του Anthony Dowrkin*
Φέτος, η εκδήλωση έλαβε χώρα σε µια πολύ διαφορετική κατάσταση. Οι δυτικές χώρες µειώνουν δραστικά τις δαπάνες τους για την ανάπτυξη, η πρόοδος προς τους στόχους ανάπτυξης έχει επιβραδυνθεί, οι προσπάθειες για τον περιορισµό της κλιµατικής αλλαγής απέχουν πολύ από τους συµφωνηθέντες στόχους και οι προσπάθειες για την κινητοποίηση ιδιωτικών χρηµατοδοτήσεων για τον αναπτυσσόµενο κόσµο έχουν αποτύχει.
[…]Οι ευρωπαϊκές χώρες, µαζί µε άλλους κύριους δωρητές, πρέπει να καθορίσουν µια νέα προσέγγιση για την ανάπτυξη, η οποία θα είναι εστιασµένη και καινοτόµα ώστε να ανταποκρίνεται σε µια µεταβαλλόµενη παγκόσµια τάξη και στα δικά τους οικονοµικά όρια.
Οι χώρες δεσµεύτηκαν να αυξήσουν την επίσηµη βοήθεια για την ανάπτυξη (ODA) και να κάνουν τα χρέη πιο βιώσιµα. Επίσης, έδωσαν νέα έµφαση στην εγχώρια κινητοποίηση πόρων στις αναπτυσσόµενες χώρες, στη συµµετοχή του ιδιωτικού τοµέα ως εταίρου ανάπτυξης και στο εµπόριο ως κινητήρα ανάπτυξης. Αυτή η θεώρηση συνοψίστηκε στο σλόγκαν της Παγκόσµιας Τράπεζας «από δισεκατοµµύρια σε τρισεκατοµµύρια»: δηµόσια κεφάλαια θα µπορούσαν να αξιοποιηθούν για να προσελκύσουν πολλαπλάσιες επενδύσεις από άλλες πηγές.
Μια δεκαετία αργότερα, οι υψηλές προσδοκίες αυτής της ατζέντας δεν έχουν πραγµατοποιηθεί. Τα τελευταία χρόνια, η covid-19, µια σειρά πολέµων και οι επιπτώσεις της κλιµατικής αλλαγής έχουν ανατρέψει τον ρυθµό ανάπτυξης. […] Καθώς µετατοπίζουν τις δαπάνες προς την άµυνα, οι ευρωπαϊκές χώρες µειώνουν επίσης τους αναπτυξιακούς προϋπολογισµούς τους. Παράλληλα, τα εξωτερικά χρέη των αναπτυσσόµενων χωρών έχουν αυξηθεί από 7,5 τρις δολάρια το 2015 σε 11,4 τρις δολάρια το 2023. Οι ευρωπαϊκοί πολιτικοί θα πρέπει να καθοδηγούνται από τις εξής έξι αρχές: Προτεραιότητα σε µια καλύτερη λύση για τα παγκόσµια χρέη, έµφαση σε µακροπρόθεσµους στόχους ανάπτυξης, ολιστική προσέγγιση στη βιοµηχανική µεταµόρφωση, καινοτοµία και προτεραιότητες, προσοχή στις «παραµεληµένες» χώρες.
* Ανώτερου ερευνητή πολιτικής στο Ευρω-Συµβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων-ΕCFR
