Έξω από την ελληνική κουλτούρα η ενεργητική τελειοποίηση ελαιολάδου

Το καλοκαίρι επανήλθε στην επικαιρότητα το ζήτηµα της ενεργητικής τελειοποίησης, που προβλέπει την εισαγωγή χαµηλής ποιότητας, λαµπάντε, ελαιολάδου, µε σκοπό την επεξεργασία και την επανεξαγωγή του. Αυτό που δίδαξε η ελαιοκοµική περίοδος  2018-2019 είναι πως πλέον στην όλο και πιο ανταγωνιστική αγορά, µέλλον έχουν οι καλύτερες ποιοτικά παρτίδες.
Αυτό συµπεραίνει κανείς µιλώντας µε παραγωγούς και ανθρώπους του ελαιολάδου, ενόψει της επερχόµενης καλλιεργητικής περιόδου, αλλά και µε αφορµή τις προσπάθειες αναδιαµόρφωσης ενός στρατηγικού σχεδίου για το προϊόν, που έχουν ξεκινήσει τους τελευταίους µήνες από την Ε∆ΟΕ. Κοινό αίσθηµα όλων είναι ότι η αγορά έχει αλλάξει και το ελληνικό ελαιόλαδο πρέπει να δουλέψει προς µια κατεύθυνση τέτοια ήδη από το χωράφι και το ελαιοτριβείο, η οποία στο τέλος µε µια τίµια τιµή θα αντικατοπτρίζει την ποιότητα της πρώτης ύλης.

 «Είναι καλή ευκαιρία η φετινή χρονιά για µια επανεκκίνηση, αλλά µιλάµε για στρατηγικές πενταετίας ή δεκαετίας. Μην απογοητευτούµε αµέσως, αφού δεν µπορεί να αποδώσει βραχυπρόθεσµα καρπούς µια τέτοια προσπάθεια. Θα πρέπει να υπάρχει µια σταθερή προσέγγιση, η οποία µέχρι τώρα δεν υπήρχε. Έχουµε τις δυνατότητες να αλλάξουµε τις ισορροπίες στη διεθνή αγορά» σχολιάζει σχετικά στην εφηµερίδα Agrenda, ο Άρης Κεφαλογιάννης, διευθύνων σύµβουλος της GAEA.

 Παρόµοια είναι και η τοποθέτηση του Μανώλη Καρπαδάκη της Terra Creta, ο οποίος εξηγεί ότι το µέλλον του ελαιολάδου βρίσκεται στην ποιότητα. «Χρειάζεται αναβάθµιση της ποιότητας τόσο της πρώτης ύλης όσο και της προβολής και επικοινωνίας που κάνουµε στο εξωτερικό. Θέλει µια σταθερότητα η προβολή σε στοχευµένες αγορές. Μέχρι τώρα κάναµε αποσπασµατικές δράσεις χωρίς συνοχή, που οδηγούσαν αποκλειστικά σε ευκαιριακές πωλήσεις», αναφέρει ενώ συµπληρώνει: «Αυτά που συζητάµε έχουν γίνει από άλλες χώρες εδώ και δεκαετίες. Για αυτό έχουν µεγαλύτερο µερίδιο στην αγορά».

Απαντώντας στο ερώτηµα τι είναι αυτό που θα κάνει τον Ευρωπαίο καταναλωτή να επιλέξει από το ράφι το ελληνικό ελαιόλαδο και όχι το ιταλικό, υποστηρίζει πως «ένας διαβασµένος καταναλωτής θα προτιµήσει ένα ποιοτικό προϊόν σαν το ελληνικό, από ένα blend διαφορετικών ποιοτήτων ή ελαιολάδων προερχόµενων από διαφορετικές χώρες». Υπενθυµίζεται πως το καλοκαίρι επανήλθε στην επικαιρότητα το ζήτηµα της ενεργητικής τελειοποίησης, που προβλέπει την εισαγωγή χαµηλής ποιότητας, λαµπάντε, ελαιολάδου, µε σκοπό την επεξεργασία και την επανεξαγωγή του. Οι δυο συνοµιλητές µας τοποθετήθηκαν κάθετα κατά µιας τέτοιας πρότασης, εξηγώντας ότι δεν ανταποκρίνεται στο ανταγωνιστικό πλεονέκτηµα της χώρας, που είναι η ποιότητα. «∆εν θα έπρεπε να µας απασχολεί καθόλου» αναφέρει ο κ. Κεφαλογιάννης, µε τον κ. Καρπαδάκη να υποστηρίζει ότι «ελληνικό ελαιόλαδο είναι το έξτρα παρθένο και µε αυτό πρέπει να πορευτούµε στις ξένες αγορές».