Η κατάλληλη θρέψη των δέντρων μηλιάς, πέραν της αύξησης των αποδόσεων, ενισχύει την ποιότητα των μήλων, επιδρά στην μείωση της πιθανότητας εκδήλωσης ανωμαλιών στη φυσιολογία των καρπών (πικρή κηλίδωση, μικροκαρπία και μεταχρωματισμοί) ενώ παράλληλα αυξάνει το χρόνο συντήρησής τους.
Η μηλιά είναι ένα δέντρο με ιδιαίτερα ευαισθησία στις τροφοπενίες, με αποτέλεσμα η έλλειψη θρεπτικών στοιχείων να εκδηλώνεται με έντονα συμπτώματα, όπως ο αποχρωματισμός των φύλλων και η κακή καρπόδεση, με τα πιο συνήθη ανόργανα στοιχεία που λείπουν από τους ελληνικούς οπωρώνες να είναι ο σίδηρος, ο ψευδάργυρος, το βόριο και το μαγγάνιο.
Η λίπανση της μηλιάς γίνεται τμηματικά την περίοδο Ιανουαρίου-Μαρτίου ενώ πριν την πραγματοποίησή της καλό θα ήταν να έχει προηγηθεί φυλλοδιαγνωστική και εδαφολογική ανάλυση, ώστε να ανιχνευθούν τυχόν τροφοπενίες ή πλεονάζουσα ποσότητα θρεπτικών στοιχείων στο έδαφος, για να μην ξοδεύει ο καλλιεργητής χρήματα δίχως ανταπόκριση. Στόχος άλλωστε είναι η μεγιστοποίηση της αποδοτικότητας των εισροών. Τα 50-100 ευρώ ενός πλήρους ελέγχου με αποστολή δείγματος, αποτελούν ένα λογικό κόστος, ειδικά σε μία εποχή όπου οι τιμές των λιπασμάτων αυξάνονται συνεχώς.
Στα μηλοειδή, ο ρόλος του ασβεστίου είναι ίσως ο πιο καθοριστικός για την ποιότητα και την ικανότητα συντήρησης των καρπών, με τις μέσες ανάγκες των δέντρων να αγγίζουν τα 13,5 κιλά/στρέμμα/έτος σύμφωνα με τη βιβλιογραφία. Αντιµετώπιση έλλειψής του γίνεται µε ψεκασµούς των δένδρων µε εγκεκριμένα σκευάσµατα.
Όσον αφορά λοιπές ανόργανες ουσίες, οι ενδεικτικές μέσες ανάγκες ενός οπωρώνα μήλων καθορίζονται ως:
- Φώσφορος: 1,3-2 κιλά/στρέμμα/έτος
- Κάλιο: 11,5-15 κιλά/στρέμμα/έτος
- Άζωτο: 9-10 κιλά/στρέμμα/έτος
- Μαγνήσιο: 1,8-2,1 κιλά/στρέμμα/έτος
Η προσθήκη αζώτου και καλίου στο έδαφος συνήθως γίνεται ετησίως ή ανά διετία, ανάλογα την κατάσταση του εδάφους και τις ανάγκες της εκάστοτε ποικιλίας μηλιάς. Συγκεκριμένα το άζωτο αποτελεί ένα απαραίτητο στοιχείο και επηρεάζει τόσο την καρπόδεση όσο και την ανάπτυξη φυλλώματος, με τις μηλιές να το χρειάζονται με ομαλό ρυθμό, εξού και η αναφορά σε τμηματική λίπανση σε βάθος τριμήνου. Τυχόν υπερβολές στην αζωτούχο θρέψη μπορούν να οδηγήσουν σε κακό χρωματισμό των καρπών, σε μικρή διάρκεια συντηρησιμότητάς τους και σε εμφάνιση του φαινομένου της πικρής κηλίδωσης.
Η μηλιά ευνοείται επίσης πολύ από την επάρκεια καλίου, η οποία εξασφαλίζει καλύτερη καρπόδεση, μεγαλύτερο μέγεθος καρπού, βελτίωση χρώματος και γεύσης καθώς επίσης και υψηλότερη αντοχή στων δεντρων σε συνθήκες στρες λόγω έλλειψης νερού. Γι' αυτούς τους λόγους πρέπει να της παρέχεται πάντα σε επαρκείς ποσότητες. Πολύ συχνά αναφέρονται στην Ελλάδα τροφοπενίες ψευδαργύρου, που διορθώνεται κυρίως µε διαφυλλικούς ψεκασµούς την άνοιξη µε χηλικές ή άλλες µορφές, ενώ σε περίπτωση έλλειψης σιδήρου, εφαρµόζεται χηλικός σίδηρος νωρίς την άνοιξη σε δένδρα µε χλώρωση.
Η σχέση Νατρίου/Καλίου στα φύλλα πρέπει να είναι κοντά στο 1,25/1, ενώ η αντίστοιχη Κ+Mg/Ca στους καρπούς πρέπει να βρίσκεται γύρω στο 20 και πάντως όχι µεγαλύτερη από 25. Η τελευταία αυτή σχέση είναι καθοριστική, καθώς μεγαλύτερη αναλογία οδηγεί στην εκδήλωση στα μήλα της ανωµαλίας της πικρής κηλίδωσης.
Βιβλιογραφία:
Μιλτιάδης Δ. Βασιλακάκης, Γενική και Ειδική Δενδροκομία, Εκδόσεις Γαρταγάνης, 2016
Εγχειρίδιο Λίπανσης Φυλλοβόλων Οπωροφόρων Δένδρων /ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ
