Η παραπάνω διεύρυνση των δικαιούχων φαίνεται όχι µόνο να έχει «κλειδώσει», αλλά πλέον να καλούνται τα κράτη-µέλη να αποφασίσουν αν θα µπορούν και οι ∆ιεπαγγελµατικές Οργανώσεις να µπουν στο παιχνίδι των τοµεακών επιδοτήσεων για συγκεκριµένες κατηγορίες προϊόντων. Με βάση τα όσα αναφέρει το έγγραφο (ST 5747 2020 INIT) που συζητήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου στην Ειδική Επιτροπή Γεωργίας, για παράδειγµα, µία οµάδα παραγωγών στο γάλα θα µπορεί να κάνει αίτηση για να ενισχυθεί από τοµεακό πρόγραµµα. Αρκεί, µέσα σε µία µεταβατική περίοδο τετραετίας, να αναγνωριστεί σε Οργάνωση Παραγωγών. Να σηµειωθεί εδώ, ότι η διεύρυνση των δικαιούχων επιχειρησιακών προγραµµάτων ισχύει µόνο για δράσεις σε «άλλους τοµείς» όπως γάλα, βαµβάκι, σιτηρά, ηλίανθο κ.α, δηλαδή εκτός οπωροκηπευτικών, οίνου και ελαιολάδου.
Διαβάστε επίσης: Τριμερής συνάντηση, Βορίδη, Σατολιά και Κοντού για επαναφορά ενότητας στην κορυφή των συνεταιρισμών
Η πρόταση αναφέρει:
Η φινλανδική Προεδρία ξεκίνησε µια συζήτηση σχετικά µε τις αρχές µιας εναλλακτικής προσέγγισης που θα ορίζει µια τετραετή µεταβατική περίοδο (14288/19). Εντός της περιόδου αυτής, οι συνεταιρισµοί και οι άλλες µορφές συνεργασίας που έχουν δηµιουργηθεί από τους παραγωγούς βάσει του εθνικού δικαίου θα ήταν επιλέξιµες για στήριξη βάσει του άρθρου 60α, υπό την προϋπόθεση ότι θα ζητήσουν αναγνώριση ως Οργάνωση Παραγωγών εντός αυτής της περιόδου. Αυτή η εναλλακτική προσέγγιση υποστηρίχθηκε από πολλά κράτη µέλη, αναφέροντας ότι απαιτείται περαιτέρω εξέταση, µεταξύ των οποίων:
- τις πρακτικές πτυχές της µεταβατικής περιόδου για τους συνεταιρισµούς και άλλες µορφές συνεργασίας, συµπεριλαµβανοµένων των µέτρων που εξασφαλίζουν ότι στο τέλος της µεταβατικής περιόδου οι συνεταιρισµοί και άλλες µορφές συνεργασίας που λαµβάνουν στήριξη βάσει του άρθρου 60α αναγνωρίζονται πλήρως ως Οργανώσεις Παραγωγών, καθώς και συνέπειες αν δεν τα καταφέρουν,
- την πιθανή συµπερίληψη των διεπαγγελµατικών οργανώσεων (∆.Ο) ως επιλέξιµων δικαιούχων , λαµβάνοντας υπόψη ότι οι ∆.Ο µπορούν να συµβάλλουν στην προώθηση και την αύξηση της συνεργασίας σε θέµατα βιωσιµότητας που αφορούν όλη την αλυσίδα παραγωγής τροφίµων, αλλά εξετάζοντας επίσης τον περιορισµένο έλεγχο που έχουν οι παραγωγοί στις ∆.Ο.