Τρεχάτε ποδαράκια µου
Τα χρήµατα που χάθηκαν στο δρόµο από την κακοδιαχείριση στον ΟΠΕΚΕΠΕ εδώ και µια δεκαετία περίπου, δεν είναι τίποτα µπροστά στη ζηµιά που γίνεται από τις δυσβάστακτες ποινές (καταλογισµοί, αχρεωστήτως καταβληθέντα κ.α.) που επιβάλει κάθε τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και το κόστος που επιφέρει η χρεοκοπία των αγροτικών επιχειρήσεων και η κατάρρευση της αλυσίδας αξίας συνολικά.
Πόσο και πόσα να αντέξει
Το έγραφα συχνά παλιότερα, αναφερόµενος στη συµµορία του ΟΣ∆Ε. Ας µας πουν πόσα θέλουν προκειµένου να αφήσουν ήσυχο τον αγροτικό τοµέα. Όσα και να τους δοθούν, έλεγα τότε, το κόστος θα είναι ελάχιστο µπροστά στη ζηµιά που προκαλούν στο χώρο. Φωνή βοώντος εν τη ερήµω! Τώρα ήρθε η ώρα της κρίσης, κι απ’ ότι φαίνεται η κατάσταση δύσκολα θα αντιστραφεί. Αν ο αγροτικός τοµέας ήταν αυτός που άντεξε και κράτησε όρθια την εθνική οικονοµία στα χρόνια της κρίσης (µετά το 2010), όπως και στα χρόνια του κορωνοϊού, σήµερα δεν αντέχει και καταρρέει, όπως όλα δείχνουν, υπό το βάρος της κακοδιαχείρισης των κοινοτικών πόρων.
Ξαφνικά σκάνε επιταγές
Έτσι ξαφνικά λείπουν από το… τραπέζι της αγροτικής οικονοµίας περισσότερα από ένα δις ευρώ. Έτσι ξαφνικά οι αγροτικές επιχειρήσεις «κοκκινίζουν» στις τράπεζες, έτσι ξαφνικά οι επιταγές… σκάνε ή αλλάζουν την τελευταία στιγµή ηµεροµηνία λήξης, έτσι ξαφνικά η πίστωση από τον κλάδο των εισροών σταµατάει, έτσι ξαφνικά η νέα καλλιεργητική περίοδος (φθινοπωρινές σπορές) αρχίζει µε πολλά προβλήµατα. Η καλλιεργητική φροντίδα για τη νέα χρονιά χωλαίνει, οι αποδόσεις πέφτουν, τα οικονοµικά προβλήµατα πληθαίνουν, οι αγρότες αρχίζουν να πουλάνε τις περιουσίες τους και τη γη τους.
Υπόγειο ναρκοπέδιο
Το επαναλαµβάνω. Αυτό που δεν έγινε στον αγροτικό χώρο στα χρόνια της κρίσης, επειδή ακριβώς οι αγροτικές επιχειρήσεις αποδείχθηκαν ανθεκτικές, γίνεται τώρα, µε ύπουλο θα έλεγα τρόπο, καθώς ένα περίεργο πλέγµα συµφερόντων, συνεπικουρούµενο από την κρατική αδράνεια και την πολιτική αδιαφορία, «τραβάει το χαλί» στις αγροτικές επιχειρήσεις και στέλνει το καράβι της αγροτικής οικονοµίας στα βράχια.
Μνηστήρες
Το ξαναλέω. Είναι πλέον δύσκολη η διαχείριση της κατάστασης. Χρειάζονται άµεσα και δραστικά µέτρα, ενδεχοµένως µε την εµπλοκή υψηλά ιστάµενων στην κυβερνητική ιεραρχία. Απαιτείται δράση, όχι µόνο για την αποκατάσταση της τάξης στον ΟΠΕΚΕΠΕ, αλλά και για τη συνεννόηση µε τις ευρωπαϊκές αρχές, προκειµένου να διευκολυνθεί η λειτουργία της αγροτικής οικονοµίας. Θα χρειαστούν σ’ αυτή τη φάση και πολλά χρήµατα για την επούλωση των πληγών (µαύρες τρύπες), που έχουν ανοίξει από την κακοδιαχείριση των κοινοτικών πόρων. ∆εν ξέρω αν η παρούσα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, µετά από όλα αυτά είναι σε θέση να επαναφέρει το σκάφος της αγροτικής παραγωγής σε αναπτυξιακή τροχιά. Μάλλον θα χρειασθεί να αναζητηθεί για πρώτη φορά µετά από χρόνια, ένας σοβαρός και αξιόπιστος τεχνοκράτης – πολιτικός, µε αντίληψη τέτοιων καταστάσεων και συγκρότηση για την αντιµετώπισή τους. Παίζει το όνοµα του Σκυλακάκη. Ενδεχοµένως και του Χατζηδάκη. Όχι πάντως του Λοβέρδου. Οψόµεθα!
