Και οι δύο ήταν μηχανικοί, πριν τα οροπέδια της Ηπείρου τους φέρουν μαζί για να συνεχίσουν εκτός από την κοινή τους προσωπική ζωή και τον κοινό επαγγελματικό τους βίο. Ο Βασίλης Ρήτας και η Ελένη Πλαχούρα δημιούργησαν εξαρχής μία καθετοποιημένη μελισσοκομική μονάδα, διατηρώντας σήμερα ιδιόκτητο τυποποιητήριο βιολογικού μελιού στον Κατσικά Ιωαννίνων. Ονόμασαν την επιχείρησή τους Nomad Honey, σηματοδοτώντας με αυτόν τον τρόπο τη νομαδική μελισσοκομία που ασκούν καθώς μοιράζουν τις κυψέλες τους σε διάφορες περιοχές στα ορεινά των Ιωαννίνων και σε υψόμετρο άνω των 1.000 μέτρων. Η επιχείρηση βασίστηκε αποκλειστικά σε επένδυση με ίδια κεφάλαια. Αρχικά δημιουργήθηκε ένα μικρό τυποποιητήριο και στη συνέχεια ακολούθησε ένα σύγχρονο τυποποιητήριο που πληροί τις πιστοποιήσεις HASP και ISO, διατηρώντας ταυτόχρονα την πιστοποίηση παραγωγής βιολογικού μελιού.
«Η καταγωγή μας είναι από χωριά της Ηπείρου. Εδώ πήγαμε σχολείο, τελειώσαμε το λύκειο. Στη συνέχεια ζήσαμε σε άλλες πόλεις τη φοιτητική και επαγγελματική μας ζωή», περιγράφει η Ελένη Πλαχούρα. «Εγώ έκανα μεταπτυχιακό, ο Βασίλης απασχολήθηκε σε διάφορα έργα, μεταξύ των οποίων το μετρό της Αθήνας. Έζησα αρχικά ως εργαζόμενη στην Αγγλία και στη συνέχεια γύρισα στα Γιάννενα, ασκώντας και εδώ για κάποιο διάστημα το επάγγελμα της μηχανικού», αφηγείται η Ελένη Πλαχούρα.
Η επιστροφή στα Ιωάννινα προηγήθηκε της ενασχόλησης με τα μελίσσια. «Δεν γυρίσαμε για τα μελίσσια στα Γιάννενα. Γνωριζόμασταν ως μηχανικοί, στη συνέχεια ο Βασίλης απέκτησε μελίσσια. Απέκτησα κι εγώ τα δικά μου και κάποια στιγμή τα ενώσαμε και δημιουργήσαμε μία κοινή μελισσοκομική μονάδα». Αμφότεροι όταν αποφάσισαν να ασχοληθούν με τα μελίσσια, οδηγήθηκαν στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και στο Τμήμα Μελισσοκομίας της Γεωπονικής Σχολής, προσδοκώντας να αποκτήσουν τα εφόδια για να δραστηριοποιηθούν στη μελισσοκομία.
«Η μέλισσα είναι κυρίαρχη κι εμείς την αφήνουμε να κάνει κουμάντο»
«Είμαστε φυσιολάτρες, λατρέψαμε τα μελίσσια και συνειδητά επιλέξαμε να αλλάξουμε επάγγελμα για να κάνουμε αυτό που κάνουμε σήμερα. Βρισκόμαστε κάθε μέρα σε τόπους αμόλυντους, μέσα στο δάσος. Μακριά από καλλιέργειες, σε πολύ ορεινά σημεία, μακριά από οικισμούς. Μας προσέλκυσε επίσης η άγρια φύση της μέλισσας. Κι εμείς κληθήκαμε να την προστατέψουμε και να την αφήσουμε να κάνει αυτή κουμάντο. Προσφέρουμε ελάχιστα μπροστά σε αυτά που εκείνη μας προσφέρει. Γι’ αυτό και δεν βάζουμε το χέρι μας περισσότερο από αυτό που χρειάζεται, δημιουργώντας ένα προϊόν χωρίς παρεμβάσεις», λέει η Ελένη. Οι «νομάδες» του μελιού κατηγοριοποιούνται ως μία μικρή επιχείρηση, η οποία όπως εξηγεί η Ελένη Πλαχούρα, επιδιώκει επιλεγμένες συνεργασίες με delicatessen καταστήματα, βιοπορίζεται από την τοπική αγορά των Ιωαννίνων, χτίζοντας σχέσεις εμπιστοσύνης με τους ντόπιους. Ταυτόχρονα εξάγει μικρές ποσότητες στην Αμερική και στην Ευρώπη.
Ένα ταξίδι διαρκούς εκπαίδευσης
Η Nomad Honey όπως λέει η Ελένη έλαβε συμβουλευτικές υπηρεσίες εκπαιδευόμενη αενάως και συμμετέχοντας σε διαλέξεις του φορέα Νέα Γεωργία – Νέα Γενιά, «Κάπως έτσι βρεθήκαμε στη θέση του μαθητή για μία ακόμα φορά, λαμβάνοντας μία εφ’ όλης της ύλης εκπαίδευση. Είναι σημαντικό να γνωρίζει κανείς τον σωστό τρόπο να κινείται είτε αφορά στην παραγωγή, είτε στο ψηφιακό μάρκετινγκ και στις πωλήσεις».
Καινοτομώντας εκτός από μέλι παράγουν ενεργειακά τζελ αποκλειστικά από φυσικά συστατικά, όπως μέλι, γύρη και αλάτι. Γι’ αυτό το προϊόν απέσπασαν δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από τον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας και ετοιμάζουν νέα προϊόντα αυτής της κατηγορίας που στηρίζουν ενεργειακά τον ανθρώπινο οργανισμό.
Μάλιστα δεν αποτελούν συμπληρώματα διατροφής αλλά τρόφιμα και επομένως δεν έχουν ανώτατο ημερήσιο όριο πρόσληψης.
Ως προς τις ποικιλίες που συλλέγουν ο Βασίλης και η Ελένη, από αυτές εξαιρείται το θυμάρι. Περιλαμβάνονται όμως ποικιλίες από άνθη και βότανα της περιοχής. «Κάθε χρόνο προσπαθούμε να βγάζουμε πέντε έως έξι ποικιλίες μελιού από τη χαράδρα του Βίκου από φασκόμηλο, από μέντα, από τσάι, από αγριολούλουδα. Επίσης έχουμε μέλι από βελανιδιά Βίκου – Αώου αλλά και από έλατο. Και η συλλογή του μελιού ελάτης είναι το πιο μακρινό μας ταξίδι καθώς φτάνουμε έως το Καρπενήσι, όπου πηγαίνουμε μία φορά το χρόνο τα μελίσσια μας, δεδομένου ότι δεν υπάρχει διαθέσιμο στην περιοχή μας. Εν γένει στοχεύουμε στις ποικιλίες από φυτά και βότανα που φύονται στο βουνό».
