καθενός, για να συγκεντρώσουμε ξύλα, για τη φωτιά, για την καθαριότητα, για το μαγείρεμα, για τις άλλες υπηρεσίες. Μαθαίναμε να ζούμε με άλλους και να μοιραζόμαστε την κοινή ζωή. Μαθαίναμε να είμαστε άνθρωποι κοινωνικοί. Μαθαίναμε τη συμβίωση. ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΠΙΚΗΣ (ΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ) ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ.
Και το βράδυ, με ξαστεριά, ξαπλωμένοι στο γρασίδι, με τον φακό μέσα σε κονσερβοκούτι που είχαμε κάνει τρύπες στη βάση του, στις θέσεις των αστέρων, μελετούσαμε τους αστερισμούς και συνειδητοποιούσαμε το μεγαλείο του σύμπαντος … ίσως και την ασημαντότητά μας (με τον Λουκά Δημητριάδη).
Και όλα αυτά μέσα στα πλαίσια μιας δομής αυτοβοήθειας και της εθελοντικής δέσμευσης (υπόσχεσης) να τηρείται ένα σύστημα αξιών (νόμος προσκόπων) με τη βοήθεια εκπαιδευμένων εθελοντών ενηλίκων (και ΜΠΡΑΒΟ τους) και με την υποστήριξη της Επιτροπής Κοινωνικής Συμπαράστασης. Πολλές σκέψεις και αναμνήσεις, που δεν χωράνε σε μερικές λέξεις …
Δημήτρης Μιχαηλίδης
2310 282682, 699 8282 382, michaeld@otenet.gr
