Η ίδια η ζηµιά άλλωστε, γίνεται αφορµή για µια δεύτερη αξιολόγηση της συνεισφοράς των αγροτών στην κοινωνία την εθνική οικονοµία. Είναι εποµένως ένας πρόσθετος λόγος, οι ιθύνοντες, να σκύψουν πάνω από τα µεγάλα προβλήµατα του αγροτικού χώρου και να φροντίσουν για την επίλυσή τους.
Φυσική ροή
Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συµβαίνει στην Ελλάδα. Σχεδόν κάθε καταστροφή αξιοποιείται ως αφορµή για την ενδυνάµωση των πελατειακών σχέσεων, για επίπλαστα ή και πραγµατικά κάποιες φορές ρουσφέτια, ακόµα και σε ξεκάθαρες περιπτώσεις καταστροφής της αγροτικής παραγωγής και απώλειας εισοδήµατος. ∆εν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι πρώτοι που κινητοποιούνται µε τα ακραία καιρικά φαινόµενα, είναι οι τοπικοί βουλευτές. Μετά «ξυπνάει» το υπουργείο και µετά έρχεται ο ΕΛΓΑ. Κι όλο αυτό, θεωρείται φυσική ροή των πραγµάτων.
Γενικό το κακό
Η αλήθεια είναι ότι ο τελευταίος παγετός, δηλαδή της 9ης και 10ης Απριλίου, πόνεσε πολλούς και όχι µόνο τους αγρότες. Γύρω από τα συµπύρηνα ροδάκινα, τα νεκταρίνια, τα ακτινίδια και τα αµπέλια, έχουν στηθεί και λειτουργούν βιοµηχανίες ολόκληρες και επιχειρήσεις µε σηµαντικό κύκλο εργασιών, µεγάλο αριθµό εργαζοµένων, αξιόλογη εξαγωγική δραστηριότητα, σπουδαία συνεισφορά στην εθνική οικονοµία και την τοπική κοινωνία. Αν κάποιοι συνεχίζουν να υποτιµούν τους αγρότες (κι αυτό φαίνεται από πολλές κινήσεις), τουλάχιστον ας έχουν υπόψη τους το γενικότερο κακό σ’ αυτό που λέµε «αλυσίδα αξίας».
Αλλαγή στο DNA
Σ’ αυτή την υπόθεση, το πρώτο που έχει σηµασία είναι η πρόληψη. Τα µέτρα ενεργητικής προστασίας απέχουν πολύ από το επιθυµητό επίπεδο και σε αρκετές περιπτώσεις δεν λειτουργούν. Το προλαµβάνειν πρέπει να περάσει στο DNA και του παραγωγού. Ο ΕΛΓΑ και οι αποζηµιώσεις καλό είναι να περιορίζονται εκεί που δεν γίνεται διαφορετικά και µόνο εκεί που το κακό έχει γίνει. ∆εν µπορεί οι αποζηµιώσεις να γίνονται αντικείµενο πολιτικής εκµετάλλευσης. Αυτό και µόνο δίνει λάθος µήνυµα. Καλλιεργεί ευρύτερα την ελλιπή φροντίδα και προστασία της παραγωγής.
Οι συµπάθειες
Το άλλο έχει να κάνει µε τις αποζηµιώσεις. Ο κανονισµός του ΕΛΓΑ δεν µπορεί να είναι «λάστιχο». Να ανοιγοκλείνει µε βάση την «πολιτική» προσέγγιση και διαχείριση των συµβάντων. Ο κάθε παραγωγός πρέπει να ξέρει καλά από πριν, τι πληρώνει (εισφορά) και τι δικαιούται. Να το ξέρει καλά και να µην αλλάζει κατά βούληση. Όσο για τις εκτιµήσεις, σήµερα τα τεχνολογικά µέσα είναι τέτοια που εύκολα και µε απόλυτη ακρίβεια µπορεί να προσδιορίζεται η ζηµιά στο κάθε τετραγωνικό µέτρο, στο κάθε δέντρο, στο κάθε κλαδί. Σχεδόν στη στιγµή. Χωρίς χρονοκαθυστερήσεις, χωρίς αλλοιώσεις των πραγµατικών δεδοµένων, χωρίς συµπάθειες και αντιπάθειες.
