Ξεφυλλίστε σε υψηλή ανάλυση την εβδομαδιαία Agrenda
Αυτό είναι που έχει εξαγριώσει τους αγρότες και προκάλεσε την αυθόρµητη και αποφασιστική κάθοδό τους στις εθνικές οδούς. Βεβαίως, προηγήθηκε ένα εξάµηνο απόλυτης διακοπής των κοινοτικών ενισχύσεων που οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες αγροτικές εκµεταλλεύσεις στα όρια της χρεοκοπίας.
Έτσι σήµερα, ακόµα και αν οι χρηµατοροές των ενισχύσεων προς τους αγρότες αρχίζουν να βρίσκουν ξανά το δρόµο τους, κάποιοι από τους λόγους που προκάλεσαν αυτό το µεγάλο κύµα αντίδρασης δεν έχουν πάψει να υφίστανται.
Τώρα είναι το έλλειµµα εµπιστοσύνης και το περίσσευµα αγανάκτησης για όλη την προηγούµενη τακτική που βάζουν εµπόδια στο διάλογο των δύο πλευρών και κάνουν δύσκολη την αποκατάσταση της ειλικρινούς επικοινωνίας. Το πόσο θα κρατήσει αυτό, έχει να κάνει µε τα µέτρα αποκατάστασης της εµπιστοσύνης που θα µπορέσουν να οικοδοµηθούν το επόµενο διάστηµα. Σε κάθε περίπτωση, η άρση των µεγάλων εκκρεµοτήτων που υπήρχαν στο σκέλος των πληρωµών, διευκολύνουν τις πιο διαλλακτικές φωνές που σαφώς υπάρχουν στις τάξεις των αγροτών.
Ένας πιο καθαρός λόγος και στα θεσµικά ζητήµατα (πετρέλαιο, ρεύµα κ.α.) που έχουν τεθεί στο δηµόσιο διάλογο και για τα οποία η κυβέρνηση έχει δείξει τη διάθεσή της να τα αντιµετωπίσει, θα µπορούσε να λειτουργήσει ως προοίµιο για την αποκατάσταση της επικοινωνίας αµέσως µετά τις γιορτές των Χριστουγέννων και να µπουν οι βάσεις για άρση του σηµερινού αδιεξόδου.
Σε κάθε περίπτωση, όλα εξαρτώνται από τη γενναιότητα µε την οποία οι δύο πλευρές είναι σε θέση να προσεγγίσουν τα πραγµατικά ζητήµατα και όχι να αναλώνονται σε κινήσεις εντυπωσιασµού και κλεφτοπόλεµο φθοράς.
Εξίσου µεγάλο ενδιαφέρον έχει βέβαια, η δηµιουργία προϋποθέσεων για έναν θεσµικό διάλογο µακράς πνοής, ο οποίος θα εξετάσει εξ αρχής τα µεγάλα ζητήµατα του αγροτικού χώρου. Με ζητούµενο βέβαια την προσέγγιση ενός ρεαλιστικού εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης της ελληνικής γεωργίας. Αυτός ο διάλογος δεν µπορεί να είναι διακοµµατικός, µε την έννοια που δόθηκε από τον πρωθυπουργό σ’ αυτή τη διαδικασία.
Μάλλον θα πρέπει να είναι διακλαδικός και να συγκεντρώνει στο ίδιο τραπέζι το σύνολο των συντελεστών της αγροτικής παραγωγής που είναι σε θέση να καταθέσουν ολοκληρωµένες προτάσεις. Σε κάθε περίπτωση και αυτός ο διάλογος απαιτεί γενναιότητα κυρίως από την πλευρά της κυβέρνησης. Για να έχει αξία, ακόµα και το Μαξίµου θα πρέπει να θυσιάσει µέρος των εξουσιών µε τις οποίες ορίζει µέχρι σήµερα τα της αγροτικής παραγωγής.
