Το «µότο» της Άννας Αϊβαζίδη, µιας πολύτεκνης µητέρας από το Φίλυρο Θεσσαλονίκης, όπου έχει δηµιουργήσει, µαζί µε το σύζυγό της Νίκο, ένα πρότυπο βιολογικό αγρόκτηµα, είναι ότι «η γη δεν είναι δικιά µου. Είναι των παιδιών µου. Θέλω να την παραδώσω γόνιµη, όπως την παρέλαβα, ώστε και έπειτα από 30 χρόνια να µην αναζητούν άλλα χωράφια για να καλλιεργήσουν. Είµαστε επισκέπτες εδώ και πρέπει να τη σεβόµαστε».
Τη συναντήσαµε ως καλεσµένη σε πρόσφατη εκδήλωση του ΕΛΓΟ ∆ήµητρα στη Θεσσαλονίκη και µας ανέφερε, ξεκίνησε να ασχολείται από το µηδέν µε τη γεωργία, έχοντας ως µόνο εφόδιο την αγάπη της για τη γη. «Το έκανα ερασιτεχνικά στην αρχή και χωρίς δεύτερη σκέψη επέλεξα το βιολογικό τρόπο καλλιέργειας, διότι από τα προϊόντα που παρήγαγε το χωράφι, έτρωγαν και τα παιδιά µου», δηλώνει χαρακτηριστικά. Πριν από επτά χρόνια και µετά από παροτρύνσεις φίλων και γνωστών, η Άννα Αϊβαζίδη αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελµατικά µε τη γεωργία, επέκτεινε την καλλιέργεια σε 15 στρέµµατα και άρχισε να πουλά πλέον τα προϊόντα σε όλες τις βιολογικές αγορές της Θεσσαλονίκης, αλλά και σε περίπου 30 επιλεγµένα καταστήµατα delicatessen και εστιατόρια.
Σχετικά µε τη διατροφική αξία των προϊόντων της, σηµειώνει πως «στο µπρόκολο από κοινό τα πρώτα φυλλαράκια, τα βλαστάρια είναι τόσο θρεπτικά ώστε στα 100 γραµµάρια υπάρχει βιταµίνη C σαν να τρως 10 κιλά µπρόκολο».
Παραδοσιακές ποικιλίες και… τσάπισμα, για μειωμένο περιβαλλοντικό αποτύπωμα
Για τις παραγωγές της αποφεύγει τα υβρίδια και χρησιµοποιεί, όπως λέει, µόνο παραδοσιακές ποικιλίες. «Από ό,τι ντοµάτα παράγω κρατάω σπόρο και την επόµενη χρονιά βγάζω τα ίδια φυτά. Επίσης, για λίπασµα χρησιµοποιώ άχυρα, κλαδιά, ξερά χόρτα, βολβούς, αποφάγια και κάθε είδους παραπροϊόντα, που γίνονται κοµπόστ, ενώ για τη ζιζανιοκτονία έχω απόσταγµα τσουκνίδας, που έχει µια ιδιαίτερη οσµή και απωθεί τα έντοµα», τονίζει η κ. Αϊβαζίδη και συµπληρώνει ότι «στο κτήµα το ένα φυτό συνυπάρχει µε το άλλο. Ανάµεσα στη ντοµάτα έχει βασιλικό, που δίνει γεύση έξτρα, θα υπάρχει καλέντουλα ή κατιφές, ένα λουλούδι που προστατεύει από τα έντοµα».
Για λόγους οικονοµικούς αλλά και φιλοπεριβαλλοντικούς, στις εργασίες του πρότυπου βιολογικού κτήµατος το βασικό εργαλείο είναι η τσάπα. «∆εν έχω τρακτέρ ή άλλα γεωργικά µηχανήµατα, µε αποτέλεσµα να µην καταπονείται το έδαφος, ενώ µειώνεται και το περιβαλλοντικό µας αποτύπωµα» τονίζει. Υπογραµµίζει µάλιστα, πως «σε εποχές όπως αυτή που βιώνουµε τώρα, µε τις µεγάλες ανατιµήσεις στις εισροές και στην ενέργεια, η εφαρµογή του µοντέλου της αναγεννητικής γεωργίας είναι µια επιλογή που επιτρέπει τη µείωση του κόστους παραγωγής».
Με οικολογική προσέγγιση, ωστόσο, αντιµετωπίζει η κ. Αϊβαζίδη και το κοµµάτι της τυποποίησης, χρησιµοποιώντας για τις συσκευασίες της υλικά από ανακυκλωµένα πλαστικά. «Στον τοµέα αυτό, δυστυχώς, στην Ελλάδα είµαστε πίσω. Υπάρχουν υλικά από άµυλο πατάτας, όµως το κόστος τους βγαίνει στα 1,2 ευρώ η συσκευασία και δεν συµφέρει οικονοµικά αυτή η λύση, διότι ο καταναλωτής δεν µπορεί και δεν θα πληρώσει το έξτρα κόστος», σηµειώνει.
Προσθέτει δε, πως ο σεβασµός στη γη είναι µονόδροµος και πως είναι ανάγκη να έχουν σωστή ενηµέρωση οι νέοι αγρότες, αλλά και οι καταναλωτές ως προς την αξία των βιολογικών καλλιεργειών, αφού όπως τονίζει η διαφορά τιµών µεταξύ βιολογικής και συµβατικής αγοράς δεν είναι µεγάλη, σε αντίθεση µε το όφελος για την υγεία.
