Οι εν λόγω αναθέσεις υπουργικών θώκων σε καταξιωµένα στελέχη εκείνης της περιόδου δεν απέδωσαν τα αναµενόµενα, όχι γιατί οι επιλογές ήταν λάθος αλλά κυρίως γιατί ο χρόνος που τελικά είχαν στη διάθεσή τους ήταν πολύ λίγος για να κινηθεί... ο βράχος της αγροτικής παραγωγής.
Το πιθανότερο, σύµφωνα µε τις τελευταίες εκτιµήσεις των δηµοσκόπων, είναι ότι περίπου 30 χρόνια µετά, ένας άλλος Μητσοτάκης, ο Κυριάκος, από τη θέση του πρωθυπουργού, θα κληθεί να κάνει τις δικές του επιλογές για το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Ειδικά το όνοµα του νέου υπουργού θα σηµατοδοτήσει από την πρώτη στιγµή τι θα θέλει να πετύχει µια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη σε έναν τοµέα µε βαρύνοντα ρόλο στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονοµίας και µάλιστα στο τέλος µιας πολυετούς κρίσης, αιτία της οποίας αποτέλεσε το µη παραγωγικό µοντέλο µε το οποίο επέλεξε για χρόνια να πορευθεί η χώρα.
Το έχουµε πει πολλές φορές, αν κάτι δυσκολεύει τους πολιτικούς χειρισµούς στο συγκεκριµένο πεδίο, είναι η αργή απόδοση των µεταρρυθµίσεων στον αγροτικό χώρο. Τουλάχιστον στα χρόνια της µεταπολίτευσης, καµιά κυβέρνηση και κανένας πρωθυπουργός δεν είχε την υποµονή να χτίσει και να περιµένει. Αν για την ιστορία θα ‘πρεπε να καταγράφουν κάποιες εξαιρέσεις αυτές αφορούν στις θητείες των Γιάννη Μπούτου και Θανάση Κανελλόπουλου επί Ν∆ και του Κώστα Σηµίτη την πρώιµη περίοδο του ΠΑΣΟΚ. Αν µη τι άλλο σε αυτές τις περιόδους πιστώνονται οι όποιες αντοχές χαρακτηρίζουν σήµερα τον τοµέα της αγροτικής παραγωγής.
Το υπουργείο Γεωργίας ή Αγροτικής Ανάπτυξης, όπως λέγεται τα τελευταία χρόνια κάνοντας τις λέξεις να χάνουν το νόηµά τους, δεν θα έπρεπε να είναι το χαρτοφυλάκιο µε το οποίο βολεύει ο εκάστοτε πρωθυπουργός κάποιες υποχρεώσεις του έναντι της κοινοβουλευτικής οµάδας. Παραµένει τεράστιας σηµασίας παραγωγικό υπουργείο, συνδέεται µε το χώρο που βάζει τις βάσεις για την οµαλή λειτουργία της παραγωγικής αλυσίδας και χρειάζεται προσοχή.
Διαβάστε αναλυτικό ρεπορτάζ, στην εφημερίδα Agrenda που κυκλοφορεί εκτάκτως την Παρασκευή 5 Ιουλίου, μαζί με το περιοδικό Profi.
