Χάθηκαν τα 2/3 της σποροπαραγωγής μετά τις πλημμύρες

Χάθηκαν τα 2/3 της εγχώριας σποροπαραγωγής μετά την πλημμύρα στον κάμπο

Η σταδιακή απόσυρση των λασπόνερων, από το πλημμυρισμένο τμήμα του θεσσαλικού κάμπου, επιβεβαιώνει τις δυσμενείς πρώτες εκτιμήσεις για ολοσχερή καταστροφή της μεγάλης πλειονότητας των εκτάσεων που προορίζονταν για σποροπαραγωγή κυρίως στη βαμβακοκαλλιέργεια και δευτερευόντως στα σιτηρά και στα τριφύλλια.

Ο θεσσαλικός κάμπος, λόγω των συνήθως καλών κλιματικών συνθηκών που επικρατούν στην περιοχή, έχει αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια σε πρώτη επιλογή για τις περισσότερες εταιρείες του κλάδου, οπότε σε κάποιες καλλιέργειες, όπως είναι το βαμβάκι, πραγματοποιείται εκεί το σχεδόν 95% της εγχώριας σποροπαραγωγής, ενώ το ίδιο συμβαίνει και σε ένα αξιοσημείωτο ποσοστό για τη μηδική και τα σιτηρά.

«Δυστυχώς, η καταστροφική πλημμύρα φαίνεται πως έχει επηρεάσει δραστικά, θα έλεγα σχεδόν εξαφάνισε, πάνω από τα 2/3 των συνολικών εκτάσεων σποροπαραγωγής, που υπάρχουν στη Θεσσαλία», σημειώνει ο Θύμης Ευθυμιάδης, του ομώνυμου ομίλου επιχειρήσεων και πρώην πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πολλαπλασιαστικού Υλικού.

Όπως εξήγησε στην Agrenda ο έμπειρος παράγοντας του κλάδου, οι εκτάσεις σποροπαραγωγής που αφορούν στο βαμβάκι, σε όλη τη χώρα είναι γύρω στα 80.000 με 100.000 στρέμματα, εκ των οποίων σχεδόν το 95% καλλιεργείται στο θεσσαλικό κάμπο. «Από αυτό το 95% πιστεύω πως, με όσα έγιναν στην περιοχή, έχει ήδη χαθεί οριστικά πάνω από το 70%. Κάτι που μεταφράζεται σε απώλεια σπόρου από περίπου 65.000 ίσως και 70.000 στρέμματα», τόνισε ο συνομιλητής μας, σπεύδοντας να διευκρινίσει πως «εδώ προκύπτει ένα μεγάλο πρόβλημα, διότι αυτός ο σπόρος, που είναι ειδικός, αποτελεί την πρώτη ύλη για εμάς, τον οποίο τον επεξεργαζόμαστε, του προσθέτουμε αξία και τον μετατρέπουμε στο σπόρο σποράς, που θα αγοράσει ο παραγωγός την επόμενη χρονιά για να σπείρει πιστοποιημένο σπόρο των ποικιλιών που θα επιλέξει. Αυτό δυστυχώς χάνεται. Η επόμενη χρονιά κατά συνέπεια είναι πολύ γκρίζα».

Βέβαια, ένα κομμάτι της ζήτησης στη νέα καλλιεργητική περίοδο μπορεί να ικανοποιηθεί από περσινά αποθέματα σπόρου σποράς βαμβακιού, που δεν είχαν πουληθεί, παρόλα αυτά όμως, εκτιμάται ότι θα υπάρξουν σοβαρές ελλείψεις και κυρίως στα προϊόντα πρώτης ζήτησης.

«Μιλάμε για νέες ποικιλίες, το καινούριο πολλαπλασιαστικό υλικό, το βελτιωμένο, για το οποίο αντικειμενικά δεν γινόταν να έχουμε περσινά αποθέματα, οπότε προκύπτει ένα ζήτημα. Προσπαθούμε να καλύψουμε την αγορά με εισαγωγές σπόρου σποράς από την Ισπανία, όπου επίσης καλλιεργείται βαμβάκι, αλλά δεν ταιριάζουν απόλυτα οι ποικιλίες και είναι και μικρές οι ποσότητες», σημειώνει ο κ. Ευθυμιάδης.

Μεγάλο πρόβλημα καταγράφεται επίσης στη μηδική και στα σιτηρά, αν και σε αυτές τις καλλιέργειες δεν είναι τόσο οξύ, όσο στο βαμβάκι. Στα σιτηρά, για παράδειγμα, η σποροπαραγωγική περίοδος είχε τελειώσει πριν τη θεομηνία. Εδώ το πλήγμα συνίσταται στο ό,τι καταστράφηκαν έτοιμοι σπόροι σποράς, που προορίζονταν για πώληση ενόψει της νέας σποράς τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο, και ήταν αποθηκευμένοι μέσα σε αποθήκες και σιλό που πλημμύρισαν.

«Στη μηδική, που είναι επίσης μια σημαντική καλλιέργεια και ξεκινά η χρήση πιστοποιημένου σπόρου να είναι απαραίτητη προκειμένου για να πάρει ο παραγωγός και μια επιπλέον επιδότηση, ο σπόρος στην πλειονότητα των εκτάσεων που είχαν σπαρθεί, δεν κατέστη δυνατό να συγκομιστεί και εκτιμώ ότι γύρω στο 60%-70%, έχει χαθεί οριστικά», εξήγησε ο ίδιος και μολονότι αναγνωρίζει ότι η μηδική ως πολυετής καλλιέργεια δίνει τη δυνατότητα στους παραγωγούς να κρατήσουν για έναν ακόμη χρόνο τα φυτά στους αγρούς τους, αναφέρει πως «αυτό δεν είναι καλό για την ποιότητα και την ποσότητα της παραγωγής τους».

Με δεδομένο ότι στο υπουργείο καταγράφονται όλα τα στρέμματα που χρησιμοποιούνται από τις εταιρείες για σποροπαραγωγή, η αποτίμηση της ζημιάς με οικονομικούς όρους μπορεί να γίνει με απόλυτη ακρίβεια, μόλις ολοκληρωθεί η καταγραφή των εκτάσεων που καταστράφηκαν.

«Είναι απόλυτα μετρήσιμο και νομίζω ότι ήδη ξεκινά μια αποτύπωση των καταστροφών. Κάποια παραρτήματα του ΥπΑΑΤ έχουν αρχίσει να μας ρωτούν και καταγράφουν τις ζημιές μας, όμως θα πρέπει αυτό να γίνει από όλα τα πρώην ΚΕΠΥΕΛ, αλλά και κεντρικά από το ΥπΑΑΤ, για να στηριχθούν οι σποροπαραγωγικές επιχειρήσεις της χώρας, οι οποίες πραγματικά υπέστησαν τεράστιο πλήγμα, έχοντας επενδύσει και σε προσωπικό, νέους γεωπόνους, αλλά και σε υλικά και σε υποστήριξη, ειδικά της καλλιέργειας βαμβακιού και δεν έχουν τώρα πρώτη ύλη για να παράξουν προϊόν και να πουλήσουν την επόμενη χρονιά», μας είπε ο κ. Ευθυμιάδης. Σε ό,τι αφορά στο κατά πόσο μπορεί αυτό το πλήγμα να ποσοτικοποιηθεί σήμερα, μας απάντησε πως για την ώρα δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί ακριβώς, αλλά ως τάξη μεγέθους το ποσό που ζημιώνονται οι σποροπαραγωγικές εταιρείες, ξεπερνά τα 10 εκατ. ευρώ.

«Δεν είναι καθόλου αμελητέο το ποσό αν αναλογιστούμε πως πρόκειται για μικρού και μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεις, οι οποίες, ήδη, έχουν κάνει όλα τα έξοδα για να σποροπαράξουν και δεν θα έχουν έσοδα για να τα καλύψουν, οπότε το πλήγμα είναι πολύ ισχυρό και θα χρειαστεί στήριξη», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΠΥ.