Υποστήριξε πως η ανάγκη για lockdown καταρρίπτει - ή τουλάχιστον υπονοµεύει σοβαρά - τη φιλελεύθερη εικόνα για την ανθρώπινη εικόνα της αγαθής προαίρεσης και της λογικής: «Ο φιλελευθερισµός υποστηρίζει πως όταν οι άνθρωποι αφεθούν ελεύθεροι, στο τέλος θα κάνουν λογικά, συνεργατικά ή και καλοκάθαγα ακόµη πράγµατα. Οι υποστηρικτές της ελεύθερης αγοράς στηρίζουν το επιχείρηµά τους υπέρ των ανεµπόδιστων συναλλαγών στην αγορά στην ιδέα ότι αυτές λαµβάνουν χώρα µεταξύ ορθολογικών υποκειµένων».
Σύµφωνα µε το επιχείρηµα αυτό, αν αυτό ισχύει, τότε το lockdown δεν θα χρειαζόταν ποτέ. Θα κάναµε απλώς το σωστό φυσικά και αυθόρµητα. Η εθελούσια κοινωνική απόσταση θα πετύχαινε τον σκοπό της. Αλίµονο όµως, δεν είµαστε λογικοί. Συνεχίσαµε τις ζωές µας σαν να µη συµβαίνει τίποτα, και γι’ αυτό το κράτος χρειάστηκε να κάνει µια στροφή 180 µοιρών και να αντικαταστήσει τις εθελούσιες οδηγίες µε δρακόντιους περιορισµούς.
∆εν αποδέχοµαι την κριτική του Kirkup καθώς δεν αναγνωρίζει αυτό που εκείνος περιγράφει ως «φιλελεύθερη θεώρηση της ανθρώπινης φύσης».[...]. Για µένα, το επιχείρηµα υπέρ του περιορισµένου κράτους δεν βασίζεται στην υπόθεση ότι όλοι µας είµαστε απολύτως ορθολογικοί και καλοκάθαγοι. Αντιθέτως, βασίζεται στην υπόθεσή ότι οι όποιες «ακαταστασίες, περιπλοκότητες και ανθρώπινα ευάλωτα σηµεία» µπορεί να έχουµε ως άτοµα, πολλαπλασιάζονται και δεν ακυρώνονται από την πολιτική πρακτική και τη λήψη αποφάσεων στο πλαίσιό της. [...].
Πάρτε για παράδειγµα τον σοσιαλισµό, που δοκιµάστηκε πολλές φορές, και κάθε µα κάθε φορά κατέληξε σε καταστροφική αποτυχία. [...]
Τα προβλήµατα συλλογικής δράσης υπάρχουν, και οι πανδηµίες είναι ένα δραµατικό παράδειγµά τους.[...]Το µόνο που λέω είναι να µην αυταπατώµαστε ότι ένα µεγαλύτερο και πιο παρεµβατικό κράτος θα είναι κατά κάποιο τρόπο ένα αντίδοτο στα ελαττώµατα του χαρακτήρα µας, ή ένα λογικό συµπέρασµα µιας πιο «ρεαλιστικής» θεώρησης της ανθρώπινης φύσης...
* Επικεφαλής θεµάτων Πολιτικής Οικονοµίας στο Institute
of Economic Affairs
