∆ιαρραγή δεσµού
Πρώτον γιατί µια σειρά από αγροτικές εκµεταλλεύσεις, οι οποίες, έτσι κι αλλιώς είχαν θέµα ανταγωνιστικότητας, µετά τη στάση πληρωµών του ΟΠΕΚΕΠΕ, έχουν οδηγηθεί σε πλήρες οικονοµικό αδιέξοδο και δύσκολα θα ξαναβρούν την επαφή τους µε την αγορά και κυρίως µε το τραπεζικό σύστηµα. Αναλόγως σοβαρό είναι όπως φαίνεται και το πλήγµα το οποίο υπέστη αυτό τον καιρό το κυβερνών κόµµα. Ο δεσµός που συνέδεε του αγρότες µε την κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει διαρραγεί και ανεξάρτητα από το αν θα πληρώσουν και τι µέχρι το τέλος του χρόνου, το γυαλί δεν ξανακολλάει.
Μακάριοι οι πτωχοί
Άλλωστε, πέραν όλων των άλλων, ο χειρισµός που γίνεται τον τελευταίο καιρό, αποκλειστικά µε ευθύνη της κυβερνώσας παράταξης, στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τον ΟΠΕΚΕΠΕ δεν βοηθάει κανέναν αγρότη να δώσει συγχώρεση στους κυβερνώντες για ό,τι έχει προηγηθεί στη διαχείριση των κοινοτικών ενισχύσεων. ∆εν ξέρω ποιος έχει το πάνω χέρι σ’ αυτή την υπόθεση, αλλά η γραµµή που ακολουθούν οι κυβερνητικοί βουλευτές, προεξάρχοντας βεβαίως του Μακάριου Λαζαρίδη, είναι… καµιά ευθύνη για το παρελθόν, κανένας υπεύθυνος για όσα έγιναν, πάµε να το κλείσουµε το θέµα και να διορθώσουµε ό,τι διορθώνεται από δω και µπρος, γιατί µας έχουν πάρει χαµπάρι!
Χάθηκε ο µπούσουλας
Την ίδια στιγµή, τα προβλήµατα µε την ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία είναι τεράστια. Στις λεγόµενες µεγάλες και ανοιχτές καλλιέργειες, εδώ και καιρό, δύσκολα µπορεί να εντοπίσει κανείς, κάποιο προϊόν που να αξίζει τον κόπο, ειδικά για τις εκµεταλλεύσεις µεσαίας κλίµακας. Με το σκληρό στα 20 λεπτά και το βαµβάκι στα 40 λεπτά, το µόνο βέβαιο, αργά ή γρήγορα, είναι η εγκατάλειψη της παραγωγικής διαδικασίας. Αβεβαιότητα υπάρχει και στα οπωροφόρα, παρά το γεγονός ότι κατά την τελευταία εµπορική περίοδο η αγορά κινήθηκε κάπως καλύτερα. Το έλλειµµα οργάνωσης των παραγωγών παραµένει µεγάλο, όπως και η διαµόρφωση µιας ισχυρής ταυτότητας για τα νωπά αγροτικά προϊόντα που παράγονται στη χώρα µας.
Συµφέροντα
Το σηµαντικότερο όλων είναι ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει στρατηγική για την ανάπτυξη του πρωτογενούς τοµέα. Άγεται και φέρεται από κάποια οικονοµικά συµφέροντα που µάλλον επιβουλεύονται τις αγροτικές γαίες και ακολουθεί ασθµαίνοντας τις κατευθύνσεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, χωρίς να µπορεί να προσαρµόσει τις αντίστοιχες αποφάσεις στις δικές της προτεραιότητες σχετικά στον τοµέα της γεωργίας.
Λογική ξεπουλήµατος
Έτσι, ανεξάρτητα από το πως θα κινηθούν οι πληρωµές, οι οποίες σ’ αυτή τη φάση είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, το θέµα της ανασυγκρότησης που έχει ανάγκη η ελληνική γεωργία δεν κλείνει εδώ. Θα χρειασθεί το επόµενο διάστηµα µεγάλη προσήλωση και γενναίες αποφάσεις, προκειµένου να διαµορφωθεί το νέο µοντέλο µιας αγροτικής παραγωγής που έχει ανάγκη η Ελλάδα και εννοείται πως µπορούν να υποστηρίξουν αποτελεσµατικά οι Έλληνες αγρότες. Εκτός και αν η λογική του ξεπουλήµατος… έχει διαβρώσει για τα καλά και τις προσεγγίσεις για τον αγροτικό χώρο.
