Κανόνας τα 100 δέντρα το στρέµµα για να καλυφθεί η ζήτηση την οποία έχει φέρει το «αµυγδαλόγαλα», που κερδίζει σταθερά έδαφος σε όλες τις αγορές
Έναν υπερδιπλασιασµό του ρυθµού επέκτασης της καλλιέργειας αµυγδάλου δείχνουν ανεπίσηµα στοιχεία µε γνώµονα τις πωλήσεις δενδρυλλίων από φυτώρια. Η διαπίστωση αυτή αντανακλά σε µεγάλο βαθµό την παγκόσµια τάση, που οδηγεί σε αξιοσηµείωτους ρυθµούς ανάπτυξης τη βιοµηχανία αµυγδάλου. Οι αριθµοί παρασύρονται από τη στροφή στις καταναλωτικές τάσεις, µε τους νεότερους σε ηλικία καταναλωτές να βάζουν για τα καλά στη ζωή τους τα ροφήµατα αµυγδάλου, υποκαθιστώντας τα παραδοσιακά γαλακτοκοµικά προϊόντα. Στην Ελλάδα παλιότερα ο µεγαλύτερος αγοραστής αµυγδάλου ήταν για πολλά χρόνια η σοκολατοβιοµηχανία ΙΟΝ. Πλέον, όσο καρπό αγοράζει η ιστορική αυτή εταιρεία, άλλο τόσο αγοράζει η Όλυµπος, που έχει επενδύσει σηµαντικά τα τελευταία χρόνια στα φυτικά ροφήµατα και στις εναλλακτικές του γάλακτος επιλογές.
Τα παραπάνω έχουν οδηγήσει και σε µια σηµαντική αύξηση της τιµής, η οποία τα τελευταία χρόνια κυµαίνεται σε προσφορές άνω των 2 ευρώ το κιλό, ενώ φέτος άγγιξε ακόµη και τα 3 ευρώ, λόγω βέβαια προβληµάτων στην παραγωγή, η οποία σηµείωσε σε πολλές περιπτώσεις απώλεια της τάξης του 80%. Ωστόσο, σύµφωνα µε τον φυτωριούχο Παναγιώτη Κουµτσίδη από τη Βέροια, προ δεκαετίας οι τιµές βρίσκονταν ανάµεσα στα 1,20 µε 1,30 ευρώ το κιλό.
Αυτή η παράλληλη πλέον του γάλακτος αγοράς, δύσκολα θα αποβληθεί από τις καταναλωτικές προτιµήσεις των ανθρώπων του δυτικού κόσµου. Άλλωστε σε παγκόσµιο επίπεδο οι επενδύσεις είναι τόσες που αποτυπώνουν την αισιοδοξία
της βιοµηχανίας στη συγκεκριµένη αγορά.
Η Ελλάδα δεν άργησε να µπει στο επενδυτικό άρµα του αµυγδάλου, µε τις ποικιλίες να αλλάζουν σε σύγκριση µε τα προ δεκαετίας δεδοµένα, σύµφωνα µε τον συνοµιλητή µας, ενώ στο προσεχές µέλλον αναµένεται να αλλάξει και ο τρόπος καλλιέργειας του φυτού. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι όλο και περισσότεροι παραγωγοί στρέφονται προς το αµύγδαλο, µε την καλλιέργεια να κερδίζει έδαφος τόσο έναντι της ελιάς όσο και των εκτατικών καλλιεργειών. Και ενώ στην περίπτωση των δενδρωδών καλλιεργειών δεν παρατηρείται µείωση των εκτάσεων έναντι του αµυγδάλου, παρά µόνο προτίµηση για περαιτέρω επέκταση του οπωρώνα, στο βαµβάκι ή το σιτάρι τα πράγµατα είναι διαφορετικά. Σύµφωνα µε τον κ. Κουµτσίδη, αρκετοί είναι οι παραγωγοί που εγκαταλείπουν τις καλλιέργειες αυτές, φυτεύοντας αµυγδαλιές. Επιπλέον αναξιοποίητα χωράφια σε πετρώδεις περιοχές, γεµίζουν και αυτά σιγά σιγά µε αµύγδαλο. Σηµαντικός παράγοντας βέβαια τα τελευταία χρόνια που ενίσχυσε την τάση αυτή ήταν και το γεγονός ότι το αµύγδαλο βρισκόταν στα προγράµµατα δάσωσης και επιδοτούνταν, κάτι που όπως θα σταµατήσει να ισχύει στη νέα ΚΑΠ. Αναµένεται πάντως πως τα επόµενα χρόνια ο κανόνας θα θέλει 100 δέντρα ανά στρέµµα, µε µια µέση απόδοση να προσεγγίζει τον τόνο. Σηµειώνεται πως πριν από πέντε χρόνια φυτεύονταν 30 µε 35 δέντρα ανά στρέµµα.
Διαβάστε εδώ αναλυτικά τη συνέχεια του αφιερώματος για τα ακρόδρυα στην εφημερίδα Agrenda που κυκλοφορεί το Σάββατο 30 Νοεμβρίου μαζί με το περιοδικό «Ελαίας Καρπός Top 50»
