Που βρίσκεται το πρόβληµα; Είναι στο γεγονός ότι η Ελλάδα χορηγεί υψηλές στρεµµατικές ενισχύσεις, αποτέλεσµα το οποίο προκύπτει αν διαιρεθεί το συνολικό διαθέσιµο κονδύλι επ’ αυτού µε τα στρέµµατα που απολαµβάνουν ενίσχυσης.
Πως µας προέκυψε αυτό; Οφείλεται στο γεγονός ότι, κάποια στιγµή και ειδικότερα εκεί περί τα τέλη του 2014, οι εδώ ιθύνοντες, αντί να επιδιώξουν ενίσχυση για το σύνολο της επιλέξιµης γης, επέλεξαν να αφήσουν µεγάλες εκτάσεις εκτός ενισχύσεων και να διατηρήσουν αντίστοιχα ψηλά την ενίσχυση κατά στρέµµα.
Γιατί συνέβη αυτό, είτε για να παίρνουν τα περισσότερα χρήµατα οι ίδιοι και οι ίδιοι (ιστορικά δικαιώµατα), είτε γιατί το παρωχηµένο χαρτογραφικό και το σκουριασµένο µηχανογραφικό σύστηµα του ΟΣ∆Ε αυτό µόνο ήξερε να κάνει, είτε γιατί το όλο ζήτηµα αντιµετωπίσθηκε µε κάποια, ας το πούµε, επιπολαιότητα.
Ένα ακόµη τρανταχτό παράδειγµα του πόσο κοντόθωρα, πελατειακά και επιπόλαια αντιµετωπίζει τα θέµατα το πολιτικό προσωπικό. Άλλο ένα δείγµα προχειρότητας στην προετοιµασία των στοιχείων και στην επεξεργασία των θέσεων. Άλλη µια περίπτωση που δείχνει ότι µε το ΟΣ∆Ε έχουµε αυτό που λένε... αλλού παπάς κι αλλού τα ράσα!
∆εν υπάρχει αµφιβολία ότι το θέµα αυτό θα κοστίσει στη χώρα µας πάρα πολύ. Αν η εξωτερική σύγκλιση οριοθετηθεί στο 50% θα χαθούν 150 εκατ. ευρώ, ενώ αν πάει στο 75% θα χαθούν 750 εκατ. ευρώ. Με το 100% σύγκλιση... δεν θα µείνει τίποτα!
Το είδαµε στις εκλογές για την Ευρωβουλή το βλέπουµε και σήµερα. Τον πρώτο λόγο στις συζητήσεις για τη νέα ΚΑΠ τον έχουν και πάλι εκείνοι οι οποίοι φέρουν πολύ µεγάλη ευθύνη για πολλά από τα λάθη του παρελθόντος. Λες κι αυτή η χώρα έχει στερέψει από ανθρώπους, λες κι αυτή η χώρα έχει στερέψει από ιδέες.
*Εκδότης-Διευθυντής εφημερίδα Agrenda
