Ίσως φταίει λοιπόν αυτή η… κοντή µνήµη που κάνει πολλούς από τους εµπλεκόµενους στα θέµατα της αγροτικής παραγωγής και κάποιες φορές και τους ίδιους τους αγρότες, να ξεχνούν τις ταλαιπωρίες που έχει υποστεί ο χώρος από τους περιβόητους «φωστήρες της πληροφορικής». Εκείνους που µε διάφορα τεχνάσµατα, αφού ιδιοποιήθηκαν ακριβοπληρωµένες εφαρµογές του ΟΠΕΚΕΠΕ και κρίσιµα δεδοµένα του ΟΣ∆Ε, στη συνέχεια θέλησαν να ποδηγετήσουν κυριολεκτικά την εγχώρια αγροτική δραστηριότητα, µε πύλες και παραπύλες, µε χρεοκοπηµένες οργανώσεις και σαθρά δίκτυα, µε φωτογραφικές προκηρύξεις και φαραωνικά προγράµµατα.
- Μα πόσο πια;
Είναι η ίδια… κοντή µνήµη, που κάνει να κρύβονται κάτω από το χαλί, οι λαθροχειρίες µε τα ορεινά βοσκοτόπια και τα πλαστά δικαιώµατα χωρίς ζώα από το διάτρητο -κατά καιρούς- Εθνικό Απόθεµα, οι καταχρήσεις µε τη λεγόµενη «τεχνική λύση» και η συστηµατική υπονόµευση στα διαχειριστικά σχέδια βόσκησης. Το θέµα είναι να υπάρχει χώρος για κατ’ επανάληψη διευκολύνσεις προς ηµετέρους.
- Σπύρος Καλογήρου
∆εν µπορώ να ξέρω τι... µύγα ήταν αυτή που τσίµπησε τον Ραν Ταν Πλαν για να το γυρίσει τελευταία το τιµόνι προς εκείνους, που µέχρι πριν από λίγο καιρό… έφτυνε. Είναι η φυσική ανασφάλεια που διακατέχει κάθε ηµιµαθή έως και άσχετο; Είναι οι γέφυρες που επιχειρεί να χτίσει -πάλι από ανασφάλεια- για την επόµενη µέρα; Είναι τα πήγαινε έλα των «µουστερήδων» στο µέγαρο της ∆οµοκού; Είναι η επιρροή που συνεχίζει να ασκεί ένας στενός κύκλος ικανοποιηµένων στελεχών της δηµόσιας διοίκησης από το προηγούµενο καθεστώς των φωστήρων... στο λάδι; Είναι η αχαριστία προς τον ευεργέτη; Σίγουρα δεν είναι, πάντως, ο πόνος του για τους αγρότες!
- Βόηθα Κυριάκο
Πάντως, τα πράγµατα δεν είναι τόσο απλά, ούτε η γη γυρίζει γύρω από έναν πρόεδρο οργανισµού, που για τον έναν ή τον άλλο λόγο… αλλαξοπίστησε! Ούτε µια κυβέρνηση που φιλοδοξεί να επιταχύνει τις µεταρρυθµίσεις σε µια δεύτερη τετραετία αυτοδυναµίας, µπορεί να ξεκινήσει µε… γκολ από τα αποδυτήρια. Μόνο και µόνο, επειδή ένας αµφιβόλου γνώσεων και κύρους τεχνοκράτης, λιγοψυχάει. Έχω την αίσθηση ότι έχουσι γνώσιν οι φύλακες. Μπορεί ο Ραν Ταν Πλαν της δικής µας ιστορίας να µην έχει ενδοιασµούς να… δαγκώσει ακόµα και το χέρι που του έδωσε ψωµί, αυτό όµως δεν σηµαίνει πως στο τέλος δεν θα βρεθεί κάποιος να τον βάλει στη θέση του.
