Όσον αφορά το μέλλον, ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος το βλέπει στο blending γοητευτικών ποικιλιών αλλά και στην προσχώρηση της εταιρείας του μαζί με τον όμιλο Wealthyard Group σε ένα νέο επιχειρηματικό σχήμα, που θα συνδυάζει την ελβετική ακρίβεια, με την ιταλική φινέτσα και την ελληνική ποιότητα.
Η επιχείρηση ξεκίνησε να λειτουργεί το 1989 από τον πατέρα σας, για να περάσει σ’ εσάς το 2006 και να φτάσει το 2019 στην 9η θέση του EVOO World Ranking. Ποια ήταν τα πρώτα σημαντικά βήματα;
Το 1989 ο πατέρας μου έφτιαξε σε αυτή την περιοχή ένα σύγχρονο και πρότυπο για την εποχή ελαιουργείο. Όταν ανέλαβα το 2006, είχα στο μυαλό μου ότι για να ξεχωρίσουμε από τον ανταγωνισμό έπρεπε να στοχεύσουμε στην ποιότητα, ή μάλλον ό,τι νόμιζα ότι είναι ποιοτικό. Ξεκίνησα να δουλεύω με παραγωγούς, που τότε θεωρούσαν ότι ένα ελαιόλαδο πικρό ή πικάντικο είναι χαλασμένο. Μπήκα λοιπόν στη διαδικασία να εκπαιδευτώ για να λύσω το «πρόβλημα» του πικρού-πικάντικου. Σιγά-σιγά κατάλαβα πόσο λάθος οπτική είχαμε και πειραματίστηκα σε πράγματα που φαινόντουσαν αδιανόητα.
Τι εννοείτε όταν λέτε «αδιανόητα»;
Ξεκίνησα να μαζεύω τις ελιές νωρίς τον Οκτώβριο. Όλοι έλεγαν ότι είμαι τρελός και ότι θα χαλάσω τα δέντρα. Όταν έλεγα ότι θέλω να παράγω αγουρέλαιο, μου απαντούσαν ότι η περιοχή μας δεν μπορεί να το παράγει. Παρά τις αρνητικές αντιδράσεις προχώρησα, γιατί δεν ήθελα να μετανιώσω που δεν το τόλμησα. Πολλές φορές αυτό που βλέπουμε εμείς, δεν μπορούν να το δουν οι άλλοι. Οι δοκιμές συνεχίστηκαν και στο κομμάτι της ελαιοποίησης για να φτάσουμε μετά από μία πενταετία σε ένα υψηλό επίπεδο. Σε αυτό με βοήθησαν δύο άνθρωποι, ο Βασίλης Φραντζολάς και ο Μανώλης Σαλιβαράς, που οφείλω να ευχαριστήσω. Εφόσον φτάσαμε στην ποιότητα που θέλαμε, αποφασίσαμε να στείλουμε δείγματα των ελαιολάδων μας σε δύο διαγωνισμούς, στη Νέα Υόρκη και την Ιταλία. Δεν προσδοκούσα να πάρουμε μετάλλιο, αλλά ήθελα να δω πόσο μακριά είμαστε αυτό που ονειρευόμουν.
Ωστόσο τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά τότε;
Σωστά. Με εκείνες τις πρώτες συμμετοχές πήραμε χρυσό μετάλλιο στο διαγωνισμό της Νέας Υόρκης και ασημένιο στον ιταλικό Biol. Μετά από αυτό ήρθε η ευθύνη της διάρκειας. Κάποιοι πιστεύουν ότι ένα βραβείο ανοίγει τις πόρτες των αγορών ως διά μαγείας. Εγώ ήξερα ότι ένα βραβείο δεν σημαίνει τίποτα και αποφάσισα να κρατήσω χαμηλό προφίλ. Έπρεπε να μαζέψουμε βραβεία ως εγγύηση ότι τα ελαιόλαδά μας είναι σταθερά καλά κάθε χρόνο και κατόπιν επικοινωνήσουμε αυτό που πρεσβεύουμε. Έτσι μέχρι πριν 2-3 χρόνια δεν ψάχναμε πελάτες.
Πώς είναι δυνατόν μια εμπορική επιχείρηση να μην ψάχνει πελάτες;
Για να χτίσεις ένα brand, δεν πρέπει να βιάζεσαι να πουλήσεις. Είναι ένας αγώνας με διάρκεια και κερδίζει όποιος αντέχει. Επίσης, παράλληλα με τη φήμη, οργανώναμε στην Ηλεία ένα δίκτυο παραγωγών. Δεν έφτανε να κατακτήσουμε την ποιότητα, έπρεπε να εξασφαλίσουμε και την ποσότητα για να καλύψουμε την αυξανόμενη αγορά μας.
Θέλετε να μας μιλήσετε για την αναβίωση της Ολυμπία;
Είναι μια αρχαία ποικιλία της ευρύτερης περιοχής της Ολυμπίας και της Γορτυνίας. Μάλιστα, στην περιοχή υπάρχουν δέντρα 1.500 ετών και άνω. Ξέραμε ότι παρήγαγε ένα ελαιόλαδο πικρό και πικάντικο, λόγω υψηλής περιεκτικότητας σε φαινόλες, και ότι εγκαταλείφθηκε γιατί οι παραγωγοί δεν γνώριζαν να την ελαιοποιήσουν σωστά. Πείσαμε με κόπο κάποιους να ασχοληθούν και μάλιστα ένας από αυτούς προσφέρθηκε να πειραματιστεί μαζί μας και αργότερα έβγαλε μια δική του ετικέτα. Ανακαλύψαμε λοιπόν μια πολύ ωραία ποικιλία που δίνει ένα δυνατό και διαφορετικό ελαιόλαδο με έντονο άρωμα αγκινάρας και κομμένου γρασιδιού και πιπεράτη επίγευση με διάρκεια. Έχουμε δουλέψει πολύ και έχουμε βρει από ποιες περιοχές παίρνουμε πιο ντελικάτα αρώματα και εντονότερες γεύσεις. Δύο ακόμα τοπικές ποικιλίες που θέλουμε να αναδείξουμε είναι η Μποτσικοελιά και η Κολιρέικη, την οποία θέλουμε να προωθήσουμε ως βρώσιμη ελιά και σε blend.
Πιστεύετε ότι οι επόμενες μεγάλες ιστορίες του ελαιολάδου αφορούν τελικά blends ποικιλιών;
Το πρόβλημα στην Ελλάδα έγκειται στο ότι είναι σχεδόν μονοποικιλιακή. Το 90% είναι Κορωνέικη, ενώ έχουμε πολλές και ενδιαφέρουσες ποικιλίες. Η Κορωνέικη μπορεί να σταθεί μόνη της, αλλά πιστεύω ότι αποτελεί την καλύτερη βάση για όλα τα blends. Τελευταία πειραματιζόμαστε πολύ σε αυτό το κομμάτι, γιατί καμιά χρονιά δεν είναι ίδια με την προηγούμενη. Κάθε χρόνο χρειάζεται να προσαρμόζεις τη διαδικασία παραγωγής και τα ποσοστά του blend.
Τα σχέδιά σας για το μέλλον;
Εδώ και τρία χρόνια βρισκόμαστε σε διαπραγματεύσεις με έναν μεγάλο ελβετικό όμιλο, την Wealthyard Group, που δραστηριοποιείται στην αγροτική παραγωγή στην Τοσκάνη και τη Σικελία. Ουσιαστικά, είμαστε δύο οικογένειες που συναντήθηκαν για να ακολουθήσουμε μια κοινή πορεία με όχημα το brand Mediterre. Ήδη πέρυσι το ελαιόλαδό μας παρουσιάστηκε στους διαγωνισμούς ως Papadopoulos -Mediterre.
Για ποιους λόγους μπήκατε στο σχήμα;
Το ελληνικό ελαιόλαδο υστερεί στην προώθηση και δεν μπορεί να αποσπάσει την υπεραξία που του αναλογεί. Παρουσιάζοντας μέσα από την ίδια εταιρεία τα υψηλής ποιότητας ελαιόλαδα των δύο Μεσογειακών χωρών, θα δείξουμε ότι η ελληνική παραγωγή δεν έχει να ζηλέψει τίποτα. Εμείς, λόγω τεχνογνωσίας, θα είμαστε υπεύθυνοι και για τα ιταλικά ελαιόλαδα. Τα προϊόντα των δύο χωρών δεν θα προωθούνται ξεχωριστά, αλλά θα αντιπροσωπεύουν από κοινού τη Μεσόγειο. Να σημειώσω ότι πέρα από το ελαιόλαδο το brand θα περιλαμβάνει φυσικούς χυμούς, ξηρούς καρπούς, αλάτι, μέλι, και ελιές.
Αυτή η ένωση των οικογενειών θα φέρει και επενδύσεις;
Θα υπάρξουν επενδύσεις. Το σημαντικό για εμένα είναι ότι ξεκινάμε από την Ηλεία. Αυτός είναι ο τόπος μου και έχει πολλά να προσφέρει σε όλα τα προϊόντα του brand. Φυσικά, θα επεκταθούμε και σε άλλες περιοχές. Οι επενδύσεις που έχουν προγραμματιστεί για την επόμενη πενταετία και αφορούν την Ελλάδα υπολογίζουμε ότι θα φτάσουν τα 15 εκατ. ευρώ.
