του Marcus Asworth*
Ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι προσπαθούσε πάντα να αποφύγει να αναφερθεί στην ισχύ του νοµίσµατος, αλλά αναγκάστηκε να θίξει το θέµα το 2014, το 2017 και το 2018. Ωστόσο, η πιο πρόσφατη προφητική παρέµβασή του για το «µέλλον της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας» έχει µεγαλύτερη σηµασία τώρα.
Έχουν ακουστεί πολλά για τις τεράστιες δαπάνες της ΕΕ σε άµυνα και υποδοµές και για τις προσδοκίες - κυρίως από την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Κριστίν Λαγκάρντ - ότι το κοινό νόµισµα θα επωφεληθεί από την αποδυνάµωση του δολαρίου.
Η ζώνη του ευρώ µπορεί να εξακολουθεί να είναι η µεγαλύτερη συλλογική ενιαία αγορά, αλλά η οικονοµική της δυναµική καθοδηγείται πάντα από τις εξαγωγές προϊόντων µεταποίησης. Αυτό εξηγεί τον λόγο που η ΕΕ βρίσκεται αυτή τη στιγµή σε συνοµιλίες για τους δασµούς µε την κυβέρνηση Τραµπ. Το πλεόνασµα τρεχουσών συναλλαγών της Γερµανίας ύψους 250 δισ. ευρώ είναι το µεγαλύτερο παγκοσµίως, ξεπερνώντας ακόµη και την Ιαπωνία πέρυσι. Αυτό που αποτελούσε βασικό πλεονέκτηµα της ΕΕ είναι τώρα αχίλλειος πτέρνα. Ένα ισχυρότερο ευρώ καθιστά µόνο πιο δύσκολο για το µπλοκ να διατηρήσει τον όγκο των εξαγωγών του. […] Σε εµπορικά σταθµισµένη βάση, το ευρώ δεν ήταν ποτέ ισχυρότερο, σύµφωνα µε τη µέτρηση 41 νοµισµάτων της ΕΚΤ. Η αδυναµία του δολαρίου εξακολουθεί να είναι ο πιο σηµαντικός παράγοντας, καθώς το 1/5 των εξαγωγών της ΕΕ κατευθύνεται προς τις ΗΠΑ.[…].
Μια δυναµική, ανταγωνιστική οικονοµία µπορεί να αντέξει ένα ισχυρότερο νόµισµα, όπως µαρτυρούσε το γερµανικό µάρκο πριν την υιοθέτηση του ευρώ. Όµως µια προβληµατική οικονοµία του ευρώ που αναπτύσσεται µε ρυθµό µόλις 1% απέχει πολύ. Υπάρχει λόγος που η ΕΚΤ µείωσε στο µισό το επιτόκιό της τον τελευταίο χρόνο. Η υλοποίηση των υποσχόµενων δηµοσιονοµικών δαπανών άµεσα, είναι ζωτικής σηµασίας για την περαιτέρω άνοδο του ευρώ. Για να µπορέσει το ευρώ να διεκδικήσει τη θέση του – και να το πιστέψει - στην παγκόσµια σκηνή θα πρέπει πρώτα να λύσει τα εσωτερικά του θέµατα.
*Aρθρογράφου Bloomberg
