Έτσι, για παράδειγµα στην ΚΑΠ, οι άµεσες ενισχύσεις θα δίνονταν σε λίγους που τις είχαν ανάγκη ως δίχτυ ασφαλείας και τα χρήµατα που θα περρίσευαν θα µεταφέρονταν όλα στα διαρθρωτικά προγράµµατα για επενδύσεις από µεγαλύτερες δραστήριες εκµεταλλεύσεις. Ένα είδος λοιπόν κοινωνικής πολιτικής για να µείνουν ζωντανές οι αγροτικές περιοχές, όπως περιγράφει έρευνα που δηµοσιεύτηκε στο γνωστό επιστηµονικό περιοδικό ELSEVIER το 2020 από το City University του Λονδίνου, το Ινστιτούτο Βιώσιµης Έρευνας στο Λιντς, τη Σχολή Φυσικών Επιστηµών της Μεγάλης Βρετανίας και άλλα ιδρύµατα σε Καναδά και Ασία. Το ελάχιστο εγγυηµένο εισόδηµα έχει ήδη προταθεί ως ένα καινοτόµο εργαλείο πολιτικής στον τοµέα των τροφίµων για την προώθηση της µετάβασης προς πιο δίκαια και πιο βιώσιµα συστήµατα διατροφής.
Αυτή η παροχή κάθε µέλους της κοινωνίας ενός τακτικού χρηµατικού ποσού ως δικαιώµατος έχει τεθεί υπόψη ως εργαλείο µετασχηµατισµού προς µια πιο ισότιµη και οικολογικά βιώσιµη οικονοµική τάξη, συγκεντρώνοντας υποστήριξη από µελετητές και διανοούµενους, από τον Αβραάµ Λίνκολν µέχρι τον Φρανκλίνο Ρούσβελτ, αναφέρουν οι ερευνητές.
Στα επιχειρήµατα στα οποία βασίζεται αυτή η δηµοσιονοµική παρέµβαση περιλαµβάνεται η θεώρηση πως θα µείωνε την ευαισθησία των αγροτών στην αστάθεια των τιµών των τροφίµων και τους κλιµατικούς κινδύνους και ότι ένα βασικό εισόδηµα που χορηγείται µεµονωµένα, χωρίς όρους και αυτοµάτως σε όλους τους παραγωγούς τροφίµων θα µπορούσε να ενισχύσει σηµαντικά τη διαπραγµατευτική ισχύ των αγροτών έναντι των εµπόρων, των µεταποιητών και του λιανεµπορίου.
Όσον αφορά τον αντίκτυπο µιας τέτοιας πολιτικής στους µικροκαλλιεργητές, αυτό το είδος προγράµµατος θα αµβλύνει τις οικονοµικές πιέσεις και τα τρωτά σηµεία που εµποδίζουν τους αγρότες να υιοθετούν ή να πειραµατίζονται µε προσεγγίσεις όπως οι καινοτοµίες για το κλίµα.
Το Ελάχιστο Εγγυηµένο Εισόδηµα µπορεί να συµπληρώσει ή να αντικαταστήσει τα πολυάριθµα και συχνά αµφιλεγόµενα προγράµµατα γεωργικών επιδοτήσεων ανά τον κόσµο, τα οποία µπορεί να έχουν αβέβαιο κοινωνικοκοινωνικό όφελος ανάλογα µε το πλαίσιο και την εφαρµογή. Αυτό θα επέτρεπε στους αγρότες να δοκιµάσουν φιλικές προς το περιβάλλον πρακτικές µε µειωµένο κίνδυνο όσον αφορά την απώλεια εισοδήµατος ή τη βιωσιµότητα, υποστηρίζει τέλος η έρευνα. Ένα πιθανό εµπόδιο εδώ είναι ότι ορισµένοι αγρότες που λαµβάνουν ελάχιστο εγγυηµένο εισόδηµα δεν είναι απαραίτητο ότι θα παραµείνουν στη γεωργία. Αυτό που θα συµβεί µετά µε τη γη τους είναι ζωτικής σηµασίας.
