Οι Έλληνες κτηνοτρόφοι είναι συγκαταλέγονται αυτά τα χρόνια σε έναν από τους κλάδους της αγροτικής παραγωγής που χτυπήθηκε περισσότερο από κάθε άλλο, όχι τόσο εξ αιτίας των δύσκολων οικονομικών συνθηκών που αντιμετώπισε η χώρα, όσο κυρίως, λόγω της ασυδοσίας που κυριάρχησε στην αγορά γαλακτοκομικών και ειδικά της φέτας. Εδώ και μια τριετία περίπου, οι τιμές στο αιγοπρόβειο γάλα ακολουθούν συνεχιζόμενη καδοδική πορεία, με τους κτηνοτρόφους να υφίστανται ασφυκτική την πίεση και μάλιστα σε πολλά επίπεδα. Οι γαλατάδες διαλέγουν τις εκμεταλλεύσεις με τις οποίες θα συνεργασθούν, οι προκαταβολές που άλλοτε επιβεβαίωναν την ποιότητα της συνεργασίας με τους παραγωγούς, σήμερα αποτελούν παρελθόν, ενώ και στους κόλπους των παραγωγών αναπτύσσεται μια ιδιότυπη αντιζηλία, με τα συμφέροντα ανάμεσα στους παραδοσιακούς και τους... εντατικούς κτηνοτρόφους να αποκλίνουν όλο και περισσότερο. Άλλα μεγέθη, άλλες ράτσες, άλλες αποδόσεις, έδωσαν αφορμή στους παραλήπτες της παραγωγής να διχάσουν τον κτηνοτροφικό κλάδο, να εκμεταλλευθούν την ανάγκη του και να φέρουν σήμερα την πλειονότητά του στα όρια της βιωσιμότητας.
Έτσι, την ώρα που χρειάζεται μια έντιμη συμφωνία επανεκκίνησης, οι έχοντες το πάνω χέρι, με τη βοήθεια γνωστών καλοθελητών, υπονομεύουν συστηματικά την ίδρυση μιας διεπαγγελματικής οργάνωσης για τη φέτα, οι δημόσιες αρχές αποφεύγουν ένα πλέγμα ελέγχων που θα αποκαταστήσει την αξία της εγχώριας παραγωγής, ενώ και οι ίδιοι οι κτηνοτρφόφοι αδυνατούν να βρουν έναν μεταξύ τους κοινό τόπο, ώστε να επιβάλλουν με τον καιρό τις θέσεις τους.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ισορροπία ανετράπη από τα πρώτα χρόνια της κρίσης, όταν οι δημόσιες αρχές «ψαλίδισαν» τις ειδικές ενισχύσεις (π.χ. εξισωτικές αποζημιώσεις) που απολάμβαναν μέχρι τότε οι κτηνοτρόφοι, ενώ στη συνέχεια οι κυθυστερήσεις στην καταβολή των άμεσων ενισχύσεων, επιβάρυναν περαιτέρω την κατάσταση.
Η ανατροπή των χρηματορροών, σε συνδυασμό με τη σταδιακή πίεση των τιμών του αιγοπρόβειου γάλακτος, έφεραν τα πρώτα χρέη, τα χρέη έφεραν «δουλικότητα» στις μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες και πάει λέγοντας. Τα τελευταία χρόνια χιλιάδες κτηνοτρόφοι υποχρεώθηκαν είτε να συρρικνώσουν τα κοπάδια τους είτε ακόμα και να εκποιήσουν αγροκτήματά τους, προκειμένου να αποφύγουν τους πλειστηριασμούς για τα χρέη πρός τις τράπεζες. Την ίδια στιγμή, κάποιοι από τους συνήθεις κυνηγούς ευκαιριών που είδαν φως και μπήκαν και στον κλάδο της αιγοπροβατοτροφίας, φουσκώνοντας τους λογαριασμούς με τις τράπεζες, τώρα, αιτούνται, όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, γενναία ρύθμιση χρεών, με σκοπό να μεταφέρουν και πάλι το λογαριασμό στους Έλληνες φορολογούμενους. Ακόμα κι αυτό είναι ένα «αγκάθι» στις προσπάθειες για συνεννόηση στις τάξεις των κτηνοτρόφων. Την ίδια ώρα, πληθαίνουν οι φωνές εκείνων που ζητούν από την Πολιτεία να αναλάβει δράση για την αποκατάσταση της ισορροπίας στο αιγοπρόβειο γάλα. Ορισμένοι μάλιστα πιο απαιτητικοί, κάνουν λόγο για την ανάγκη προσφυγής στη δικαιοσύνη για το έλλειμμα έλέγχων στην αγορά του γάλακτος, προβάλλοντας μάλιστα την ανάγκη να απαιτηθεί από τις αρμόδιες αρχές (ΕΛΓΟ, ΕΦΕΤ, ΔΑΟΚ κ.α.) ευθύνη και καταλογισμός για διαφυγόντα κέρδη.
