Στα πλαίσια των παραπάνω µέτρων ενάντια στην κλιµατική αλλαγή που έχει υιοθετήσει η ΕΕ, η στρατηγική Farm to Fork (στα ελληνικά: Από το χωράφι στο τραπέζι), βρίσκεται στο επίκεντρο της Πράσινης Συµφωνίας και περιλαµβάνει ένα φιλόδοξο πρόγραµµα νέων πολιτικών προς υιοθέτηση για τον τοµέα της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, οι οποίες έχουν σαν στόχο µία περισσότερο βιώσιµη αγροτική παραγωγή. Μεταξύ των πολιτικών αυτών περιλαµβάνονται: η αύξηση της καλλιεργήσιµης επιφάνειας προς βιολογική γεωργία κατά 25%, ο µηδενισµός των εισαγωγών της ΕΕ σε σόγια µε παράλληλη εστίαση στην προώθηση εναλλακτικών πρωτεϊνικών πηγών για ζωοτεχνική χρήση από φυτά που καλλιεργούνται στην ΕΕ, η µείωση της χρήσης φυτοπροστατευτικών προϊόντων κατά 50%, καθώς και χηµικών λιπασµάτων κατά 20%, σε σύγκριση µε το 2019. Ωστόσο, η στρατηγική Farm to Fork, ήδη εγείρει πολλά ερωτήµατα στην ευρωπαϊκή αγροτική και αγροδιατροφική κοινότητα, σχετικά µε την επίδραση που αυτή µπορεί να έχει στην παραγωγική αλυσίδα των τροφίµων και στη διαµόρφωση των τιµών που θα κληθούν να πληρώσουν στο άµεσο µέλλον οι καταναλωτές για µία σειρά γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων.
Με δεδοµένο την έλλειψη µίας αναλυτικής έκθεσης των επιπτώσεων της υιοθέτησης των πολιτικών της στρατηγικής Farm to Fork για τους παραγωγούς και τους καταναλωτές από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ας ανατρέξουµε σε µία έρευνα η οποία δηµοσιεύτηκε από το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ (USDA) το Νοέµβριο του 2020, σχετικά µε τις πιθανές οικονοµικές επιπτώσεις της στρατηγικής Farm to Fork. Μεταξύ των αποτελεσµάτων της συγκεκριµένης έρευνας προκύπτει ότι το δεκαετές πλάνο της ΕΕ για µία περισσότερο βιώσιµη αγροτική παραγωγή, θα µπορούσε να οδηγήσει σε σηµαντική µείωση της παραγωγικότητας των κρατών-µελών της ΕΕ, ενώ παράλληλα θα µείωνε την ανταγωνιστικότητά των προϊόντων της ΕΕ στις κοινοτικές και εξωτερικές αγορές. Στην περίπτωση δε που η στρατηγική Farm to Fork υιοθετούνταν και εκτός ΕΕ, οι προαναφερθείσες επιπτώσεις δύναται να επεκταθούν σε παγκόσµιο επίπεδο µε οδυνηρές συνέπειες στη βιοασφάλεια των τροφίµων και σηµαντική αύξηση των ατόµων που δεν θα είχαν πρόσβαση σε µια δίαιτα τουλάχιστον 2.100 θερµίδων την ηµέρα, ιδιαίτερα στην Αφρική. Επιπρόσθετα, σε οικονοµικό επίπεδο, η στρατηγική Farm to Fork µπορεί να οδηγήσει σε ραγδαία αύξηση των τιµών συγκεκριµένων αγροτικών προϊόντων για τον καταναλωτή τα επόµενα χρόνια.
Στο ίδιο µήκος κύµατος και η µελέτη η οποία εκπονήθηκε από τον Dr. Christian Henning, καθηγητή Αγροτικής Πολιτικής και ∆ιευθυντή του Ινστιτούτου Αγροτικής Οικονοµίας του Πανεπιστηµίου του Κίελου της Γερµανίας, για λογαριασµό της συµµαχίας Grain Club. Ανάµεσα στα συµπεράσµατα που προκύπτουν από τη συγκεκριµένη έρευνα, αναφέρεται πως τα µέτρα που προτείνονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα πλαίσια της στρατηγικής Farm to Fork, εάν εφαρµοστούν πλήρως, θα οδηγήσουν σε σηµαντική πτώση της γεωργικής παραγωγής στην ΕΕ. Συγκεκριµένα, για τους δηµητριακούς καρπούς, τα ελαιούχα σπέρµατα και το βοδινό κρέας, η µείωση της παραγωγής σε σύγκριση µε το 2019 προβλέπεται ότι θα είναι της τάξης του 20%, ενώ η παραγωγή του γάλακτος προβλέπεται να µειωθεί κατά 6,3%. Παράλληλα, οι τιµές των γεωργικών προϊόντων στην ΕΕ θα ακολουθήσουν σηµαντική άνοδο, µε πιο χαρακτηριστική την προβλεπόµενη αύξηση σχεδόν κατά 60% της τιµής του βοδινού κρέατος, 50% για το χοιρινό, πάνω από 30% για το µη παστεριωµένο γάλα, καθώς και µεταξύ 10 και 20% για τα φρούτα και τα λαχανικά. Το ευρωπαϊκό εµπορικό ισοζύγιο θα αλλάξει επίσης, καθώς η ΕΕ θα αναγκαστεί να εισάγει κρέας και γάλα από τρίτες χώρες, όπου οι τιµές θα είναι µεν χαµηλότερες αλλά και τα πρωτόκολλα ασφαλείας των τροφίµων καθώς και εκείνα της περιβαλλοντικής βιωσιµότητας, λιγότερο αυστηρά.
Εν κατακλείδι, τα µέτρα που προτείνονται στα πλαίσια της στρατηγικής Farm to Fork για την επίτευξη µίας παραγωγικής αλυσίδας µε µηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωµα, θα πρέπει να ενταχθούν σε ένα διεθνές πλαίσιο, το οποίο δεν θα περιορίζεται µόνο στα κράτη-µέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ παράλληλα, τα προτεινόµενα µέτρα θα πρέπει να τοποθετηθούν δίπλα σε συγκεκριµένες εµπορικές πολιτικές έτσι ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος µετατόπισης του εµπορικού ισοζυγίου εισαγωγών-εξαγωγών σε µία σειρά από βασικά αγροτικά προϊόντα. Τέλος, η ΕΕ οφείλει να λάβει υπόψιν της τις επιπτώσεις των νέων «πράσινων» πολιτικών προς υιοθέτηση, στις τιµές που θα κληθεί να πληρώσει ο καταναλωτής, µέσω µίας αναλυτικής οικονοµικής έκθεσης η οποία µέχρι σήµερα δεν έχει δηµοσιευθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
