Ενδεχοµένως και να µην είναι εκεί το θέµα. Το µεγάλο πρόβληµα είναι ότι δεν γίνεται η δουλειά που πρέπει να γίνεται όλο τον υπόλοιπο καιρό. ∆εν βελτιώνεται π.χ. το κανονιστικό πλαίσιο του ΕΛΓΑ, δεν ενδυναµώνεται η ενεργητική προστασία, δεν διευκολύνεται η ανασύσταση των οπωρόνων και η εν γένει αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, δεν αποκαθίσταται η τάξη στις αγορές, δεν ενισχύεται ουσιαστικά η υπεραξία των προϊόντων, δεν επιβραβεύεται δεόντως η καλλιεργητική προσπάθεια των παραγωγών.
Τα αναπτυξιακά προγράµµατα παραµένουν κι αυτά εγκλωβισµένα στην πελατειακή λογική, που τα θέλει να «ξυπνούν» λίγο πριν από τις εκλογές. Τα πανεπιστήµια απέχουν πολύ από την εφαρµοσµένη έρευνα και την προσφορά λύσεων προς τους συντελεστές της αγροτικής παραγωγής. Πολυδάπανοι οργανισµοί, όπως ο ΕΛΓΟ ∆ήµητρα, δυσκολεύονται να αντιληφθούν τις ανάγκες της πραγµατικής οικονοµίας και να επιτελέσουν µε επιτυχία το ελεγκτικό τους, το εκπαιδευτικό τους και το ερευνητικό τους έργο.
Ακόµα, ο ΟΠΕΚΕΠΕ, ένας οργανισµός που δηµιουργήθηκε µε αποκλειστικό αντικείµενο την πληρωµή των κοινοτικών ενισχύσεων, δεν κατάφερε να πάρει πάνω του το παιχνίδι. Να γίνει κάτοχος των ακριβοπληρωµένων υποδοµών που πληρώθηκαν διπλά και τρίδιπλα µε τα λεφτά του Έλληνα αγρότη και να αξιοποιεί ποικιλοτρόπως και µόνο για το καλό των αγροτών και της εθνικής οικονοµίας, τα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία που προκύπτουν από τη συγκέντρωση και επεξεργασία των δηλώσεων ΟΣ∆Ε.
Αντί όλων αυτών, επιστρέφουµε δυναµικά στην εποχή του κουτόχορτου. Στην εποχή που ο Κρούεζας και ο Μαυρογιαλούρος περιέρχονται από χωρίου εις χωρίον, τάζοντας και εξαπατώντας. Η ένστασή µας έχει να κάνει µε το λάθος µήνυµα που περνάει στην κοινωνία, η οποία εθίζεται ξανά στο εύκολο κρατικό χρήµα.
Agrenda
