Φόρα κατηφόρα
Τα δύο τρία καλά παραδείγµατα αγροτικών εκµεταλλεύσεων σε κάθε χωριό, οι λίγοι που έχουν να επιδείξουν επιχειρηµατικό δαιµόνιο και βρίσκουν τον τρόπο να ενισχύσουν τη θέση τους στον χώρο δεν µπορούν να κρύψουν την εικόνα µαρασµού που παρουσιάζει σήµερα η αγροτική δραστηριότητα στην Ελλάδα και την αγωνιώδη προσπάθεια µιας µεγάλης µερίδας επαγγελµατιών του αγροτικού χώρου να ολοκληρώσουν τη διαδροµή τους χωρίς να αφήσουν… άπλυτα πιάτα.
Οι καλοί απέξω
Από την άλλη πλευρά, είναι η πρώτη φορά που µια κυβέρνηση µε ζωηρό αποτύπωµα στα οικονοµικά δρώµενα δεν δείχνει διάθεση να καταπιαστεί µε τα καυτά ζητήµατα του αγροτικού χώρου. Το κάνει από άγνοια, το κάνει από φόβο, το κάνει από σκοπιµότητα, είναι κάτι που θα το δείξει ο χρόνος. Έξι χρόνια τώρα, έχουµε µια υποτυπώδη και µόνο τρέχουσα διαχείριση των αγροτικών θεµάτων.
Φταίει η άγνοια;
Η άγνοια και ο φόβος εµπλοκής σε θέµατα τα οποία είναι βαριά, απαιτούν χρόνο και δεν αποφέρουν άµεσα οικονοµικά αποτελέσµατα, συνιστούν µια εξήγηση, δεν δικαιολογούν ωστόσο το ρόλο µιας κυβέρνησης µε ορίζοντα και πραγµατική βούληση συνεισφοράς στην κοινωνία. Από την άλλη πλευρά, η σκοπιµότητα έχει τα δικά της ρίσκα. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το σχέδιο είναι να «σαπίσει» εντελώς ο χώρος, έτσι ώστε η αναδόµηση να αρχίσει από µηδενική βάση.
Άστο να σαπίσει
Όπως συµβαίνει κατά καιρούς µε κάποιες περιοχές µέσα στον αστικό ιστό. Όπως έγινε τις τελευταίες δεκαετίες στην Αθήνα µε το Γκάζι και το Θησείο ή παλιότερα µε την Πλάκα και τα Πετράλωνα. Ο χρόνος… µέχρις εξαντλήσεως των αποθεµάτων δηµιουργεί ήδη κάποιους κραδασµούς, οι οποίοι προς το παρόν ελέγχονται, βάζουν ωστόσο σε κίνδυνο το σχεδιασµό, εφόσον αυτός υπάρχει και εφόσον έχει ορίζοντα την ανάληψη πρωτοβουλιών και περί του αγροτικού, στις αρχές της επόµενης τετραετίας.
Η γριά στα σύκα
Προς το παρόν και µέχρι τότε, όπως λέει κι ένας φίλος µου, «δουλειές γίνονται, δουλειά δε γίνεται». Το κακό, µάλιστα, είναι ότι κάποιοι έχουν εθιστεί για τα καλά στο µέλι µε τα έτοιµα λεφτά των κοινοτικών ενισχύσεων για τη γεωργία που όχι µόνο αρνούνται να εγκαταλείψουν το σπορ, αλλά οριοθετούν και τις προσαρµογές της ΚΑΠ, όπως και τις όποιες εθνικές παρεµβάσεις για τη γεωργία στα µέτρα τους.
