Αυτό το τελευταίο, είναι ίσως και το πιο σηµαντικό. Εδώ και µια δεκαετία περίπου, όλες οι εθνικές αρχές στον τοµέα της γεωργίας και όλες οι αποφάσεις που συνδέονται µε τον αγροτικό χώρο, ήταν ευθυγραµµισµένες στις ανάγκες και τις επιταγές της εν λόγω συµµορίας.
Ήταν, ωστόσο, δύσκολο για τους αγρότες να καταλάβουν το παιχνίδι που είχε στηθεί εις βάρος τους, όπως είναι σήµερα δύσκολο και για τους αστούς να αντιληφθούν, µέσα από αυτόν τον κυκεώνα... υπερπληροφόρησης, να κατανοήσουν την ουσία αυτής της υπόθεσης και το πόσο λίγο αγγίζει τους εκατοντάδες χιλιάδες ανώνυµους αγρότες, άοκνους υπηρέτες της πρωτογενούς παραγωγής.
Σίγουρα δεν φταίνε οι κοινοτικές επιδοτήσεις για το «µεγάλο πάρτυ» που είχε στηθεί γύρω από τον ΟΠΕΚΕΠΕ και τις εκφάνσεις της αγροτικής πολιτικής στη χώρα µας. Σίγουρα υπάρχει ευθύνη για τον δαιµόνιο καθοδηγητή αυτής της απάτης και τους πρόθυµους υποστηρικτές που εξασφάλισε στις τάξεις της δηµόσιας διοίκησης, όπως υπάρχει ευθύνη και από το πολιτικό προσωπικό που παρέλασε, κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, σε θέσεις ευθύνης του αγροτικού χώρου.
∆εν πείθει η δήλωση του πρωθυπουργού ότι οι µεγάλες αλλαγές στον ΟΠΕΚΕΠΕ δεν µπορούσαν να γίνουν εν κινήσει. Το γεγονός ότι σήµερα γίνονται µ’ αυτόν ακριβώς τον τρόπο, δηλαδή εν κινήσει, δίνει και την απάντηση. Κέρδισε σίγουρα, όλα αυτά τα χρόνια, η «βόλεψη» του πελατειακού συστήµατος που εξασφάλιζε σίγουρα το µερίδιό του σ’ αυτό το γκρίζο τοπίο της απάτης και της αυθαιρεσίας. Έφταιξε και η έλλειψη πολιτικού θάρρους όλων εκείνων που γνώριζαν και δεν αντιδρούσαν.
