Βάσει των αποδόσεων των χωραφιών του, συγκαταλέγεται στην «ελίτ» των ορυζοπαραγωγών της χώρας και είναι ο µόνος Έλληνας που έχει τιµηθεί µε το βραβείο τέχνης «Λεονάρντο Ντα Βίντσι». Πίσω από αυτή την προσωπικότητα «δύο σε ένα» βρίσκεται ο ∆ηµήτρης Χατζίκος, ένας 52χρονος, αναµφίβολα, ξεχωριστός άνθρωπος από τη Χαλάστρα Θεσσαλονίκης.
Ο ∆ηµήτρης Χατζίκος είναι ένας 52χρονος, αναµφίβολα, ξεχωριστός άνθρωπος από τη Χαλάστρα Θεσσαλονίκης.
Τον συναντήσαµε στο χώρο που φυλάσσει τους πίνακές του σε ένα διάλειµµα του εξαντλητικού ωραρίου (σ.σ. κυµαίνεται από 12 έως 19 ώρες την ηµέρα) εργασιών προετοιµασίας των χωραφιών του, ενόψει της επικείµενης σποράς του ρυζιού. Μια µεγάλη σάλα στο σπίτι του, όπου η µυρωδιά του λαδιού και των χρωµάτων απλωνόταν κυριαρχικά σε κάθε γωνιά, κάτω από το βλέµµα γυµνών µοντέλων, πορτρέτων και άλλων έργων, µε θεµατολογία ιστορική, µυθολογική και θρησκευτική, όλα µε ανθρωποκεντρική προσέγγιση.
«Η πρώτη µου ζωγραφιά απεικόνιζε την Κοίµηση της Θεοτόκου, µε βυζαντινή τεχνοτροπία, πάνω σε χαρτί και µε ξυλοµπογιές. ∆υστυχώς δεν το κράτησα αυτό το έργο. ∆εν µπορούσα να φανταστώ τότε ότι θα µπορούσε κάποτε να έχει συναισθηµατική αξία για εµένα», τόνισε ο κ. Χατζίκος, σηµειώνοντας πως ανακάλυψε την κλίση του στη ζωγραφική όταν ήταν περίπου έξι ετών, χωρίς, ωστόσο, να µπορεί να εξηγήσει ακόµη και σήµερα τι ήταν αυτό που «ξεκλείδωσε» το ταλέντο του.
«Την παραµονή της µετάβασής µου στην έκθεση στο Μόντε Κάρλο ήµουν σε ψεκασµούς στα ρύζια και µε την επιστροφή µου έκανα λιπάνσεις»
Έκτοτε η ζωγραφική έγινε η αγαπηµένη του συνήθεια, µε τους αγρότες γονείς του, τον κύριο Αριστοτέλη και την κυρία Αγαθή, να στέκονται απέναντι στη νέα δραστηριότητα του ∆ηµήτρη µε ευαρέσκεια κι ως ένα νεανικό παιχνίδι, δίχως να τον αποτρέπουν, αλλά ούτε και να τον ενθαρρύνουν. Περίπου την ίδια χρονική περίοδο ο κ. Αριστοτέλης Χατζίκος άρχισε να παίρνει µαζί του στα χωράφια τον ∆ηµήτρη, µε σκοπό να του δώσει µια πρόγευση από το γεωργικό επάγγελµα. «Από τα προσχολικά χρόνια συνέβαινε αυτό κι οµολογώ πως τότε δυσφορούσα», αναφέρει, προσθέτοντας ότι σταδιακά αυτό άλλαξε και από την ηλικία των 10-12 ετών, τα καλοκαίρια, βοηθούσε ενεργά σε εργασίες όπως η το ξερίζωµα της µουχρίτσας, που τότε γινόταν µε το χέρι.
Για αρκετά χρόνια το βάρος της προσοχής του ∆ηµήτρη έπεφτε στη ζωγραφική, την οποία φρόντιζε να εξελίσσει κυρίως παρατηρώντας -µιας και δεν σπούδασε ποτέ το αντικείµενο- την τεχνοτροπία ζωγράφων τους οποίους θαύµαζε όπως οι Γύζης, Βολανάκης, , Εγκρ, Ρέµπραντ, Βερµίερ, αλλά και ο «Ελ Γκρέκο» τον οποίο συγκρίνει καλλιτεχνικά µε τον Μιχαήλ Άγγελο.
Ο κ. Χατζίκος, σηµειώνοντας πως ανακάλυψε την κλίση του στη ζωγραφική όταν ήταν περίπου έξι ετών.
Ταυτόχρονα επιτυγχάνει το 1985 να εισέλθει στο Πανεπιστήµιο και ξεκινά να σπουδάζει οικονοµικά στο Αριστοτέλειο, µε κατεύθυνση στη Γενική Οικονοµική Θεωρία και Πολιτική, ενώ αµέσως µετά κάνει και Αγροτική Οικονοµία στην Πάτρα. «Η επιστήµη των Οικονοµικών πάντοτε µου άρεσε, αλλά ποτέ δεν την ερωτεύτηκα οπότε δεν την εξάσκησα» εξοµολογείται αφοπλιστικά και σηµειώνει πως µετά την αποφοίτησή του «ψάχτηκε» να ασχοληθεί µε τα κοινά. Στις δηµοτικές εκλογές του 1990, µάλιστα, σε ηλικία µόλις 23 ετών, τότε, «έσπασε» το ρεκόρ του νεότερου δηµοτικού συµβούλου της χώρας, ενώ στη συνέχεια ήρθαν και προτάσεις για την κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά τελικά -µε παρότρυνση και του τότε προέδρου της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας Γ. Βασιλείου, µε τον οποίο είχε γνωριστεί- αποτραβήχτηκε, κρίνοντας πως «ήταν ένα σπορ που δεν µου ταίριαζε, ούτε κι εγώ του ταίριαζα».
Η διεθνής καταξίωση
«Ήταν το 2003 όταν ένα πορτρέτο που είχα κάνει δώρο γενεθλίων σε έναν Γάλλο φίλο µου, εκείνος αποφάσισε, εν αγνοία µου, να το θέσει στην κρίση ενός διαγωνισµού του ∆ήµου του Παρισιού και κέρδισε το δεύτερο βραβείο. Με κάλεσαν να το παραλάβω και από τότε προέκυψαν δύο σταθερές συνεργασίες µέσα από τις οποίες πουλάω έργα µου, ορισµένα εκ των οποίων στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη», σηµείωσε ο κ. Χατζίκος. Η διεθνής καταξίωση, ωστόσο, ήρθε λίγα χρόνια αργότερα, µε την πρώτη του έκθεση τον Ιούλιο του 2015 στο Μόντε Κάρλο, ως καλεσµένος από τη Μόνα Γιουσέφ. «Την παραµονή της µετάβασής µου στην έκθεση ήµουν σε ψεκασµούς στα ρύζια και µε την επιστροφή µου έκανα λιπάνσεις» µας λέει ο κ. Χατζίκος.
Για να παρακολουθεί τις εξελίξεις γύρω από την καλλιεργεια επισκέπτεται κάθε χρόνο μεγάλες εκθέσεις του κλάδου.
Για την σπορά ως 19 ώρες τη µέρα στο χωράφι
Αφοσιωµένος 100% είναι αυτό το διάστηµα ο κ. Χατζίκος στην προετοιµασία των χωραφιών που διατηρεί µαζί µε τον πατέρα του στον οποίο, όπως παραδέχεται, οφείλει την αγάπη του για τον πρωτογενή τοµέα. «Η καλλιέργεια τα τελευταία 8 χρόνια έχει διπλασιαστεί. Έχουµε λίγο περισσότερα από 1.200 στρέµµατα, από αυτά τα µισά είναι ιδιόκτητα και τα άλλα ενοικιαζόµενα», αναφέρει και προσθέτει ότι «ο πατέρας µου παραµένει ενεργός, έχοντας το ρόλο του διευθυντή της ορχήστρας, ενώ εγώ είµαι εκτελεστικός, µε τις δικές µου πρωτοβουλίες και επιλογές».
Ο Δημήτρης Χατζίκος μιλάει γαλλικά, αγγλικά και ιταλικά, ενώ έχει κάνει έξι χρόνια μαθήματα πιάνου και δύο χρόνια κλασικό τραγούδι στο ωδείο της Χαλάστρας.
Βασική καλλιέργεια είναι το λευκό ρύζι «Ronaldo». Το όργωµα, το φρεζάρισµα, το ισοπέδωµα, ο ψεκασµός κι η λίπανση είναι οι εργασίες µε τις οποίες γεµίζει από 12 έως 19 ώρες την ηµέρα, ο ∆ηµήτρης Χατζίκος κατά το µισό του έτους που ασχολείται µε τη γεωργία, στην οποία έχει επενδύσει αρκετά µεγάλα ποσά για τον κατάλληλο εξοπλισµό. Ο ίδιος έχει εγκαταστήσει αυτόµατο πιλότο στα τρακτέρ του, ώστε «να είµαι αφοσιωµένος στο πώς γίνεται η εκάστοτε εργασία και όχι να οδηγώ», ενώ διαθέτει λιπασµατοδιανοµέα αλλά και ψεκαστικό ακριβείας. Στα σχέδιά του, την επόµενη χρονιά, είναι η αγορά δύο νέων παρελκόµενων, που αποτελούν ό,τι πιο σύγχρονο στον τοµέα τους, προκειµένου να µεγιστοποιήσει και τις αποδόσεις του οι οποίες ήδη ως «στήσιµο» ξεπερνούν τα 1.150 κιλά το στρέµµα.
