«Η αποξήρανση της λίμνης την δεκαετία του 1960, προκειμένου να συμβάλει στην ραγδαία αγροτική ανάπτυξη της εποχής, να λύσει κοινωνικά θέματα και να απαλλάξει την περιοχή από προβλήματα που δημιουργούσαν οι ελώδεις εκτάσεις της, αποδείχθηκε στο πέρασμα του χρόνου λανθασμένη» όπως τονίζει ο Μάξιμος Χαρακόπουλος, συνεχίζοντας πως «δημιούργησε περισσότερα και σημαντικότερα ζητήματα από αυτά που έλυσε. Η δραματική ποσοτική και ποιοτική υποβάθμιση των υπόγειων νερών οδήγησε σε προβλήματα στην άρδευση και στην ύδρευση με ορατό τον κίνδυνο υφαλμύρινσης, το μικροκλίμα της περιοχής άλλαξε, εξαφανίστηκαν ενδημικά είδη φυτών και ζώων, εμφανίστηκαν ρήγματα στο έδαφος, απειλώντας οικισμούς, ενώ δημιουργήθηκαν προβλήματα από πλημμύρες. Η ανασύσταση της λίμνης κρίθηκε περιβαλλοντικά αναγκαία, καθώς θα συμβάλλει στην άμβλυνση των ανωτέρω προβλημάτων που πλήττουν το περιβάλλον και τους ανθρώπους που διαβιούν σε αυτή την περιοχή».
«Ωστόσο, εκείνο που πρέπει να κρατήσουμε από αυτή την ιστορία είναι η αναγκαιότητα να σχεδιάζουμε ανθρωπογενείς παρεμβάσεις που σέβονται το περιβάλλον. Η καταστρατήγηση των αρχών λειτουργίας του επιφέρει σοβαρές επιπτώσεις, οι οποίες, εν τέλει, συνιστούν τροχοπέδη στην επιζητούμενη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων. Κι αυτό γίνεται ακόμη πιο επιτακτική ανάγκη με την κλιματική αλλαγή και τις δραματικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, που απειλούν πλέον την ίδια τη ζωή των ανθρωπίνων κοινωνιών», όπως επισήμανε ο Μάξιμος Χαρακόπουλος με γραπτή δήλωσή του.
Η σχετική ανακοίνωση του βουλευτής Λάρισας διαθέσιμη εδώ
