Ανεξαρτήτως όμως των εδικότερων αιτίων που έφεραν την άνοδο των τιμών, θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για έναν από τους λεγόμενους «πολυετείς οικονομικούς κύκλους» που κάνει τα αγροτικά εμπορεύματα να σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
Αυτή τη φορά ήταν η πανδημία που έδωσε το έναυσμα. Από το δεύτερο μισό του 2020, αρχικά τα σιτηρά και τα τρόφιμα πρώτης ανάγκης (ζυμαρικά, τυριά, χυμοί κ.α.) ήταν αυτά που σημείωσαν αυξημένη ζήτηση με αποτέλεσμα οι τιμές τους να πάρουν την ανιούσα. Με το γύρισμα του χρόνου (2021) το αυξητικό κύμα πέρασε στις ζωοτροφίες, στους ελαιούχους σπόρους, στα ενεργειακά φυτά, στο βαμβάκι και σε ένα ευρύ φάσμα αγροτικών προϊόντων, η τιμή των οποίων καταγράφει ιστορικά υψηλά.
Σίγουρα, το κύμα ανατιμήσεων δεν αφορά στο σύνολο των αγροτικών προϊόντων και οπωσδήποτε δεν επηρεάζει με τον ίδιο τρόπο το σύνολο των παραγωγών. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ενημερωμένοι αγρότες, δηλαδή οι επαγγελματίες του χώρου που έχουν την εμπειρία διαχείρισης παρόμοιων καταστάσεων και φυσικά διαθέτουν την απαιτούμενη ρευστότητα όπως και τις αναγκαίες υποδομές, ώστε να μεθοδεύσουν ανάλογα τη διάθεση της παραγωγής τους, βγαίνουν κερδισμένοι.
Βεβαίως, πολλά εξαρτώνται από το χρόνο στον οποίο εκδηλώνονται οι αυξήσεις, από το χρόνο στον οποίο γίνεται η συγκομιδή των προϊόντων και τις αντικειμενικές δυσκολίες πολλών παραγωγών να επωφεληθούν των διαμορφούμενων τάσεων.
Η Agrenda, όπως και το Agronews, έχοντας στις τάξεις τους έμπειρα δημοσιογραφικά στελέχη και αναλυτές πρώτης γραμμής που παρακολουθούν μέρα με τη μέρα τις εξελίξεις στις αγορές, έχουν προϊδεάσει έγκαιρα για τα τεκταινόμενα. Έχουν εντοπίσει το επερχόμενο κύμα ανατιμήσεων, έχουν καταγράψει την εικόνα της αγοράς και φροντίζουν για μια πολύπλευρη ενημέρωση η οποία έχει στο κέντρο της τους Έλληνες παραγωγούς.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι όσοι διαβάζουν προσεκτικά τα άρθρα της Agrenda και τις αναρτήσεις του Agronews μόνο οφέλη έχουν αποκομίσει από τις εξελίξεις των τελευταίων μηνών. Η εν λόγω συντακτική ομάδα δεν δίστασε ακόμα και να προτρέψει τους αγρότες να διαθέσουν τα αποθέματα σκληρού σίτου, όταν η τιμή έδειχνε να πιάνει κορυφή. Όταν δηλαδή, η τιμή παραγωγού στη φυσική εγχώρια αγορά ξεπερνούσε τα 50 λεπτά το κιλό, δηλαδή ήταν διπλάσια από την αντίστοιχη περυσινή, κάτι το οποίο πολύ δύσκολα θα ξαναγίνει, τουλάχιστον σε ορατό χρόνο.
