Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποφεύχθηκε μεθοδικά οποιαδήποτε αναφορά ακόμα και στο ενδεχόμενο αποζημίωσης των ελαιοκαλλιεργητών για την απώλεια παραγωγής που εκ των πραγμάτων είχαν, παρά το γεγονός ότι η ασφάλιση των ελαιώνων στον ΕΛΓΑ είναι υποχρεωτική και η τεκμηρίωση μιας τέτοιας αποζημίωσης έχει βάσιμα επιχειρήματα.
Έτσι, ενώ είναι κοινά αποδεκτό ότι η μείωση των αποδόσεων στην ελαιοκαλλιέργεια ήταν καθαρά αποτέλεσμα των ιδιαίτερων καιρικών συνθηκών οι οποίες επικράτησαν, ειδικά κατά τη φάση της καρπόδεσης, οι επιτελείς του ΕΛΓΑ στις περισσότερες περιοχές απέφυγαν επιμελώς να ανοίξουν τη διαδικασία υποβολής αιτημάτων αποζημίωσης.
Οι ιθύνοντες στην Ελλάδα επικαλούνται συχνά και με μεγάλη άνεση την κλιματική κρίση ως αφορμή για τις μεταρρυθμίσεις που θα πρέπει να δρομολογηθούν και σε ό,τι αφορά στην αγροτική παραγωγή, γίνονται όμως ιδιαίτερα δύσπιστοι όταν η συζήτηση φθάνει στις αποζημιώσεις των παραγωγών και τις υποχρεώσεις του ΕΛΓΑ προς αυτή την κατεύθυνση.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο Elaias Karpos.gr
