Με 138 υπαλλήλους, τους μήνες αυτούς της πανδημίας το ιστορικό εργοστάσιο τυποποίησης στο Σπολέτο δουλεύει με διπλές βάρδιες προκειμένου να καλυφθεί η μεγάλη ζήτηση, όσο η εγχώρια κατανάλωση έχει αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό που καλύπτει σημαντικό μέρος των απωλειών από την εστίαση και τον τουρισμό.
Τις πρώτες εβδομάδες του Μαρτίου, οι πωλήσεις τις Monini είναι αυξημένες κατά 20% συγκριτικά με την προηγούμενη εμπορική περίοδο, συνεχίζοντας από τις θετικές επιδόσεις της περιόδου Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου που ο τζίρος ήταν αυξημένος κατά 4%. “Από τα τέλη Φεβρουαρίου μέχρι σήμερα οι παραγγελίες από το εξωτερικό έχουν αυξηθεί κατά 30%” αναφέρει την Corrire Della Sera ο CEO της εταιρείας, Ζεφερίνο Μονίνι. Ωστόσο υπάρχουν δύο σημαντικά προβλήματα αυτήν την περίοδο που μπορεί να φέρουν σε δύσκολη θέση μια οικογενειακή επιχείρηση στον κλάδο του ελαιολάδου, που δεν έχει την υποστήριξη των χρηματαγορών και τα δίκτυα των πολυεθνικών.
Το πρώτο είναι το κόστος των παραδόσεων στη Βόρεια Ευρώπη "που έχει υπερδιπλασιαστεί σε αυτή την περίοδο". Το δεύτερο είναι η πτώση της τιμής της πρώτης ύλης, γεγονός που, για τις εταιρείες του χώρου, στις οποίες η πρώτη ύλη επηρεάζει περισσότερο το τελικό προϊόν από ό,τι η μεταποίηση, οδηγεί σε αναθεώρηση προς τα κάτω των τιμοκαταλόγων και κατ' επέκταση των εσόδων.
"Αρχικά ανησυχούσαμε για το μπλοκάρισμα της αλυσίδας εφοδιασμού, φοβόμασταν την παύση των κατασκευαστών συσκευασιών” - λέει ο Ζεφερίνο Μονίνι- “όμως στη συνέχεια τα κυβερνητικά διατάγματα πήγαν προς τη σωστή κατεύθυνση, χωρίς να εμποδίσουν αυτό το κομμάτι της αλυσίδας εφοδιασμού. Το πρόβλημα είναι ένα άλλο, ο κερδοσκοπικός μηχανισμός που έχει αναπτυχθεί στις παραδόσεις. Για να φτάσει το ελαιόλαδο σε χώρες όπως η Σουηδία, η Δανία, η Πολωνία, η Γερμανία, οι μεταφορείς μας ζητούν 150% περισσότερα από ό, τι πριν”.
“Δεν μπορούμε παρά να πληρώσουμε, θα μειώσουμε άλλα κόστη ». συμπληρώνει η Μαρία Φλώρα, αναφερόμενη στη συμμετοχή της εταιρείας σε διεθνείς εκθέσεις, όταν αυτές αρχίσουν και πάλι να διεξάγονται, ενώ και οι δύο εξηγούν πως η αύξηση του κόστους μεταφοράς δεν μπορεί να φτάσει στους καταναλωτές. “Θα μειώσει τα έσοδά μας", λένε τα δύο αδέρφια.
Αυτός και η αδερφή του, που έχει αναλάβει τον τομέα της επικοινωνίας είναι η τρίτη γενιά της οικογένειας που συνεχίζει την παράδοση στο ελαιόλαδο, έχοντας αναλάβει τα ηνία από το 1990. “Είμαστε μια αποκλειστικά οικογενειακή επιχείρηση και δεν θέλουμε να ανοιχτούμε στις χρηματαγορές. Είμαστε υγιείς και διαθέτουμε αρκετή ρευστότητα, οπότε για όσο οι δυνάμεις μας το επιτρέπουν, θα συνεχίζουμε μόνοι μας” εξηγεί ο ίδιος, ο οποίος φέρει το όνομα του παππού του, ιδρυτή της εταιρείας.
Οι περισσότερες μεγάλες εταιρείες της Ιταλίας, έχουν μετακινηθεί πλέον στην Ισπανία, όπως είναι η Bertolli, η Carapelli, η Sasso ή η Lucchese Salov των οποίων η πλειοψηφία των μετοχών ανήκουν στον γίγαντα της Μαδρίτης, την Deoleo, ενώ οι ετικέτες Sagra και Berio έχουν πουληθεί στην κινεζική Bright Food.
