Πρώτον, αν το Κογκρέσο δεν αναγκάσει τον Τραµπ, µπορεί να αφήσει το κοπιαστικό, άχαρο έργο της διαµεσολάβησης για µια ειρηνευτική διευθέτηση στον Πάπα, τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ή όποιον άλλον θέλει να το αναλάβει. Εν τω µεταξύ, µπορεί να επικεντρωθεί στο να βγάζει χρήµατα. Για τη Μόσχα, αυτό δεν θα µπορούσε να έχει καλύτερη κατάληξη. Ο Πούτιν έκανε µια νέα αόριστη πρόταση για την έναρξη απευθείας συνοµιλιών µε την Ουκρανία και έθεσε τα αιτήµατά του σε ένα µνηµόνιο. Μπορούµε να µαντέψουµε τι θα περιλαµβάνει αυτό. Η Ουκρανία θα πρέπει να παραδώσει τις µη κατακτηµένες και τις κατεχόµενες περιοχές των εδαφών που η Ρωσία έχει προσαρτήσει, να παραιτηθεί από κάθε δεσµό µε το ΝΑΤΟ και να αποστρατεύσει το µεγαλύτερο µέρος των ενόπλων δυνάµεών της.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Ουκρανοί δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συνεχίσουν να αγωνίζονται. Χωρίς τη µελλοντική ικανότητα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, η χώρα τους δεν θα υπάρχει πλέον ως κυρίαρχο κράτος. Στα µάτια της Μόσχας, η Ουκρανία είναι µια χώρα Φρανκενστάιν, η οποία έχει συναρµολογηθεί από άλλες, µε το Κίεβο και τα περισσότερα εδάφη που κυβερνά να ανήκουν δικαιωµατικά στον λεγόµενο «ρωσικό κόσµο».
[…]Η Ευρώπη θα πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Η Ουκρανία παρήγαγε στρατιωτικό εξοπλισµό αξίας περίπου 750 εκατ. δολαρίων ένα χρόνο πριν από τη ρωσική εισβολή του 2022. Φέτος έχει τη δυνατότητα, αν όχι τα κεφάλαια, να κατασκευάσει εξοπλισµό αξίας περίπου 35 δισ. δολαρίων. […]Ο Τραµπ είχε τους πόρους για να αυξήσει την οικονοµική και στρατιωτική πίεση στον Πούτιν µέχρι να καθίσει στο τραπέζι των πραγµατικών ειρηνευτικών διαπραγµατεύσεων - απλώς επέλεξε να µην τους χρησιµοποιήσει.
