Οι καμπάνες στον ΟΠΕΚΕΠΕ και τα ανεξήγητα με το Απόθεμα

Περισσότερα ερωτηµατικά δείχνει να δηµιουργεί παρά απορίες να λύνει, ο τρόπος µε τον οποίο επιµένει να προσεγγίζει τα θέµατα που αφορούν στη διαχείριση των δικαιωµάτων από το Εθνικό Απόθεµα, η αρµόδια αρχή πληρωµών, δηλαδή ο ΟΠΕΚΕΠΕ, την ώρα που οι ζηµιωθέντες εξ αυτού κτηνοτρόφοι δείχνουν αποφασισµένοι να προσφύγουν τόσο δικαστικά όσο και στα αρµόδια κοινοτικά όργανα για να κλείσει ο δρόµος στις καταχρήσεις. 

Η τελευταία ανακοίνωση του Οργανισµού επί του θέµατος (την φιλοξενεί ολόκληρη η Agrenda στις σελ. 26-31), µη δυνάµενη να εξηγήσει τα ανεξήγητα… ανάβει καινούργιες φωτιές, καθώς:

  αναγνωρίζει για πρώτη φορά προβλήµατα µε τις πληρωµές δικαιωµάτων από το Εθνικό Απόθεµα,

  αναφέρεται επισήµως σε ανάκληση δικαιωµάτων ύψους 3.090.732 ευρώ,

  δέχεται εµµέσως την αποτροπή -έστω και την τελευταία στιγµή- πληρωµών ύψους 27 εκατ. ευρώ, δηλαδή πληρώθηκαν 47.496.651 ευρώ από 75.930.827 ευρώ για τα οποία η αρµόδια υπηρεσία «έκλεινε το µάτι» να πληρωθούν,

  επιµένει να στηρίζει τη λογική χορήγησης δικαιωµάτων σε βοσκότοπους χωρίς ζώα,

  δικαιολογεί τις ενισχύσεις σε θεωρούµενη… γη σε καλή γεωργική κατάσταση,

  δεν εξηγεί πως φτάσαµε σε υπέρµετρα αυξηµένες απαιτήσεις από το Εθνικό Απόθεµα,

  δεν αποσαφηνίζει τη διαδροµή που ακολουθούν αυτά τα υπέρµετρα αιτήµατα,

  δεν αναγνωρίζει την παραβίαση του άρθρου 30 για τον αθέµιτο ανταγωνισµό,

  δεν ανοίγει το δρόµο στη δικαιοσύνη προκειµένου να διαλευκάνει το όλο ζήτηµα.

Κι όλα αυτά, την ώρα που πλανάται η παραδοχή σχετικά µε την αυθαίρετη επιβολή µεγαλύτερων παρακρατηµάτων οριζοντίως, στο σύνολο των δικαιούχων κοινοτικών ενισχύσεων αγροτών, προκειµένου να ικανοποιηθούν τα «λάθρα» δικαιώµατα από το Εθνικό Απόθεµα. 

Οι όποιες διορθωτικές κινήσεις της τελευταίας στιγµής, συνήθως, µετά από δηµοσιεύµατα του τύπου, αντιδράσεις παραγωγικών οργανώσεων και παρεµβάσεις της πολιτικής ηγεσίας, δεν µπορούν να κρύψουν τη «γύµνια» του Οργανισµού Πληρωµών και τις τεράστιες διαχειριστικές του αδυναµίες στην κατανοµή των κοινοτικών πόρων.

Ενδεχοµένως µάλιστα, τα όσα γίνονται εδώ και καιρό µε το Εθνικό Απόθεµα να αποτελούν απλά την κορυφή του παγόβουνου, δηλαδή την αφορµή να βγει στο φως ένα πρόβληµα που µετράει χρόνια, κινείται σε πολλά επίπεδα της διαχείρισης των κοινοτικών πόρων και έχει φέρει σε δύσκολη θέση πολλές γενιές αγροτών.  

Φυσικά, την τελευταία 4ετία το κακό παράγινε. Ειδικά από τη στιγµή που ο Ευρωπαϊκός Κανονισµός 2393/2017 έδωσε τη δυνατότητα της επιλεξιµότητας σε πρόσθετες, ελεύθερες µέχρι τότε, δηµόσιες κατά βάση, µη καλλιεργούµενες εκτάσεις να ενταχθούν στο σύστηµα των ενισχύσεων.

Εδώ, αντί να υπάρξει ένας δίκαιος και µε αναπτυξιακά κριτήρια σχεδιασµός, στο θέµα αφέθηκε στην τύχη του. Ακολούθως, οι χειρισµοί και η όλη στάση των κρατούντων στον ΟΠΕΚΕΠΕ όχι δεν έδωσε λύσεις αλλά αντίθετα, ενθάρρυνε αντίστοιχους «βραχίονες» τοπικής και εθνικής εµβέλειας να κάνουν κατάχρηση των κοινοτικών και εθνικών κανόνων και να «χτίσουν» δικαιώµατα από το Εθνικό Απόθεµα εκεί όπου δεν φυτρώνει… ούτε η ρίγανη.

∆εν είναι λοιπόν τυχαίο που ακόµα και σήµερα στην επίµαχη ανακοίνωση, οι ιθύνοντες του ΟΠΕΚΕΠΕ βλέπουν στη βάση κάποιων κανονισµών, ότι, «οι βοσκότοπου σε καλή γεωργική κατάσταση (βοσκότοποι χωρίς την ύπαρξη ζωικού κεφαλαίου) αποτελούν επιλέξιµες για ενίσχυση εκτάσεις, µε την προϋπόθεση κοπής και αποµάκρυνσης της βλάστησης, ώστε η ποώδης βλάστηση να µην υπερβαίνει το ύψος των εβδοµήντα εκατοστών».

Θα µπορούσε να πει κανείς ότι αυτό και µόνο δείχνει το µέγεθος της διαπλοκής. Γιατί, σε πόσες περιπτώσεις οι διεκδικητές των εν λόγω ενισχύσεων «κουρεύουν» τα πουρνάρια και την ποώδη βλάστηση. Τι άλλο µπορεί να δείχνει αυτή η επιµονή από την προσπάθεια των υπηρεσιών να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και την παθητική στάση της σηµερινής διοίκησης απέναντι σε ένα µείζον ζήτηµα ηθικής τάξης που ταυτίζεται µε το κράτος δικαίου το οποίο συχνά επικαλούνται;

Γιατί να µην υπάρχει η ίδια ευαισθησία των αρµοδίων, στο άρθρο 30 του κοινοτικού κανονισµού για τον αθέµιτο ανταγωνισµό; Ή µήπως κατανοµή δικαιωµάτων 7 έως 15 φορές µεγαλύτερα από το µέσο όρο των περίπου 600.000 αγροτών που υποβάλλουν κάθε χρόνο δήλωση, δεν νοθεύουν τον ανταγωνισµό όταν µάλιστα δίνονται απλόχερα σε ανθρώπους που δεν ασκούν καµιά απολύτως παραγωγική δραστηριότητα;  

Μετά τη σιωπή, παραδοχή

Σηµειωτέον ότι µε βάση το πνεύµα της ανακοίνωσης, µετά από πολύ καιρό άρνησης και σιωπής, οι αρµόδιοι επί του θέµατος παραδέχονται ότι «φέτος πρώτη φορά, οι απαιτήσεις από το Εθνικό Απόθεµα ήταν υπέρµετρα αυξηµένες». ∆εν ειπώθηκε πάντως αυτό τον περασµένο ∆εκέµβριο (2020) όταν έριξαν έξω την πληρωµή, στερώντας σηµαντικά ποσά από πραγµατικούς δικαιούχους αγρότες.

Αποφεύγουν ωστόσο να αναφέρουν πώς έγινε αυτό και πώς οι έχοντες προνοµιακή πρόσβαση στα δεδοµένα, έκλεισαν το µάτι στους δικούς τους, αρχικά να δηλώσουν «ελεύθερες» εκτάσεις κόβοντας «φέτες» των 700 και 1.200 στρεµµάτων και εν συνεχεία να αιτηθούν ενίσχυση από το Εθνικό  Απόθεµα.

Όπως µε τον ίδιο τρόπο, αρκετά νωρίτερα είχαν προτρέψει, πάλι τους δικούς τους, να υποβάλουν, ενώ δεν το είχαν σκοπό, αιτήσεις στη βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία, ρίχνοντας έξω µάλιστα τα εν λόγω προγράµµατα.

Ούτε ακούστηκε κάτι από τον ΟΠΕΚΕΠΕ για την έξω από κάθε λογική χρήση των προσωπικών δεδοµένων. Για το ποιος συντόνιζε αυτή την ιστορία που λόγω της γνωστής απληστίας, τελικά έριξε έξω όλο το σύστηµα. Κι είναι σωστή, που φυσικά και είναι, η µη πληρωµή, έστω την τελευταία στιγµή, ενός σηµαντικού µέρους (περίπου 27 εκατ. ευρώ) από τα δικαιώµατα που διεκδικούσαν τα γνωστά κυκλώµατα (σηµειωτέον ότι το έγγραφο της διευθύντριας τα υπολόγιζε πάνω από 75 εκατοµµύρια συνολικά), µήπως θα πρέπει να γίνει κάτι και για όλους εκείνους (τους φίλους) που τα πληρώθηκαν κανονικά τον ∆εκέµβριο, ενώ δεν τα δικαιούνταν;