
Ένας ξεχασµένος νόµος του 1926, επί εποχής Βενιζέλου, αποτέλεσε το έναυσµα για να ξεκινήσει µία παραγωγική προσπάθεια στην Ξάνθη, ανασύροντας έναν αρχέγονο σπόρο και καλλιεργώντας το δίκοκκο σιτάρι.
Ένα από τα πιο λαµπρά παραδείγµατα συνεταιριστικής οργάνωσης στην Ελλάδα αποτελεί τα τελευταία χρόνια η Παναιγιάλειος Ένωση Συνεταιρισµών (ΠΕΣ), η οποία µε αιχµή του δόρατος τη σταφίδα, έχει αναπτύξει σταδιακά ένα ευρύ πλέγµα δραστηριοτήτων, που προάγουν την ιδέα του συνεργατισµού και δοξάζουν το υπεύθυνο management.
∆ιενεργώντας µία πλήρη στροφή 180 µοιρών, ο Θανάσης Παπουτσής, αποφάσιζε το 2016 να ακολουθήσει το εµφατικό παράδειγµα χωρών του εξωτερικού, οι οποίες επενδύουν στη γενετική βελτίωση και ανάπτυξη κοπαδιών από γηγενείς ποικιλίες.
To ζητούμενο σε δυσχερείς περιόδους όπως η σημερινή, με υψηλά κόστη παραγωγής για τους κτηνοτρόφους και τις μικρές τυροκομικές εκμεταλλεύσεις όπως η δική του, είναι η απρόσκοπτη συνέχιση της δραστηριότητάς τους.
Παραγωγικά εγχειρήματα που διαλαλούν με ένταση ότι η Βόρεια Εύβοια παραμένει ζωηρή και δημιουργική. Ακόμα και μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 2021.
Η Μαρία Σγουρού και ο Ανάργυρος Βάρδας ζευγάρι στη δουλειά και στη ζωή, ξεκίνησαν το 2000 να παράγουν έξτρα παρθένο από τον οικογενειακό ελαιώνα στην Κριτσά Λασιθίου.
Η εύκολη πρόσβαση σε γνήσια προϊόντα αγροδιατροφής µε ένα βιαστικό πέρασµα από το σούπερ µάρκετ της γειτονιάς, είναι µια καλά κρυµµένη πολυτέλεια που περνά απαρατήρητη από τους περισσότερους κατοίκους των µεγαλουπόλεων της Ελλάδας.
Είναι ένα ηλιόλουστο μεσημέρι του Οκτωβρίου στο ελαιοτριβείο της οικογένειας Καράμπελα στην Ολυμπία. Οι κλούβες με τις ελιές που μαζεύτηκαν το πρωί και καθαρίστηκαν από τα φύλλα ξεφορτώνονται στα μηχανήματα για να βγει το πρώτο ελαιόλαδο της σεζόν.
Από εφτά χρονών στα ζώα ο Κώστας Κλιάµπας, µεγαλωµένος στα Κάτω Ορεινά Σερρών µε ένα κοπάδι 1.000 προβάτων και αιγών, µόλις έφτασε 16 πήρε τον δρόµο για τα Ιωάννινα, επηρεασµένος από ένα εµπορικό κλίµα που είχε φέρει σε οριακή κατάσταση την κτηνοτροφική µονάδα της οικογένειας του.
Έναν διαφορετικό παραδοσιακό τραχανά από αλεύρι δίκοκκου, αντί για του κλασσικού σταριού και εµπλουτισµένο µε κεφίρ, αντί για νερό ώστε να αποκτήσει και βιολειτουργικά χαρακτηριστικά, φέρνει στο πιάτο των καταναλωτών, η αγροτουριστική οικοτεχνία «Koukos Inn», από το χωριό Κούκος στην Πιερία.
O Aριστείδης Σαρηγιάννης ακολούθησε την αντίστροφη διαδροµή από εκείνην που αρκετοί ακολουθούν τα τελευταία χρόνια. Φυσιολάτρης και περιπατητής αποφάσισε να πουλήσει το κατάστηµα σούπερ µάρκετ που διατηρούσε στην Καλλίπολη του Πειραιά και να στρέψει εαυτόν στην ελληνική περιφέρεια, καθώς εγκαταστάθηκε στο Τρίκερι του νότιου Πηλίου.
Στο κόκκινο βρίσκονται οι περισσότεροι δείκτες στους οικονομικούς λογαριασμούς για την ελληνική γεωργία με βάσει την ανάλυση της ΕΛΣΤΑΤ για το 2021, με κεντρική διαπίστωση τη μείωση του Καθαρού Ειχειρηματικού Εισοδήματος στον κλάδο κατά 1,79% έναντι αύξησης 4,29% το προηγούμενο έτος.
Λίγες μέρες πριν η EIMA σηκώσεοι αυλαία, οι άνθρωποι της SDF ξεκαθάριζαν µε αυτοπεποίθηση, πως οτιδήποτε έπιασε το µάτι του επισκέπτη στην τελευταία προ τετραετίας έκθεση στην Μπολόνια ανήκει σχεδόν ολοκληρωτικά στο ένδοξο παρελθόν της ευρωπαϊκής βιοµηχανίας τρακτέρ
Σε αναζήτηση για το ιδανικό επιστέγασµα µίας προσπάθειας που προσεγγίζει αισίως τα 40 χρόνια ζωής, ο κτηνοτρόφος ∆ηµήτρης ∆ήµου, προσανατολίζεται στη δηµιουργία µίας οικοτεχνίας και των αντίστοιχων εγκαταστάσεων που θα οδηγήσουν την επιχείρησή του στην επόµενη µέρα.
Χαρακτηριστικό παράδειγµα παλιννοστούντος, η Ειρήνη Γιαννάρου έχοντας εργαστεί για ένα διάστηµα στην Αθήνα αποφάσισε να επιστρέψει στον τόπο καταγωγή της την Αστυπάλαια.
Αγκωνάρι στη γλώσσα των µαστόρων της πέτρας, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος. Για τη «Φάρµα Γκούµα», από το Νισέλι της Νέας Εφέσσου, στους πρόποδες του Ολύµπου, Αγκωνάρι είναι ένα σκληρό τυρί από πρόβειο γάλα, που παίζει ακριβώς τον ίδιο ρόλο στο «οικοδόµηµα» της κάθετης εκµετάλλευσης, που «χτίζει» µεθοδικά ο 39χρονος Αριστείδης Γκούµας.
Φέροντας μαζί του την εμπειρία του Multichrom Lab, ενός από τα μεγαλύτερα εργαστήρια στην Ελλάδα, διαπιστευμένο από το Εθνικό Σύστημα Διαπίστευσης και με παρουσία 30 χρόνων στον ποιοτικό έλεγχο ελαίων, ο Μανώλης Σαλιβαράς, ένας ερευνητής, εκπαιδευτής και γευσιγνώστης, που έχει ταυτίσει το όνομά του με το ποιοτικό ελαιόλαδο, επέλεξε τη Γερμανία και συγκεκριμένα το Βερολίνο, μια καθαρά εισαγωγική αγορά ελαιολάδου, για τη δημιουργία του δικού του διαγωνισμού.
Η απόφασή της να στραφεί στην επαγγελµατική µελισσοκοµία και κυρίως να γίνει νοµάς µελισσοκόµος, περιπλανόµενη σε διαφορετικά µέρη της Ηπείρου αλλά και σε άλλες περιοχές από όπου συλλέγει το µέλι της, ήταν αυτή που οδήγησε τη Γεωργία Τσάπη σε µία εντελώς διαφορετική κατεύθυνση ζωής από αυτή που είχε ακολουθήσει µέχρι εκείνη τη στιγµή.
Ο συναισθηµατικός δεσµός µε τον τόπο καταγωγής του, τα Βρυσικά Έβρου, σε συνδυασµό µε την επωδό αρκετών συµπατριωτών του που ήθελε να αποτινάξει, ότι δηλαδή η γη της περιοχής είχε αρχίσει να απαξιώνεται, οδήγησαν τον Θανάση Πολυζωίδη, γεωπόνο και παραγωγό, να στραφεί στην καλλιέργεια της τοπικής ποικιλίας εβρίτικου σουσαµιού.