Υπήρχαν εποχές που το βαµβάκι µαζεύονταν αποκλειστικά µε το χέρι µε ξένες ύλες το πολύ 3%. Οι γιαγιάδες µας το πήγαιναν στο λαναριστήριο για να κάνουν την εκκόκκιση, στην συνέχεια νήµα µε το αδράχτι, βάψιµο και στον αργαλειό ύφαιναν και έφτιαχναν ρούχα που διατηρούνται αναλλοίωτα µέχρι σήµερα. Μετά ήρθε η εκµηχάνιση, τα µεγάλα εκκοκκιστήρια και οι βαµβακοσυλλεκτικές µηχανές τύπου PICKER που µάζευαν το ξακουστό Ελληνικό βαµβάκι µε αποδεκτό ποσοστό ξένων υλών έως το πολύ 10%.