Σήµερα, τα µέλη της 3SI περιλαµβάνουν την Αυστρία, τη Βουλγαρία, την Κροατία, την Τσεχία, την Εσθονία, την Ελλάδα, την Ουγγαρία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, την Πολωνία, τη Ρουµανία, τη Σλοβακία και τη Σλοβενία. Το 2022 και το 2023, η 3SI χαρακτήρισε την Ουκρανία και τη Μολδαβία ως «χώρες-συνεργάτες», ενώ η Αλβανία και το Μαυροβούνιο απέκτησαν αυτή τη θέση το 2025.
Η Ιταλία, ωστόσο, απουσιάζει. Η πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι κατανοεί τη σταδιακά αυξανόµενη στρατηγική της σηµασία, ωστόσο δεν θεωρεί την 3SI ως γεωπολιτική προτεραιότητα. Τώρα, η Μελόνι πρέπει να εµπλακεί σε πιο ριζοσπαστικές µορφές περιφερειακής συνεργασίας, υιοθετώντας µια µακροπρόθεσµη προσέγγιση για την οικονοµική της ασφάλεια. Η ένταξη στην 3SI θα ενίσχυε τον ήδη ισχυρό προσανατολισµό της Ιταλίας προς τα ∆υτικά Βαλκάνια. […] Η συµµετοχή της Ιταλίας στην 3SI θα µπορούσε να βελτιώσει την τρέχουσα θέση της στην ΕΕ και να ενισχύσει τις σχέσεις της Μελόνι µε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπως τη Βαρσοβία, αλλά και µε τη Γερµανία.[…]
Η Ιταλία πρέπει να ενταχθεί στην 3SI για να αποφύγει την αποµόνωση από µορφές περιφερειακής συνεργασίας στη Μεσόγειο. ∆εδοµένου του αδιεξόδου στις γεωπολιτικές σχέσεις της µε Γαλλία και Ισπανία, η ιδιότητα µέλους στην 3SI θα την έκανε πιο ενσωµατωµένη στην ΕΕ. Η Μελόνι δεν µπορεί να αντέξει άλλη πολιτική αποµόνωση από τους Ευρωπαϊκούς συµµάχους της, αλλά η προτεραιότητα που δίνει στις διατλαντικές σχέσεις έναντι των ευρωπαϊκών και ο ιδιαίτερος τρόπος συνεργασίας της µε την ΕΕ, συµπληρώνουν την απόφασή της να µένει εκτός µεγάλων ευρωπαϊκών συνεργασιών. […] Η Ιταλία θα µπορούσε να χρησιµοποιήσει την 3SI για να επηρεάσει καλύτερα τους εσωτερικούς κύκλους συνεργασίας της ΕΕ, όπως το «Τρίγωνο της Βαϊµάρης», και να γίνει πιο ορατή ως περιφερειακή οικονοµική ηγέτης.
