Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ των κρατών-μελών: οι χώρες με μεγαλύτερα δημοσιονομικά περιθώρια θα έχουν τη δυνατότητα να αυξήσουν τις επιδοτήσεις τους, ενώ χώρες όπως η Ελλάδα, με περιορισμένο δημοσιονομικό χώρο, κινδυνεύουν να δουν τις ενισχύσεις να μειώνονται δυσανάλογα. Δεν πρόκειται απλώς για ένα πρόσθετο «μπόνους» πάνω στα ευρωπαϊκά κονδύλια, το σενάριο που εξετάζεται αφορά ουσιαστικά μια μείωση της κοινοτικής χρηματοδότησης για τις άμεσες ενισχύσεις και τη δυνατότητα κάθε κράτους-μέλους να καλύψει το κενό με εθνικούς πόρους, προκειμένου να διατηρήσει τις επιδοτήσεις στα σημερινά επίπεδα.
Το πρόβλημα αυτό έχει ήδη επισημανθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο σε επίσημες θέσεις του για τη μελλοντική ΚΑΠ μετά το 2027, τονίζει την ανάγκη οι άμεσες ενισχύσεις να συνεχίσουν να χρηματοδοτούνται κατά 100% από την Ε.Ε. Η πρόταση Κομισιόν ενδέχεται να αποτελεί συμβιβαστική λύση απέναντι στα αιτήματα για πλήρη εξωτερική σύγκλιση των. Με άλλα λόγια, «όλοι ξεκινούν από την ίδια βάση, όποιος θέλει περισσότερα ας τα καλύψει από τον εθνικό του προϋπολογισμό»
Το πρόβλημα αυτό έχει ήδη επισημανθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο σε επίσημες θέσεις του για τη μελλοντική ΚΑΠ μετά το 2027, τονίζει την ανάγκη οι άμεσες ενισχύσεις να συνεχίσουν να χρηματοδοτούνται κατά 100% από την Ε.Ε. Η πρόταση Κομισιόν ενδέχεται να αποτελεί συμβιβαστική λύση απέναντι στα αιτήματα για πλήρη εξωτερική σύγκλιση των. Με άλλα λόγια, «όλοι ξεκινούν από την ίδια βάση, όποιος θέλει περισσότερα ας τα καλύψει από τον εθνικό του προϋπολογισμό»
Ξεφυλλίστε σε υψηλή ανάλυση την εβδομαδιαία Agrenda:
