Η μείωση τιμής στο ράφι για το φρέσκο γάλα δεν ήρθε, επιστροφή στις 5 ημέρες;

Ο Θεσσαλός πολιτικός στην ερώτησή του σημειώνει ότι «έχουν περάσει 6 χρόνια από την αντιπαράθεση για την επιμήκυνση της διάρκειας ζωής του φρέσκου γάλακτος, που επιβλήθηκε από την περιβόητη εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ. Όπως είναι γνωστό, τότε, απέναντι στην αδικαιολόγητη αυτή απόφαση, ηγέρθη κύμα διαμαρτυριών από τους παραγωγούς. Δικαίως οι κτηνοτρόφοι υποστήριζαν ότι το αποτέλεσμα της επιμήκυνσης θα ήταν η αθρόα εισαγωγή γάλακτος από χώρες της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης με “λίμνες γάλακτος” και “βουνά βουτύρου” χωρίς, όμως, ταυτόχρονα αυτό να επιδράσει θετικά στην τσέπη του καταναλωτή. Τις θέσεις αυτές ως αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης τις υπερασπίσθηκα σε ένα δυσμενές περιβάλλον, έως του σημείου να παραιτηθώ από την θέση μου, με σκοπό έστω και την υστάτη να ματαιωθεί το μέτρο. Δυστυχώς, εν μέσω ενός ορυμαγδού παραπληροφόρησης, που επεδίωκε τον κοινωνικό αυτοματισμό, με θύμα την αλήθεια και την ελληνική πρωτογενή παραγωγή, η διάρκεια του γάλακτος επιμηκύνθηκε, αν και μόνο για δύο ημέρες, χάριν και της παραιτήσεώς μου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ως αξιωματική αντιπολίτευση πλειοδοτούσε σε υποστήριξη των κτηνοτρόφων και επαγγελλόταν την επαναφορά της διάρκειας ζωής σε 5 ημέρες, με “τροπολογία Χαρακόπουλου”, όπως διαβεβαίωνε και τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του, εν τέλει, κατακτώντας την εξουσία, άλλαξε γραμμή πλεύσης κατά 180 μοίρες. Όχι μόνο δεν είχαμε επαναφορά στο προηγούμενο καθεστώς, αλλά προώθησε την απόλυτη απελευθέρωση στη διάρκεια ζωής του φρέσκου γάλακτος, ο προσδιορισμός της οποίας επαφίεται πλέον μόνο στις γαλακτοβιομηχανίες.

Οι συνέπειες της λανθασμένης πολιτικής απέναντι στο γάλα, όπως ακριβώς υποστήριζα από το 2014, επιβεβαιώθηκαν με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο σε απάντηση που έλαβα (19.02.2019) από την πρώην υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Ολυμπία Τελιγιορίδου, σε σχετική μου ερώτηση, η οποία συγκεκριμένα ανέφερε ότι: «Η επιμήκυνση της ζωής του φρέσκου γάλακτος με σκοπό την μείωση της τιμής αγοράς από τον καταναλωτή απέδειξε στην πράξη πως δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, αντιθέτως δημιούργησε επιπλέον προβλήματα στην τιμή πώλησης από τους κτηνοτρόφους. Για το λόγο αυτό προσανατολιζόμαστε άμεσα στην επαναφορά της διάταξης που ίσχυε πριν την επιμήκυνση της ζωής του φρέσκου γάλακτος, μετά από σχετική τεκμηρίωση προς τον ΟΟΣΑ».

Η προηγούμενη κυβέρνηση, ωστόσο, παρά την παραπάνω δέσμευσή, δεν έπραξε τίποτε προς την κατεύθυνση της επαναφοράς στις 5 ημέρες. Η κατάσταση, όμως, για την ελληνική κτηνοτροφία και ιδιαίτερα τους αγελαδοτρόφους παραμένει δυσχερής, και οι παραγωγοί βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης, ενώ οι καταναλωτές ουδεμία ωφέλεια έχουν δει στο πορτοφόλι τους».

Ο κ. Χαρακόπουλος με αφορμή τις αντιδράσεις για την ερώτηση που κατέθεσε αναφορικά με τη διάρκεια ζωής του φρέσκου γάλακτος, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

 «Έξι χρόνια μετά την επιβολή της αύξησης στη διάρκεια του φρέσκου γάλακτος από την “εργαλειοθήκη” του ΟΟΣΑ θα ανέμενε κανείς να δούμε νηφάλια αν το μέτρο αυτό πέτυχε τον στόχο του, που ήταν η μείωση της τιμής του γάλακτος στο ράφι. Στο όνομα αυτού του σκοπού είχαμε αλλεπάλληλα πρωτοσέλιδα και “πολεμικά” ρεπορτάζ όσο αντιδρούσα να συναινέσω ως αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης στις αθρόες εισαγωγές “φρέσκου γάλακτος”, που θα επέφερε η απελευθέρωση στη διάρκεια ζωής του.

Δεν απαντώ σε όσους έχουν άμεσα ή έμμεσα υποχρέωση να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των εταιριών -άλλωστε όπως μου έλεγε κτηνοτρόφος ”οι γαλατάδες πληρώνουν ολοσέλιδες ρεκλάμες, όχι εμείς…”. Απαντώ σε όσους καλοπροαίρετα τότε υποστήριζαν την απελευθέρωση στην αγορά γάλακτος, εντάσσοντάς την στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για τη χώρα. Ο χρόνος δείχνει τι είναι αληθές και τι όχι. Ό,τι δεν αντέχει στο καμίνι του χρόνου πρέπει να διορθώνεται.

Από τον Φεβρουάριο του 2019 επισήμως το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ομολογεί ότι η επιμήκυνση της διάρκειας του φρέσκου γάλακτος όχι μόνο δεν επέφερε μείωση στην τιμή καταναλωτή αλλά δημιούργησε προβλήματα στους Έλληνες παραγωγούς. Τα είχαμε επισημάνει όλα αυτά όχι γιατί έχουμε... προφητικό χάρισμα, αλλά διότι, πολύ απλά, η τιμή του γάλακτος υψηλής παστερίωσης, του γάλακτος μακράς διαρκείας, που αντέχει 20 μέρες, άρα μπορούσε να έρθει από την Ευρώπη, ήταν ακριβότερο από το φρέσκο! Αλλού, λοιπόν, ας αναζητηθούν τα αίτια της ακριβής τιμής στο γάλα. Πρωτίστως στην αθέμιτη κερδοσκοπία των εμπλεκομένων, αλλά και στον ΦΠΑ που εδώ είναι στο 13%, όταν σε άλλες χώρες της ΕΕ είναι στο 4% ή 6%, στο υψηλό κόστος δανεισμού, το ενεργειακό κόστος κ.ά. Βεβαίως, υπάρχουν και ιδιαιτερότητες στον ευρωπαϊκό νότο που επηρεάζουν το κόστος παραγωγής, και αυτό ισχύει και σε Κύπρο, Ιταλία, Μάλτα κ.α.

Το ερώτημα τότε ήταν αν θέλουμε να υπάρχει εγχώρια παραγωγή γάλακτος ή απλά να βρουν διέξοδο και στην ελληνική αγορά οι “λίμνες γάλακτος” της κεντρικής και δυτικής Ευρώπης. Αλλά κι όσοι δεν ενστερνίζονται την άποψη αυτή, ότι, δηλαδή, πρέπει να υπάρξει πρωτογενής τομέας στη χώρα, οφείλουν να δουν κατάματα την αλήθεια: η αγορά δεν εναρμονίστηκε στις προσδοκίες τους και δεν υπήρξε μείωση της τιμής στο ράφι.

Όταν υπέβαλα την παραίτησή μου από τη θέση του υπουργού είχα σημειώσει ότι επέλεξα στην πολιτική την “οδόν την στενή” χωρίς εξαρτήσεις και δουλείες σε σπόνσορες. Δυστυχώς, δεν ζούμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο...».